නිදාගෙන හිටිය පොලීසිය කූද්දයි. මීට පස්සෙ ෆිනෑන්ස් කොම්පැනි වලට වාහන උස්සන්න බෑ.

 

           නිදාගෙන හිටිය පොලීසිය කූද්දයි.

මීට පස්සෙ ෆිනෑන්ස් කොම්පැනි වලට

වාහන   උස්සන්න බෑ.     

 මේ දක්වාම, කල්බදු ක්‍රමයට ලීසින්, වාහන හෝ වෙනත් භාණ්ඩ ලබාගෙන, වාරික ගෙවීමට අතපසු වූ විට, මැරයින් යොදවා පැහැර ගෙන යෑම සිදුකරන ලදි.

එය නීත්‍යානුකූල කරනු ලැබුවේ, පොලීසියයි. ඒ සඳහා ෆිනෑන්ස් කොම්පැනි වලින්, පොලීසියට වරදාන ලැබින.

2000 අංක 56 දරන කල්බදු මූල්‍යකරණ පනත අනුව, වාරික හිඟ ඇති වාහන, භාණ්ඩ ඉස්සීම තහනම්ය.

එම පනත ප්‍රකාරව, වාහන උස්සන මැරයින්ට සහය දැක්වීම හෝ ඒ හා අදාළ පැමිණිලි බාර නොගැනීම, සිදු නොකළ යුතු බවට, පොලිස්පති, 2021.01.31 දාතමින්, ආර්.ටී.ම්. 557 (සී.ආර්.ටී.එම්.395) දරන පණිවුඩය මගින් සිය`ඵම පොලීසි වලට උපදෙස් දී ඇත. නමුත් කිසිම පොලීසියක් ඒ රටේ නීතියට අනුව ක්‍රියා කර නැත.

ඒ බව තහවුරු කරමින්, 2022.12.19 දින, ආර්.ටී.එම්. - 481 හා සී.ආර්.ටී.එම්. - 314 දරන දැණුම් දීම මගින් සිය`ඵම පොලීසිවල, උසස් නිලධාරීන් හා ස්ථානාධිපතිවරුන් දැණුවත් කරන පොලිස්පති, මින් ඉදිරියට,

  වාහන හෝ භාණ්ඩයක් හෝ ෆිනෑන්ස් සමාගම්වල “මැර” කණ්ඩායම් වල සහයට ඉදිරිපත් වීම, වරදක් බවත්,

·   එසේ වාහන හෝ භාණ්ඩ හෝ බලයෙන් ගෙන රැගෙන යෑම ගැන කරන පැමිණිලි, බාරගෙන, නීතිමය පියවර ගන්නා ලෙසටත් නියම කර ඇත.

යමෙකු, කල්බදු ක්‍රමයට ලබාගත් වාහනයකට හෝ භාණ්ඩයකට නියමිත වාරික ගෙවීම පැහැර හැර ඇත්නම්, එම සමාගම හෝ පුද්ගලයින් කළ යුත්තේ, දිස්ත්‍රික් උසාවියට ගොස් තීන්දුවක් ලබා ගැනීමය.

මෙම නීතිමය තත්ත්වය සි`යඵ දෙනා දැන ගත යුතුය.

පොලීසිය සමග ඇවිත් වාහන හෝ භාණ්ඩ උස්සන් යෑමට සූදානම වුවහොත් විරෝධය පළ කරන්න.

අදාළ පාර්ශවයන් දැනුවත් කරන්න. අදාළ පොලිස් නිලධාරීන්ට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගැනීමට පසුබට නොවන්න.

පොලිස්පතිගේ නියෝගය පහත දැක්වේ.

 

 

මුද්දක් නිසා බැට් පිත්තකින් පහරකැ සිසුවා දින දෙකක් රෝහලේ.

ඉක්කගොඩ ආරච්චිලාගේ පුෂ්ප නදීෂාන් 15 හැවිරිදි හෝමාගම ජනාදිපති විදුහලේ 10 වසරේ ඉගෙන ගන්නා සිසුවෙකි. 

ඊ ඒ ගුණතිලක මහතා ඔහුගේ පියාය. ඔහු තම පුතාට වදහිංසා පැමිණවීම පිලිබදව 2011.12.30 දින මානව හිමිකම් කොමිසම් සබාවට, පොලිස්පතිට, ළමා ආරක්ෂක අදිකාරියට, ළමා හා අපයෝජන නිවාරණ කාර්යන්සයට ලිකිතව පැමිණිලි කළේය.

මුද්ද සොරා ගත්තයි කියා නදිශාන්ව එහි අයිතිකරුවන් වන ශ්‍රියානි අජිත් සහ නලින් ඔහුව තම නිවසේ සගවා තබා ගෙන පහර දෙන ලදී. 

ඔහුව පාදුක්ක පොලිසියට ගෙන යාමෙන් අනතුරුව එහි නිලදාරියකු මුද්ද ගැන අසමින් අත් දෙක උස්සන්නට කියා පැය බාගයක පමණ කාලයක් ඔහුගේ පිටට බැට් පිත්තකින් පහරදී ඇත. ඔහුව පොලිස් කුඩුවටද දමා තිබේ.

2011.12.27 උසාවි දමා ඇප මත නිදහස් කර ඇත. එම වියාජ නඩුවේ අංකය 484/11 C වේ.

නිදහස්වීමෙන් පසුව නදීෂ දින දෙකක් හෝමාගම රෝහලේ නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ලබා ඇත. රෝහල් පොලිසිය ප්‍රකාශයක් ලබා ගෙන ඇති අතර අදිකරණ වයිද්‍ය නිලදාරිද ඔහුව පරීක්ෂා කර තිබේ.

Sex abuser at Large (ලිංගික අපයෝජකයා සහ විදුහල් පති.)

ලිංගික අපයෝජකයා සහ විදුහල් පති....


දිනෙන් දින උග්‍ර වන නීතිය කඩා වැටීම හේතුවෙන් පාසැල් ළමුන්ද දැන් අසරන තත්වයට පත් වෙනවා. අප කියන්න යන කතාවද එවැනිම  දෙයක්. මේ පිරිමි ළමයා අපයෝජනයට ලක්වුනේ ගමේ තරුණයෙක්ගෙන් හා පනස් පස් හැවිරිදි ගමේ වැඩිහිටියෙකුගෙන්. සවන් දෙන්න මේ කතාවට... යමක් ගන්න සිතට... 



...

විදුහල්පතියෙකුගේ තිරිසන් වැඩක්

14 හැවිරිදි  , මොහොමඩ් ජිල්ලාන් සිනර් පළමු ශ්‍රේණියේ සිට ගියේ, පානදුර උපාධ්‍යා විද්‍යාලයට.

2011.10.17 දින විදුහල්පති බර්ටි, සුපුරුදු පරිදි වේවැල අතින් රැගෙන පංතිය ඉදිරියට පැමිණ වේවැල දික්කර මෙහෙ වරෙන් කියා ළමයින්ට කතා කරලා. ළමයි පංතියෙන් එළියට ආවත් බර්ටි විදුහල්පති  පෙනෙන්න ඉදලා නැහැ. ළමයි එළියට වෙලා බලන් ඉදලා.

එක පාරටම මතුවුනු බර්ටි විදුහල්පති, ඉස්සරහින්ම හිටිය මොහොමඩ් ජිල්ලාන් සිනර් ව අතින් අල්ලලා කරකවලා දිගට හරහට පහර දීලා. මේ තිරිසන් විදුහල්පති, ඊට පස්සේ  මොහොමඩ් ජිල්ලාන් සිනර් ලවා ඩෙස්, පුටු අද්දවලා, තනකොළ ගලවලා.

මීහරක් දක්කන්න වාගේ කෙවිට්ට අතේ තියාගෙන සැරිසැරූ බර්ටි විදුහල්පති - මේ අසරණයට පහරදීලා, සෙන්පති වෙස්ගෙන ගිහිල්ලා.

පියා දරුවාව රෝහල්ගතකර, අදාල අයට පැමිණීලි කර තිබෙනවා.

විදුහල්පතිගේ අමානුෂික ප්‍රහාරයේ තුවාල කැළලි

මේ වන විට අපරාධකරුවාව බේරාගන්න බොහෝ දෙනා ඉදිරිපත් වී තිබේ. මේ අතර, ගුරුවරියන් හා අම්මලාත් ඉන්නවා.

"උඹට ගැහුවා කියලා කිව්වොත් උඹ පැනලා යන්න හැදුවා කියලා වෙඩි තියලා මරලා දානවා"

යටවරගෙදර කුමාරිහාමි සහ ඔහුගේ පුත් පුබුදු දිල්ෂාන්  

 

 

01.සභාපති

මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව

108” බාන්ස් පෙදෙස”

කොළඹ 07.

 

02.ජාතික පොලිස් කොමිෂන් සභාව

03 වන මහළ” රොටුන්ඩා ටවර්”

109” ගාලූ පාර”

කොළඹ 03.

 

03.ස්ථානාධිපති

ළමා හා කාන්තා අපයෝජන නිවාරණ කාර්යාංශය

අංක 25” වයිට්වේස් ගොඩනැගිල්ල”

ශ‍්‍රීමත් බාරොන් ජයතිලක මාවත”

කොළඹ 01.

 

04. සභාපති

ළමා ආරක්ෂක අධිකාරිය”

330” තලවතුගොඩ පාර”

මාදිවෙල.

 

05. පොලිස්පති

පොලිස් මූලස්ථානය

කොළඹ 01.

 

06. ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී

පොලිස් අධිකාරී කාර්යාලය

මාතලේ.

ලිඛිත පැමිණිල්ල

හේරත් මුදියන්සේලාගේ යටවරගෙදර කුමාරිහාමි වයස අවු: 57 යි, විවාහක, දරුවන් 01 යි, 
ලිපිනය : 31, උරුලෑවත්ත, යටවත්ත, මාතලේ’ 2011.07.20 දින දීය. 
(දරුවාට මාස තුනක්ව සිටියදී පියා අතහැර ගොස්ය)

සුබසිංහලා ගෙදර පුබුදු දිල්ෂාන් තිලකරත්න වයස අවු: 15 යි. මා/වීර පරාක‍්‍රම මධ්‍ය මහා විදුහලේ 09 වන වසරේ ඉගෙනුම ලබයි - මාගේ පුතා වේ.

2011. 06. 26 වන දින පුතාගේ මිතුරෙකු වන සහන් නමැති දරුවා අප අසල්වාසී අයෙකු වන ආර්. එම්. තිලකරත්න නමැති අයගේ දරුවාගේ සෙල්ලම්බඩු කීපයක් ගෙනවිත් ඇති අතර, එයින් කැඩුණු ජංගම දුරකථනයක් පුතාටද දී තිබෙනවා. තිලකරත්න නමැති අය හා අප ඉඩම් ආරවුලක් සම්බන්ධයෙන් අමනාපයෙන් පසුවනවා. පසුව පුතා එම ජංගම දුරකථනය ගෙදර ගෙනවිත් තිබෙනවා. අනෙක් ඒවා සහන් නමැති දරුවා ගෙනගොස් තිබෙනවා.

2011. 06. 30 වන දින පුතා පාසැල් ගොස් ගෙදර පැමිණියා. ඊට ටික වෙලාවකට පසු අප නිවසට යතුරුපැදි 03 කින් යටවත්ත පොලිසියේ නිලධාරින් 6 දෙනෙකු පැමිණියා’ නිලධාරින් දෙදෙනෙකු පමණක් නිල ඇඳුමෙන් සිටියා’ එක් නිලධාරියෙකු පුතාට කිව්වා කටඋත්තරයක් ගන්න යමු කියලා’ මගේ පුතාව ගෙනියන්නේ ඇයි” එයාව ගෙනියන්න එපා කියලා මම ඇක්‍ෂුවා’ ඒත් එම නිලධාරින් කටඋත්තරයක් ගන්න තියෙනවා කියා පුතාව යතුරුපැදියක දමාගෙන රැගෙන ගියා’ පුතාව පොලිසියට ගෙනගියේ ඇයි කියා අප දැනගෙන හිටියේ නැහැ.

පසුව මාත් මගේ අම්මාත් පයින්ම යටවත්ත පොලිසියට ගියා’ අපි යනවිට පුතා පොලිසියේ පුටුවක වාඩිවී සිටියා’ අපි පුතා සමග කතා කිරීමට යන විට එහි සිටි පොලිස් නිලධාරියෙකු මට තෝ පුතා හදාගනින් කියා කුණුහරුපයෙන් බැණවැදී එලවා ගත්තා’ පුතාව බැලීමට දුන්නේ නැහැ.

නමුත් අපි ඉස්සරහ තිබුණු පුටුවල වාඩිවෙලා හවස්වන තුරුම හිටියා’ නමුත් පුතාව බැලීමට දුන්නේ නැහැ’ පසුව පොලිස් නිලධාරින් වැඩ ඉවරවෙලා යන්න ගියා’ එක නිලධාරියෙකු පුටුවක වාඩිවෙලා හිටියා’ පසුව අපි දැක්කා පුතාව කූඩුවට දානවා’ එදා ? එළිවෙන තුරුම අපි පොලිසියේ හිටියා.

2011’ 07’ 01 වන දින (පසුදින) උදේ අපට බැණවැදුණු නිලධාරියා ඇවිත් කිව්වා ගෙදර ගිහින් කෑම කාලා එන්න කියලා’ මම කිව්වා අපිට බඩගිිනි නෑ කියලා’ පුතාට ගහන්න එපා කියලත් මම කිව්වා’ එවිට එම නිලධාරියා පලයං ගෑණියේ අහකට කියා මට බැණවැදුණා’ එම නිලධාරියා පොලිසියේ ස්ථානාධිපතිවරයා කියා මා පසුව දැනගත්තා’

ටික වෙලාවකට පසු අපි දැක්කා පුතාව ජීප් එකට නග්ගනවා’ ඊට පසු පුතාව නිලධාරින් කීප දෙනෙක් ජීප් එකෙන් රැගෙන ගියා’ අම්මාත් මාත් ත‍්‍රිවිල් එකක් අරගෙන ඒ පිටිපස්සෙන්ම ගියා’ ජීප් එක ගියේ අපේ ගෙදරට’ පසුව පුතා ගේ ඇතුළට ගිහින් ෆෝන් එකක් ගෙනත් දුන්නා’ ඒකත් අරගෙන මිදුලට ගියා’ පුතා සෙල්ලමට ඉටිරෙදි වලින් සාදා තිබුණු බස් එකක් තිබුණා’ ඒකේ ඇතුළට එබී බලා එහි තිබුණු පැති කණ්ණාඩි 2ත් අරගත්තා’ එතන තිබී සිම් කාඞ් පතකුත් අරගත්තා’ පුතා සාදා තිබුණු එම සෙල්ලම් බසයද කඩා දැම්මා’ එදා පුතාව උසාවි දමන බව කිව්වා’ පසුව පුතාවත් රැගෙන යන්න ගියා.

පසුව මගේ මල්ලිගේ බිරිඳ වන පද්මිණිත් සමග නීතිඥ මහතෙකු හමුවීමට ගියා’ ඔහුට විස්තර කියූ පසු නීතිඥවරයා අධිකරණයට එන බව පවසා සිටියා’ පසුව අප උසාවියට ගියා’ එහිදී පුතාට සෙල්ලම්බඩු සොරකම් කළ බවට චෝදනා නගා තිබුණා’ මාගේ අසරණ තත්වය මත පුතාව පරිවාස භාරයට යවන ලෙසට නියෝග කළා’ රුපියල් 25000/-ක ශරීර ඇපයක් තබා නිදහස් කළා’ නඩු අංකය 97789 වන අතර” නැවත 2011.07.26 දිනට කල් තැබුවා.

එදිනම මා පුතා සමග පරිවාස කාර්යාලයට ගියා’ නමුත් මා පුතාව පරිවාස භාරයේ තැබීම ප‍්‍රතික්ෂේප කළා’ පසුව නැවත මට පුතාව භාරදුන්නා’ නැවතත් 211’ 07’ 05 වන දින එම කාර්යාලයට පැමිණෙන ලෙසට කියා සිටියා.

2011.07.02, 03 හා 04 යන දිනවල පුතා ගෙදර සිටියා’ පුතා කෑම කෑමද ප‍්‍රතික්ෂේප කළා’ පසුව 2011’ 07’ 05 වන දින පුතා සමග නැවත පරිවාස කාර්යාලයට ගියා’ එහි නිලධාරියෙකු හමුවී මගෙන් හා පුතාගෙන් විස්තර ලබාගත්තා’ පුතාව පරිවාස භාරයට දීමට මා අකමැති වූ නිසා දරුවා මගේ භාරයේම තැබුවා.

පසුව 2011.07.06 හා 07 දින දෙකේ පුතා පාසැල් ද ගියා’ 2011.07.08 වන දින මගේ මල්ලිගේ බිරිඳ වන පද්මිණි අප නිවසට පැමිණියා’ ඇය පුතා වේදනාවෙන් සිටිනවා දැක” පුතාගෙන් විස්තර ඇසුවා’ ඒ අනුව,

පුතා පැවසූ ආකාරයට විස්තර පහත දක්වමි.

2011.06.30 දින පොලිසියට ගෙන ගිය ගමන්ම” කටඋත්තරයක් ගන්න තියෙනවා කියූ නිලධාරියා මාව කාමරයකට ගෙන ගියා’ ඇත්ත කියපන් කිව්වා’ මම සද්ද නැතුව හිටියා’ එතකොට මට කිව්වා නැත්තන් බැටන් පොල්ල ගේනවා ඇත්ත කියපන් කිව්වා’ ඒත් මම කිසිදෙයක් කිව්වේ නැහැ’ එවිට කිව්වා මාව කරුවල කාමරයට ගෙනියනවා කියලා’ පසුව මාව උඩුමහළේ තියෙන කාමරයකට ගෙනගියා’ ඒකේ ඇඳක් තිබුණා.

මාව ඇඳේ වාඩිකළා’ මට ඇත්ත කියපන් කිව්වා’ මම මුකුත් කිව්වේ නැහැ’ පස්සේ ඒ නිලධාරියා ගියා’ අපේ ගෙදරට ආපු සිවිල් ඇඳුමෙන් හිටපු නිලධාරියෙක් ආවා’ ඒ නිලධාරියාත් මට කිව්වා ඇත්ත කියපන්” බඩුටික දුන්නොත් ගෙදර අරිනවා කියලා’ මම කිව්වා මම ගත්තේ නැහැ කියලා’ එතකොට ඒ නිලධාරියා මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලලා බිත්තිය පැත්තට තල්ලූ කළා’ ඊට පස්සේ මගේ චූ කරන තැනින් අල්ලලා බිත්තියට මාව හේත්තු කරලා මාව උඩට උස්සගෙන ටිකක් වෙලා හිටියා’ එහෙම උස්සගෙන මට කියපන් කියපන් කිව්වා’ මම සද්ද නැතුව හිටියා’ එවිට එම නිලධාරියා කිව්වා ඬඬඋඹව මෙතනින්ම අල්ලලා මරණවාඬඬ කියලා.

ඊට පස්සේ මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලලා තදරකරලා” නැවතත් චූ කරන තැනින් මිරිකා අල්ලාගෙන ඇදලා ගත්තා’ පසුව ඇත්ත කියන්නේ නෑනේ කියා” ඒ ළඟ තිබුණු කාමරයකට ගෙනිච්චා’ මාව පුටුවක වාඩිකළා’ එහි තවත් නිලධාරින් හිටියා’ මේසයක් ළඟ නිලධාරින් දෙන්නෙක් හිටියා’ මට වධහිංසා කරපු නිලධාරියා මම ඇත්ත කියන්නේ නෑ කියලා මාංචු අරගෙන ඇවිත් මගේ එක අතකට දැම්මා’ පස්සේ මාව මාංචුවෙන් ඇදගෙන පහළට ගෙන ගියා’ ඒ නිලධාරියා කිව්වා ඇත්ත කිව්වේ නැත්තං කට්ටියටම පේන්න හංදියටම අරන් යනවා කියලා.

පස්සේ මම බයේ කිව්වා සහන් ගාව සෙල්ලම්බඩු තියෙනවා කියලා’ පස්සේ මාව එළියට ගෙනාපු නිලධාරියා මාව පුටුවක වාඩිකරලා මාංචුවේ අනික් කෙළවර පුටුවට දැම්මා’ මට කටඋත්තර දෙන්න කියූ නිලධාරියාත් අනෙක් නිලධාරියාත් යතුරුපැදියක නැගී බඩුටික අරගෙන එන්නම් කියා යන්න ගියා’ ඒ වේලාවේ අම්මාත් අත්තම්මාත් ආවා මම දැක්කා’ නමුත් අම්මලාට මාව බලන්න නොදී එහි සිටි පොලිස් නිලධාරියා බැණවැදී එලවා ගත්තා මම දැක්කා.

ටිකක් වෙලා ඉන්න විට ඒ නිලධාරින් සෙල්ලම්බඩුත් අරගෙන සහන් මල්ලිවත් ගෙනාවා’ එයාගේ අම්මත් ආවා’ පස්සේ මගේ මාංචු ගලවලා පොලිසිය ඇතුළට ගෙනියලා සහන්ගෙන් ඇහුවා සෙල්ලම්බඩු ගත්තේ ඇයි කියලා’ සහන් කිව්වා ඒවා ගත්තේ මම කියලා’ මම කිව්වා සහන් තමයි ගෙනත් දුන්නේ කියලා’ සහන්ගේ අම්මාත් කිව්වේ මම ගත්තා කියලායි’ පස්සේ සහන්වත් අම්මාවත් ගෙදර යැව්වා’ මට පුටුවක වාඩිවෙලා ඉන්න කිව්වා.

මට කටඋත්තර ගන්න යමු කියපු නිලධාරියා කිව්වා හෙට උදේට ෆෝන් එක ගේන්න යන්න ලෑස්ති වෙයන් කියලා’ ඒ නිලධාරියා ස්ථනාධිපති බවත් ඔහුගේ නම බණ්ඩාර බවත් අනිත් නිලධාරින් කියනවා මට ඇහුණා’ මම ටිකක් වෙලා ඉන්නකොට ස්ථානාධිපති බණ්ඩාර හා තවත් නිලධාරින් වැඩ ඉවරවෙලා ගෙදර යන්න ලෑස්ති වුණා’ ස්ථානාධිපති කිව්වා මගේ ළඟ තනියට කවුරුහරි ඉන්න ඕනා කියලා’ එක නිලධාරියෙක් ඉස්සරහ පුටුවක වාඩිවෙලා හිටියා’ පස්සේ තවත් නිලධාරියෙක් මාව කූඩුවට දැම්මා’ එදා ? කූඩුවේ හිටියා’ අම්මයි අත්තම්මයි එදා ? පොලිසියේ හිටියා.

2011.07.01 (පහුවදා)* උදේ ස්ථානාධිපතිවරයා නිල ඇඳුම් ඇඳගෙන ඇවිත් මට කිව්වා ෆෝන් එක තියෙන තැන කියන්න කියලා’ මම කිව්වා ගෙදර තියෙනවා කියලා’ ගෙදර යමු කිව්වා’ මම බෑ කිව්වා’ පස්සේ මාව බලෙන්ම ජීප් එකේ දාගෙන මට ගහපු නිලධාරියාත් තවත් නිලධාරින් කීප දෙනෙකුත් එක්ක අපේ ගෙදර යන්න ගියා’ අම්මලාත් ඒ පිටිපස්සෙන් ආවා.

ජීප් එකේ යන ගමන් ස්ථානාධිපති මගේ ඔලූවට පිස්තෝලයක් තියලා කිව්වා උඹට ගැහුවා කියලා කිව්වොත් උඹ පැනලා යන්න හැදුවා කියලා වෙඩි තියලා මරලා දානවා කියලා.

ගෙදරට ගිය පසු මම ඒ කැඩුණු ෆෝන් එක ස්ථානාධිපතිට දුන්නා’ මම ඉටිරෙදි වලින් සෙල්ලම් බස් එකක් හදලා තිබුණා’ ඒකට එබිලා බලා ඒකේ පැති කණ්ණාඩි දෙකත් ඔහු ගත්තා’ එතන තිබිලා සිම් එකකුත් ගත්තා’ මගෙන් ඇහුවා කොහෙන්ද කියලා’ මම කිව්වා හංදියේ කඩෙන් ගත්තු එකක් කියලා’ පස්සේ මාව ජීප් එකේ දාගෙන ගියා.

හංදියේදී මට කඬේ පෙන්නන්න කිව්වා’ මම පේනනුවා’ වෙනත් පොලිස් නිලධාරියෙක් ඔහුගේ ෆෝන් එකට මගෙන් ගත්තු සිම්එක දාගෙන ඔහුගේ සිම් එක කඬේට දීලා ඇහුවා මේක මෙහෙන්ද රෙජිස්ටර් කරලා තියෙන්නේ කියලා’ එම කඩෙන් කිව්වා නෑ කියලා’ නැවතත් මාව ජීප් එකේ දාගෙන ගියා’ යන ගමන් මගෙන් ඇහුවා හොරකම් කරපු ෆෝන් එකක සිම් එකක්ද කියලා’ මම කිව්වා නෑ ගෙදර එකක් කියලා’ එතකොට ස්ථානාධිපතිත් මට ගහපු නිලධාරියාත් කුණුහරුපයෙන් බැන්නා’ ඇත්ත කියපන් කිව්වා.

ඊට පස්සේ අපේ ඉස්කෝලේ ළඟට ගිහින් ජීප් එක නවත්තලා ඉස්කෝලෙට එක්ක යනවා” සිම් එක කොහෙන්ද කියලා කියපන් කිව්වා’ ජීප් එක ගේට්ටුව ළඟට ගන්නකොටම එතන්ට චන්දන සර් ආවා’ ස්ථානාධිපති ඒ සර්ට කිව්වා සෙල්ලම්බඩු වගයකුයි සිම් එකකුයි හොරකම් කරලා ගෙනාවා කියලා’ එවිට සර් කිව්වා ඉස්කෝලෙට එන්න එපා මම ප‍්‍රින්සිපල්ට කියන්නම් කියලා’ ආයෙත් මාව අරගෙන ගියා’ ඒ යන ගමන් ස්ථානාධිපති” ඬඬතෝ කපටියාඬඬ කියා මට කුණුහරුපයෙන් බැන්නා’ එසේම ඔහු කිව්වා” ගමේ පන්සලේ ඝංඨාරයක් නැතිවෙලා තියෙනවා” ඒකත් මූට දාමු කියලා’ පස්සේ මාව පොලිසියට ගෙන ගියා.

මේසයක් ළඟ පුටුවක වාඩිකළා’ ස්ථානාධිපති ඇතුළට ගියා’ නැවත ඔහු එන වෙලාවේ මම හිටියේ ඔලූව පාත් කරගෙන නිදිමතෙන්’ ඔහු ඇවිත් පෑනෙන් එකක් මගේ ඔලූවට ගහලා ඬඬඋඹ නිදාගන්නයි” අපි වැඩකරන්නයිඬඬ කියලා මාව කාමරයකට ගෙන ගියා.

ඒ කාමරේ දොර ළඟට යනකොට ස්ථානාධිපති බණ්ඩාර” මගේ කකුලකට පයින් දෙකක් වේගයෙන් ගැහුවා’ ඒ පාරවල් මට තදින්ම රිදුණා’ මම ඇක්‍ෂුවා’ එහි තිබුණු පුටුවක මම වාඩිවුණා’ එහි සිටි නිලධාරියෙකු මගෙන් ගෙදර විස්තර ඇහුවා’ නම” ලිපිනය ලියාගත්තා’ තව නිලධාරියෙකුට කිව්වා මගේ උසයි බරයි මැනලා ලියන්න කියලා’ ඒවා ලියනකොට සිවිල් ඇඳපු සුදු මහත නිලධාරියෙක් ආවා’ එහි සිටි නිලධාරින් ඔහුට සර් කියලා කතා කළේ.

ඒ සුදු මහත නිලධාරියා මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා” මේකා හරි කපටියා නේද කියලා මගේ පිටට දෙකක් අතින් ගැහුවා’ විස්තර ලියමින් සිටි නිලධාරියා කිව්වා කමිසෙ ගලවන්න කියලා’ මම ගැලෙව්වා’ මගේ ඇඟ පරික්ෂා කරලා බැලූවා’ පස්සේ සුදු මහත නිලධාරියා මගේ අත අඹරලා පිටිපස්සට අරගෙන මගේ පිටට අතින් ගැහුවා’ ඊට පස්සේ කමිසෙ ඇඳගන්න කිව්වා’ ස්ථානාධිපති යන්න ගියා’ සුදු මහත නිලධාරියාත් තවත් නිලධාරින් 4 විතර හිටියා.

සුදු මහත නිලධාරියා මට කිව්වා” ගැහුවා කියලා කිව්වොත් උඹව උසාවි දානවා” නැත්තං දාන්නේ නෑ” හැබැයි උසාවි දැම්මොත් වැලිකඩ බන්ධනාගාරෙ තමයි ඉන්න වෙන්නේ කිව්වා’ පස්සේ ඒ නිලධාරියාත් ගියා’ නිලධාරින් දෙන්නෙක් හිටියා’ එක් නිලධාරියෙක් මගෙන් කොල 02 කට අත්සන් ගත්තා’ කලින් විස්තර ලියාගත්තු පොතේ කොල ඉරලා එකදිගට තියලා ඇලෙව්වා.

පස්සේ එහි සිටි කළු නිලධාරියා මට බත් එකක් ගෙනත්දීලා කන්න කිව්වා’ මම කෑවා’ මට කිව්වා ටැප් එක ළඟට ගිහින් මූණ සෝදාගෙන එන්න කියලා’ ඊට පස්සේ මට බත්දීපු කළු නිලධාරියා මාව යතුරුපැදියේ තබාගෙන සෙල්ලම්බඩුත් අරගෙන රැගෙන ගියා.

ඒ යන අතරරෙදි සෙල්ලම්බඩු අයිති ගෙදර තිලකරත්න මාමාත් ඒ ගෙදර කුළියට ඉන්න ගුණතිලක මාමාත් හමුවුණා’ ඒඅය පොලිස් නිලධාරියාගෙන් ඇහුවා වැඬේ හරියට කෙරුවාද කියලා’ පොලිස් නිලධාරියා කිව්වා එන බස් එකක උසාවිය ළඟට එන්න කියලා’ පස්සේ යන ගමන් ඒ නිලධාරියා මට කිව්වා දැන් උසාවියට යන්නේ එහෙදි ඇප දෙයි” ආයෙත් මේ වගේ වැඩ කරලා අහුවෙන්න එපා කියලා.

අම්මලා නීතිඥ මහත්තයෙක් ගෙනල්ලා තිබුණා’ එහෙදී මට ඇප දුන්නා’ පරිවාසෙට දාන්න කිව්වා’ ඒත් අම්මා කැමති වුණේ නැහැ.

පුතා මෙම පහරදීම් හා වධහිංසා ගැන මගේ මල්ලිගේ බිරිඳට පැවසූ පසු 2011’ 07’ 09 වන දින මාත් මල්ලිගේ බිරිඳත් පුතාව යටවත්ත බෙහෙත් ශාලාවකට ගෙන ගියා’ එයින් පුතාව මාතලේ මහ රෝහලට ගෙන යන ලෙස උපදෙස් දුන්නා’ පසුව මල්ලිගේ බිරිඳ සමග පුතාව යැව්වා.

මාතලේ රෝහලේ 13 වන වාට්ටුවේ පුතාව නතර කළා’ එහිදි පුතාගෙන් රෝහල් පොලිසියෙන් ප‍්‍රකාශ ගෙන තිබුණා’ පොලිසියෙන් පහරදී ඇති බව පුතා පවසා තිබුණා’ 
එසේම අධිකරණ වෛද්‍යවරයාද පරික්ෂාකර බලා සටහන් කරගෙන තිබුණා’ එහ රෝහලේ දින 03 ක් ප‍්‍රතිකාර ලබා ගත්තා’ 2011’ 07’ 12 වන දින ටිකට් කැපුවා’ පසුව මනෝ වෛද්‍ය වරයෙකු වෙතද යොමුකළා’ ඉන්පසු සායනයටද යොමු කළා.

නැවත නඩුව 2011.07.26 වන දිනට කල්තැබුවා.

මා ඉල්ලා සිටින්නේ”
1. මාගේ පුතා නීති විරෝධි ලෙස අත්අඩංගුවට ගෙන” රඳවා තබාගෙන අමානුෂික ලෙස වධහිංසා පමුණුවා” නඩු පවරනු ලැබූ යටවත්ත පොලිසියේ ස්ථානාධිපති බණ්ඩාර ඇතුළු අදාළ නිලධාරින්ට එරෙහිව නීතිමය හා විනයානුකූල පියවර ගන්නා ලෙසත්”
2. මාගේ පුතාට ආරක්ෂාව සලසාදෙන ලෙසත්ය’

එච්.එම්.වයි. කුමාරිහාමි

ටිකිරි බණ්ඩාර දරුවන්ගේ සුබ අනාගතය

මේ දරුවන් තිදෙනා  බෞද්ධ කුල දරුවන්ය. අවු: 13, අවු: 11 හා අවු: 10 වන මේ තිදෙනා එක බඩවැල කඩාගෙන ආ අයයි. බස්නාහිර පලාතේ නෙලුකැටිය ගමේ රටේ ආර්ථීකයට ලේ දහඩිය මුසු කරන අයයි.

අසල්වැසියෙකුjq නිශ්සංක හා රේණුගේ  නිව‍සේ නැතිවූ රන්මාලයක් සොයාගන්නට සාස්තර අසා දෙවි පිහිට ලබාගත් අයිතිකාරිය රේණු - ඥාති පොලිස් කාරයින්ට කිතුල් රා පොවා මාල සොරකමට මේ දරුවන් සැකකරන බව කියා සිටියේය.

බදුරලිය පොලිසියට අයත් ඇල්ල පොලිස් මුරපොළේ පොලිස්කාරයින්වන මහින්ද හා ලියනගේ එම ස්ථානයේදීම මේ දරුවන්ට මළපහ වන්නට පහරදී, රන් මාලය සොයාගන්නට බැරිව - පිරිමි දරුවන් දෙදෙනාව ඇල්ලේ පොලීසියට ගෙන ගොස් පැදුරු කඩමල්ලක හිදවා රෝස් පාන් ගෙඩියක් රෑටද, හාල්මැස්සෝ හොද්දක් සමග බත් ටිකක් උදයටද දුන්නේ වතුර පොදක් නොදීය. පසුදින බදුරලිය පොලිසියට ගෙනගොස් උසාවියට ඉදිරිපත් කළේ කාපු ජරාවට ළමුන්ව පරිවාසයට දාන බවට පාරම් බාමින්ය.

 2600 සම්බුද්ධත්ව ජයන්තියට පිළිවෙතින් පෙළ ගැසී, මහත් උත්කර්ෂවත් ලෙසට පොසොන් පෝයද - සියලු වත් පිළිවෙත් අනුන්ගේ අනුග්‍රහයෙන් ඉෂ්ඨ සිද්ද කර, දින තුනක් ගතවු තැන -, මේ මස 18 වනදිනය.

සුදු රෙද්දෙන්, බෞද්ධ කොඩියෙන්, මල්වට්ටියෙන්, ලවුඩ්ස්පීකර් බණ පිරිත් වලින්- සියලු දුසිරිත් වසා ගන්නට, හැමදාම පුලුවන්වනු ඇතැයි සිතා සිටින පොලිසියේ මෙවන් පාහර අසික්කිත වැඩ වසා ගන්නට - සාරධර්ම බෝඩ් 

ගැසීමට සැරසෙන්නේ - තවදුරටත් රැවටෙන්න සූදානමින් සිටින දෙනා රවටන්නටය.

ශ්‍රී ලංකාව අසමත් රාජ්‍යයන් අතුරින් පළමු තැන ගන්නට අසමත්ව ,  විසිනවවන තැනින් ඉදිරියට ගෙන එන්නට ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය දරන මේ උත්සහායට අපි සුභ පතමු.

සුභ අනාගතයක්.......................

(සියලු තොරතරු ඉදිරියට)

ළහිරුගේ පිට හරහා පුපුරා ගිය කාන්තිගේ කේන්තිය

විශාල කර බැලීමට රූපය මත කිලික් කරන්න.

Dinamina e-newspaper :

http://www.dinamina.lk/epaper/?id=25&tday=2011/03/25

පන්සල්, පල්ලි, කෝවිල් සහ ළමා අපචාර

"ආගම මගේ ස්වාමියාගේ කෘරත්වයට අනුමැතිය දුන් බව මා විසින් ඉහතින් සදහන් කරන ලදී. මෙය ඔප්පු කිරීමට බොහෝ කරුණු කාරණා වූ අතර පහත සදහන් වන්නේ එක් නිදසුනක් පමණි. ඔහු අබාදිත තරුණ කාන්තාවක් එල්ලා හරක් හමින් සැදු කසයකින් නිරුවත් උරහිස් වලින් උණු ලේ දහරා ගලන තුරු තැලුවේය. ඔහු විසින් සිය තිරිසන් ක්‍රියාව හුවා දක්විමෙහිලා බයිබලයේ පහත පාටයද ගෙන හැර දැක්විය. එනම් යමෙක් සුවාමියාගේ කැමැත්ත දන්නාමුත් එයට පටහැනිව කටයුතු කරයිද හෙතෙම බොහෝ කස පහර වලට ලක්විය යුතුය." (උපුටා ගැනීම ෆෙඩ්රික් ඩග්ලස් සුයන් චරිතාපදානය - වහල්බාවය)

ආගමික ස්ථාන වල ළමා අපචාර ගැන අසන්නට ලැබුනේ අද ඊයේ නොවේ. නමුත් ඒ ගැන දැඩිව කතා කරන්නට, අපරාදකරුවන්ට දැඩි දඩුවම් දීම සහ අපචාරයට ලක්වූ දරුවන් පුනුරුත්ථාපනයට යොමු කිරීම ගැන සමාජයේ ප්‍රබල ජන මතයක් ගොඩනැගුනේ මෑතකදීය. මෙම ළමා අපචාර වලට පන්සලද පල්ලියද යන්න වෙනසක් නැත.

මාද්‍ය වාර්තා කල අලුත්ම අපචාර සිද්දිය වුයේ අපරෙක්කේ පුන්නාන්ද හිමි විසින් සිදු කලයි කියන සමනේරවරු අපචාරයට ලක් කිරීමය. මෙම හිමිනම ජාතික හෙළ උරුමය නියෝජනය කල හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකි. ඔහු අතින් ලිංගික අපයෝජනයට ලක් වූ සමනේරවරු ගණන 05 කි.

අපි නැවතත් ෆෙඩ්රික් ඩග්ලස් සුයන් චරිතාපදානය වෙත යොමු වෙමු. "මාහට පැහැදිලි අවබෝදයක් ඇති කරුණකි. එනම් දකුණේ ආගම යොදා ගත්තේ අපරාද වසන් කිරීමට, ම්ලේච්චත්වය යුක්තිසහගත කිරීමට සහ දරුණු වංචාවන් මත සුදු හුණු අලේප කිරීමට බවයි. ආගම වහල් ස්වාමින්ට ආරක්ෂාව සපයන පලිහක්ම විය. "

ලංකාවේ පොලිසි සහ පාසැල තුල සිදුවන බොහොමයක් වදහිංසා පැමිණ වීම් වලදී ඒවා සමත කිරීමට පෙරමුණ ගන්නේ ආගමික නායකයින්ය. තවද ඇතැම් අවස්ථා වල පිරිවෙන් වල වදහිංසා පමුණුවනු ලබන්නේ ස්වාමින් වහන්සේලාය.

මෙම ළමා අපචාර පුජනිය ස්ථාන වලින් මුලිනුපුටා දැමීමට නම් කල යුත්තේ නිතිය සමානව ක්‍රියාත්මක කිරීමයි. තවද අපරාද සිදුකරන ආගමික නායකයින් සමාජය විසින් ප්‍රතික්ෂේප කිරීමද මෙහා සමාන්තරව සිදු විය යුතුයි. එසේ නොවුනහොත් මේ සමාජ වියසනය තවදුරටත් ළමා පරපුර විනාශ කරනු ඇත.



හර්ෂි සි. පෙරේරා

තෝමස් ශිෂ්‍ය නායකයින් වදකයින් වූ වගයි..

ගල්කිස්ස ශාන්ත තෝමස් විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය නායකයින් 17 දෙනෙකු එහි සිසුන්ට නවකවදය දී ඇත. බරපතල වදයට ලක් වූ ඩි.එන්.ප්‍රනාන්දු සිසුවා සියදිවි නසා ගැනීමට උත්සහ කල බව වාර්තා වේ.

මෙම අපරාදය සිදු කල ශිෂ්‍ය නායකයින් අතර නීතිඥ නලින් ලද්දුවහෙට්ටිගේ පුත් ප්‍රදාන ශිෂ්‍ය නායක විනුර ලද්ද්දුවහෙට්ටිද මෙතොදිස්ට් විද්‍යාලයේ විදුහල්පතිනියගේ පුත් අශ්වින් ඩයස් ද වේ.

මෙම අපරාදයට බදුන් වූ ළමුන්ගේ දෙමාපියන් මේ ගැන නීතිමය පියවර ගැනීමට ඉදිරිපත් නොවීම සහ මේ අපරාදය හෙළි නොකිරීම ඉතා බයානකය . ඒවගේම එය අපරාදයක් වසන් කිරීමක්ද වේ. අපරාදය වසන් කිරීම පාසලේ නම කැත නොකිරීමට කලද එය සමස්ත සිසු පරපුරටම කරන හානියකි.

අපි නැවත නැවතත් මතක් කර දෙන්නේ පාසැල ළමයින්ගේ බවය. පාසල්වල බලදාරින්ගේ ආශීර්වාදය මද ශිෂ්‍ය නායකයින් සිදුකරන මෙම අපරාද තොමස් විද්‍යාලයේ පමණක් නොව බොහෝ පාසල් වල සිදුවේ. දැන් එය ඉතා දරුණු තත්වයකට වර්දනය වී ඇත. මෙය වැලැක්විය හැක්කේ නිසි දඩුවම් පැමිණ වීමෙන් පමණි.


හර්ෂි.සි.පෙරේරා

බත් කොලය (ලන්ච් ෂීට්) බලෙන් ගිල්ලවු නරුම විදුහල් පති.

තම දිවා අහාරය ‍රැගෙන එන කෑම පෙට්ටිය, කැඩී ඇත් බැවින් එම අහාර මත බත් කොලයක් තබා 11 වන ශ්‍රේණියේ මෙම දැරිය පසලට පැමිනියේ වෙනදා මෙන්ය. මෙම නරුම මුල් ගුරුවරයා මෙය දැක එම දැරියට එම බත් කොලය (ලන්ච් ෂීට්) බලෙන් කන්න කීවේය. මෙම දැරිය බැගැපත් විය නමුත් ප්ලක් වූයේ නැත. මෙම විදුහල් පතියා නොදන්නා කාරනයක් ඇත. මේ විදුහල් පතියා දෙහිවල සත්තුවත්ත්ට ද ගොහින් නැත, සත්තුවතේ ලොකු පුවරුවක මෙසේ සටහන්වේ. පොලිතීන් මිනිස් සිරුරට මෙන්ම සත්වයින්ටද, අහිතකරවේ. දැන් සියල්ල සිදු වී හමාරය. විදුහල් පතියා පොලීසියේය. පොලීසියේ හැටිත් අපි හොඳට දනිමු. මොහුට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක වේද?.......

මූලාශ්‍ර:

http://www.lankadeepa.lk/2011/02/10/front_news/07.htm

http://www.ethalaya.com/index.php?option=com_content&view=article&id=7863:2011-02-10-14-26-48&catid=3:news-right

Vision impaired child is tortured by a teacher

Being a child with a disability Lahiru was subjected to torture and ill treatment. Though his parents have made several complaints and he has had to undergo harassment no justice has been received. 
Amuwaththe Mudiyanselage Lahiru Ruwan Chamara (13) a school child and the son of Mrs. Rathnayaka Mudiyanselage Daya Manike of No: 21, Sandunthannagama, Karagasthalawa, Belihul Oya is a student of R/Galagama Vidyalaya in Belihul Oya in the Rathnapura District.

Manike and her husband are also teachers attached to the same school. Lahiru has been suffering with vision disability since 2006 . His parents brought the child to the Badulla Teaching Hospital for treatment. The doctors at the hospital informed them that as the child had suffered for a long time without proper treatment his condition was now chronic. But the doctors started medications and the parents had to take him to the hospital's clinic on several occasions. As the medication was not having any effect the doctors at Badulla Teaching Hospital made the transfer documents and asked the parents to take the child to the Lady Ridgway Children Teaching Hospital at Colombo.

At the end of February 2009 the doctors at Lady Ridgeway Hospital in turn directed the parents to take Lahiru to the Eye Hospital of the National Hospital of Colombo. There Lahiru was diagnosed with keratoconus and admitted for further treatments. Then the Consultant Eye Surgeon, Dr. Manel Pasqual later advised the parents that Lahiru had to undergo surgery as the situation had worsened. Subsequently Lahiru underwent lens transplant surgery. When the child was released into his parent's care they were advised to pay extraordinary care and attention to the child. They further advised them to protect his eyes from dust and not to allow child to lift the heavy loads.

Lahiru was unable to attend his studies for a long period. As his parents were also teachers they finally they decided to take the child to school. When Lahiru went to the school all the teachers and the students at his class were well aware of his medical condition.

On 10 July 2009, Lahiru went to the school and in 5th period of the day was Practical Technology and the teacher Ms. Kanthi Pathirana asked the students to go and clean the garden and plant the some trees. Lahiru also had to go but after sometime he complained of a severe headache. Then in the 7th period Ms. Kanthi Pathirana came to the class room and beat with Lahiru with a stick. Other students were also beaten for not completing their work.

At the end of school Lahiri told his mother what happened to him. Then Lahiru's parents had gone to make a complaint to the principle of the school. As she was not present another teacher, Ms. Amara Aththanayaka, was standing in and they made a complaint to her. She promised to look after the matter.

Lahiru and his parents had to go to Colombo to attend the eye clinic the next day. But just after Lahiru returned home he fell asleep without removing his clothes and taking lunch. When his mother examined his back she saw two tramline contusions. (Tramline contusions are commonly found after the victim is beaten with a stick or cane). Meanwhile Lahiru complained that he was feeling faint.

They took Lahiru first to the Pambahinna Government Hospital. There the doctors advised them to first go and make a complaint at the Samanalawewa Police Station and admit the child to the Balangoda Hospital. The parents were able to make a written complaint at the police station and when they reached hospital the doctors at hospital advised them to admit the child for the treatment. Lahiru was treated in Balangoda Hospital for one day and discharged on 11 July 2009.

Then as the principle nor any of her representatives took any action in the matter the parents went and complained to the director at the Zonal Education Office. The personnel at that zonal office recorded a statement from the parents on the incident.

Further the parents made a complaint to the Zonal Educational Office of Rathnapura, Provincial Educational Director Rathnapura, Minister of Education Central Government, Chief Minister of Sabaragamuwa Province and to the Women and Child Care Bureau of the Sri Lanka Police.

Since then Lahiru and his parents have had to face continuous harassment at the school by the fellow teachers, principle and some relatives of the teacher, Ms. Kanthi Pathirana. The privileged people and the influence of political authorities in the area are believed to be behind this harassment.

Lahiru's parents continuously seek justice from the authorities at the Education Department but nothing has been done so far. According to the disciplinary code of Establishment Code all the state officers are subject to disciplinary inquiries on committing the offence indicated in the second schedule of the Establishment Code. Torturing a child has been criminalize in Sri Lankan law and the it has been considered as grave misconduct which can lead to the dismissal of state officers from his or her service. Although Ms Kanthi Pathirana being a teacher has committed a crime and offence under the both these laws of the country and state service still the victim child Lahiru and his family members have to face all this harassment.

Finally parents decided to complain to the Human Rights Commission on the violation of Lahiru's fundamental rights guaranteed under the constitution of the country. on two occasions case was called and the parents noticed that the inquiry officer of the case not impartially hearing the case. They further noticed that they cannot get the justice they seek from the HRCSL. Then they went and complained to the legal officer at the HRC on the situation. Though the legal officer accepted the complaint still nothing has happened.

Samanalawewa Police initially called the principal, acting principle and the all the teachers of the school for a inquiry. In front of all, the teacher in question accepted that she had punished Lahiru but she said she did not beat him but instead only patted his back. Then the Officer-in-Charge (OIC) of the station insisted that the parents settle the matter which they refused as it was a case of torture with even the court cannot mediate. Then the case was referred to the Mediation Board.

Later the parent learned that the police have filed case in the Magistrate Court of Balangoda in a criminal case base on the complaint. Then it was informed that the case has been laid down to seek the advice of the Attorney General. Lahiru's family waited for but still is seems that nothing will happen.

Being a child with a disability Lahiru was subjected to torture and ill treatment. Though his parents have made several complaints and he has had to undergo harassment no justice has been received.

Presently Lahiru is refusing to go to school. Lahiru complained that many of his fellow students are not associating with him now. Further he complained that many teachers are discriminating against him.

A few months ago there was a news paper report published in Lankadeepa on the incident. After that other teachers of the school turned against the parent stating that the case defamed the school. Meanwhile the principle called a School Development Association meeting and discussed the matter and finally they also accepted that punishing the student was legal which did not clearly mention that physical and mental torture is illegal. This discussion implicitly recommended the physical and mental torture. P

Further the Lahiru and his parents are being threatened to leave the school which is obviously a violation of all of the rights to work and receive an education.

ඇමතිවරුන්ට ජගුවාර් ළමයින්ට පැදුරු

Lankadeepa.lk

මාතර පාලටුව පාසලක මුල් පෙළට දරුවන් ඇතුළු කළ මවුපියනට සිදු වුයේ පැදුරක් රැුගෙන එහි යෑමයි. ඊට හේතුව පාසලේ ඩෙස්ක් පුටු හිඟයකි. සතියක් යනතුරු දරුවනට පැදුරේ වාඩි වී අකුරු කිරීමට සිදුවනු ඇත.

ළමයින් සමනළයින්ය. ඔවුන්ට හොදම දේ දියයුතුයි. මක්නිසාද අප මෙි සියලුදේ කරන්නේ ඔවුන් සදහා බැවිනි.

ඇමතිවරුන් ඩයිනොසර්ලාය. ඇතැමි ඩයිනොසර්ලා යන්නේ ජගුවාර් වලය. ඇතමි ඩයිනොසර්ලාගේ පුත්තුන්ට නීති විිභාග පැවැත්වෙන්නේ වායු සමිකරණය කරන ලද කාමරවලය.

ඇත්තටම ඩයිනොසර්ලාට මොකද වුනේ? වදවිය. රටම කෑවාට පසු මෙි ඩයිිනොසර්ලාට සිදුවන්නෙත්් එයමද? අපි මාතර පාලටුව පාසලේ දෙමාපියන්ගෙන් අසමු.

හර්ෂි සි. පෙරේරා විසින් ලංකා ගාඩියන් වෙබ් අඩවියට ලියු ලිපියකි

මෙන්න අපේ ගුරුවරු ( නරුම ගුරුවරු 3 )

මේ කිරි දරුවට නොකල වරදකට තම පසලේ විදුහල් පති කනට ගසා, විදුහලේ කබඩ් එකක්ක් අස්සට දාලා හිරකරා. මේ විදුහල්පති තවමත් පාසලේ වැඩ, මොහුට බලධාරීන්ගේ සහය නොවඩුව ලැබෙයි, මෙන්න වීඩියෝ පටය නිකුත් උනා. මෙවන් විදුහල්පති වරුන් සිටිනා තෙක්, අධ්‍යාපනයට දෙවි පිහිටයි...

මෙන්න අපේ ගුරුවරු ( නරුම ගුරුවරු 1 )

මීහරක්ට ගහන්න වගේ ළමයිට තලන නරුම ගුරුවරයකුගේ කතාවක්. රත්නපුර ශාන්ත ලූප් විද්‍යාලයේ ටෙහාන් නිපුනනම් දරුවාට එම පාසලේ විද්‍යා විෂය උගන්වන සරත් නැමති ගුරුවරයා ඉතා අමානුෂික ලෙස පහරදීලා. මෙන්න ඒ කතාව........