වන්දිය රු: 175,000/- අවුරුදු 40 ක් පුරා පොලීසියට එරෙහිව දුන්න තීන්දු වතුරේ!! සුප‍්‍රිම් උසාවිය කියයි!!!

මහජනතාවගේ මූලික අයිතීන් උල්ලංඝණය කිරීම් පිළිබඳ හතලිස් වසරක් පුරා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දෙන ලද තීන්දුවලින් වැඩක් වෙලා නෑ. 

වේල්ලවීදිය පොලීසියේ පොලිස් පරීක්ෂක වරයෙකු වූ ප‍්‍රසන්න රත්නායක නැමැත්තාට එරෙහිව පවරන ලද, මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේ තීන්දුව ප‍්‍රකාශයට පත්කරමින්, ඉහත ප‍්‍රකාශය කර ඇත්තේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ ප‍්‍රියන්ත ජයවර්ධන හා කේ.ටි. චිත‍්‍රසිරි යන විනිසුරුවරුන්ගේ  එකඟතාවය ඇතිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසරු බුවනෙක අලූවිහාරේ ය.

ජා ඇල, ජානක සම්පත් වටවලගේ යන අය විසින් මෙම මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පවරන ලද්දේ, 2008 වසරේදී ය. පිටකොටුවේදී පහර දී, අත් අඩංගුවට ගෙන, රඳවා තබාගෙන, ගංජා කූරු පහක් ළඟ තබාගත් බවට බොරු නඩු දැමීම මගින්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ස්ථාපිත කර ඇති මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝණය කර ඇති බවට ප‍්‍රකාශ කරන ලෙසට ඉල්ලමින්ය.

නීති විරෝධී අත්අඩංගුවට ගැනීම් සිදුකරන හා වධ දෙන සෑම අවස්ථාවකදීම පොලීසිය සිදුකරන්නේ ගංජා, කුඩු,බොම්බ හෝ කසිප්පු මුල් කරගෙන බොරු නඩු දැමීමය. මේ බොරු නඩු දැමීම ගැන කිසිදු දේශපාලන පක්ෂයක්, ඊනියා මානව හිමිකම් කාරයින් ඇතුලූ සිවිල් සමාජය හෝ කථා කරන්නේ නැත. එමෙන්ම ව්‍යාජ චෝදනාවලට සු`ඵ ජාතිකයෙකු ලක් කළ විට, එය සු`ඵ ජාතීන්ට එරෙහිව කරන ලද්දක් බව දැක්වීමට නම්, මෙම සංවිධාන පසුබට වන්නේ නැත.

ජානක සම්පත් බටවලගේ, තමාට විරුද්ධව නගන ලද ගංජා චෝදනාව ප‍්‍රතික්ෂේප කරමින් නඩු කීය. මාළිගාකන්ද මහේස්ත‍්‍රාත් උසාවියේ පැවරූ ගංජා නඩුවෙන් ඔහු නිෙදාස් කොට නිදහස් කරන ලදි. 

මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේදී ප‍්‍ර‍්‍රකාශ වු කරුණු අනුව, රාත‍්‍රී 9.00 න් පසුව, පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටින අයව බලන්න බැරි බවට වන කුපාඩි නීතියක්ද ඔහුගේ බිරිඳට දමා තිබීම හා අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරීවරයාට ඉදිරිපත් කරන අවස්ථාවේ පොලීසියෙන් ගහපු බව කිව්වොත් බෝම්ම දමන බවට තර්ජනය කිරීම, යන කරුණු හෙළිදරව් විය. 

මෙවැනි පහත් නීච පොලිස් ක‍්‍රියා ඉතා සුලභය. භාවනා කරන, බණ පිරිත් කියන පොලිස්පතියාගේ සිට පහළම පොලිස් කාරයා දක්වාවු සියල්ලටම මෙම නීච ක‍්‍රියා ආවේනිකය.එසේ නොකරන අය බොහෝය. ඔවුන් නිහඬය. මේ නිහඬතාවය සිදුකරන්නේ එම කි‍්‍රයා අනුමත කිරීමය.

මෙම නඩුවේදී පොලීසිය,ලබා දුන දිව්රුම් ප‍්‍රකාශ මගින් ඉදිරපත් කළ කරුනු බොරු බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පිළිගැනීම විය. පොලිසිය උසාවියට බොරු කීම සුලබ සුපුරුදු දෙයකි. උසාවියට බොරු කීම වරදකි. අපහාස කිරීමකි. එතෙහත් එම නීතිය පොලීසියට වලංගු නැත.

දීර්ඝ කරුණු දැක්වීමකින් පසුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය නඩුවේ, පෙත්සම්කරු වූ ජානක සම්පත් බටවලගේ ට , පළමු වගඋත්තරකරුවු වේල්ලවීදිය පොලීසියේ පොලිස් පරීක්ෂකවරයෙකු වූ, ප‍්‍රසන්න රත්නායකට, රු: 175,000/- ක වන්දියක්, ගෙවන ලෙසට නියම කරන ලදි. එයට අමතරව පොලිස්පතිට ගෙවන්නට නියම කරන ලද වන්දිය රු: 25,000/- කි. එය ගෙවන්නේ බදු මුදලින්ය.

ජානක සම්පත් බටවලගේට හිමි මු`ඵ වන්දිය රුපියල් ලක්ෂ දෙකකි. 

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ වරදකරු වුවද, මෙම පොලිස් කාරයාට, එනම් පො.ප. ප‍්‍රසන්න රත්නායක ට එරෙහිව පොලිස්පති, ගන්නා පියවර මගින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවලට හා රටේ උත්තරීතර නීතියට පොලීසිය සලකන අයුරු පිළිිබඳව තීරණයකට එළඹිමට ජනතාවට හැකිවනු ඇත. 

සංහිඳියාව ඇති කළ හැක්කේ නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමෙන් පමණි. 

මෙම මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවේ පෙත්සම්කරු ජානක සම්පත් බටවලගේ වෙනුවෙන්, සුභාෂිණී සමරආරච්චි මහත්මිය හා සරිටා ද ෆොන්සේකා මහත්මියන් ගේ උපදෙස් මත ජේ්‍යෂ්ඨ නීතිඥ විරාන් කොරයා මහතා පෙනී සිටින ලදි.

මෙම නඩු තීන්දුව අනුව, පොලිස් පරීක්ෂක ප‍්‍රසන්න රත්නායකට එරෙහිව විනය පියවර ගන්නා ලෙසටත්, වධහිංසා පනත යටතේ නඩු පැවරීමට පියවර ගන්නා ලෙසත් පොලිස්පතිගෙන් හා පොලිස් කොමිෂමෙන් ජනසංසදය ඉල්ලා තිබේ.

 Judgement>
http://www.janasansadaya.org/page.php?id=638&lang=en


    

කූජිත ගේ භාවනාවෙන් පසුව ළමයි හම්බුවෙන හැටි පෙන්වන්න WPC. ට සිදුවෙයි.

අසාධාරණ ලෙස දමන ලද ඩියුටියක් වෙනස් කරවා ගන්න ගිය කාන්තා පොලිස් නිලධාරිණියකට මූලස්ථාන පොලිස් පරික්ෂකගේ ඇණුම් බැනුම් තර්ජන වලට මුහණ දිමට සිදුවීම සම්බන්ධයෙන්, ඇය 2018.04.17 දින මානව හිමිකම් කොමිසමට කරන ලද පැමිණිල්ලේ මෙසේ සඳහන් වේ.
 ර්‍ණ අවු: 34 යි, විවාහක, දරුවන් 02 යි, පානදුර දකුණ පොලිස් ස්ථානය. 

සේවා කාලය අවු: 15 යි. 2010 සිට පානදුර දකුණ පොලිස් ස්ථානයේ රාජකාරි කරමි. මා අධිකරණ (සාමාන්‍ය* රාජකාරියේ නිරතව සිටිමි.

අද දින, (2018.04.17 දින*, දහවල් 11.00 ට පමණ, පාලන අංශ ස්ථානාධිපති පො.ප. කස්තුරිආරච්චි මයා, මාව මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්ෂක, ප‍්‍රධාන පොලිස් පරීක්ෂක තුෂාර ද සිල්වා මයා ළඟට කැඳවාගෙන යන ලදි.

එ් අවස්ථාවේදී, ප‍්‍රධාන පොලිස් පරීක්ෂක තුෂාර ද සිල්වා, ”තමුසෙට මම දාන නියෝග ක‍්‍රියාත්මක කරන්න  ඕනි”, වශයෙන් තර්ජනාත්මකව ප‍්‍රකාශ කර සිටින ලදි. 

එ් අවස්ථාවේදීම, පාලන අංශ ස්ථානාධීපති පො.ප.කස්තුරිආරච්චි මයා, මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්ෂක ගේ ප‍්‍රකාශය අනුමත කරමින්, ”මිස් අපි දෙන නියෝග ක‍්‍රියාත්මක කරන්න  ඕනි, නැත්නම් යන්න” යයි කියමින් මා දැඩි අපහසුතාවයට පත් කරණු ලැබීය.

මේ අවස්ථාවේ, මා, මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්ෂක තුමාට ප‍්‍රකාශ කර සිටියා, මට පිළිගත් ක‍්‍රමවේදයට යොදන ලද රාජකාරිය, වෙනත් නිලධාරිණියකගේ අවශ්‍යතාවයට වෙනස් කිරීම මගින්, මට දැඩි අසාධාරණයක් සිදුව ඇති බව. එ් අවස්ථාවේ පාලන අංශයේ ස්ථානාධීපතිට කියන්න යයි කිව්ව බවත් මා සිහිපත් කර සිටියා.

නමුත්, එ් සියලූ කරුණූ නිශ්ප‍්‍රභා කරමින්, මහා හඬින් කෑගසමින්, මා දැඩි අපහසුතාවයට පත් කරන ලදි.

මෙයට හේතු වූයේ, 2018.04.17 දින, උදේ 6.00 සිට සවස පැය 18 දක්වා, පැය 12 ක් මා දුරකථන සේවයේ යෙදවීම මගින් මට සිදුකර ඇති, අසාධාරණය පිළිබඳව මා කරුණු දක්වා සිටීමය.

මෙය මට අයත් නොමැති රාජකාරියකි. මෙම රාජකාරියට නියමිත වෙනත් කාන්තා පොලිස් නිලධාරිනියකි. මැයට නියමිත රාජකාරිය, වෙනස් කර, මාගෙන් පළිගැනීම සඳහා යොදනු ලැබූවකි. 

මා එසේ ප‍්‍රකාශ කරන්නේ, මීට පෙරද, මේ ආකාරයටම, මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්ෂක හා පාලන අංශයේ ස්ථානාධීපති ක‍්‍රියාකර ඇති නිසාය. 

2017.04.21 වන දින, උදේ 7.00 ට පැවැති උපදෙස් පංතියේදී, සිදුවූ අතපසුවීමක් සම්බන්ධව මාව නැගීසිටුවා, ”තමුසෙට ළමයි හම්බවුනෙත් මෙහෙමද” කියා අසමින් බැණ වදින ලදි. ඔහු එම අවස්ථාවේත් මා ආමන්ත‍්‍රණය කළේ ”මේ ගෑනි” ”මේ ගෑනි” කියමින්ය. 

මා බැඳලා ද, ළමයි කීයක් ඉන්නවාද, ළමයි හම්බවුනේ කොහොමද, අසමින්, විවිධ අංග චලන පෙන්වමින් මා, ලිංගිකව අපයෝජනය කරන ලදි. 

මේ සිද්ධිය අදාළව මා අදාල සියලූම අංශ වලට පැමිණිලි කර ඇති අතර, එ් හා අදාළ පරීක්ෂණ ද පැවැත්වේ. නමුත් වසරක් ගතව ඇතත් කිසිම සාධාරණයක් සිදුව නැත.

එ් පසුබිම තුල, මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්ෂක, ප‍්‍රධාන පොලිස් පරීක්ෂක තුෂාර ද සිල්වා, මාගෙන් පළි ගැනීමට, පිළිගත් පටිපාටියෙන් බැහැරව, අනවශ්‍ය ”රාජකාරි වල” මා යොදවමින්, මා පීඩාවට පත් කරයි.


මේ ක‍්‍රියා පිළිවෙත නිසා, මා පමණක් නොව, මාගේ පාසල් යන දරුවන් දෙදෙනා ද, පොලිස් නිලධාරියෙකු වූ මාගේ සැමියා ද, දැඩි පීඩාවන්ට පත්ව තිබේ.

මා ඉල්ලා සිටින්නේ, කාන්තා පොලිස් නිලධාරිණියක් වූ මා, ලිංගිකව අපයෝජනයට පත් කරන ලද මෙම සිදුවීම හා මා සඳහන් කළ 2017.04.01 සිදුවීම මගින් මාගේ මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝණය කරන ලද, පානදුර දකුණ පොලිස් ස්ථානයේ,

1. මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්ෂක ප‍්‍රධාන පොලිස් පරීක්ෂක තුෂාර ද සිල්වා ට හා,

2. පාලන අංශයේ ස්ථානාධිපති පො.ප. කස්තුරිආරච්චි ට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගන්නා ලෙසටත්, මාගේ ආරක්ෂාව සඳහා කඩිනම් පියවර ගන්නා ලෙසටත්ය.’’

මෙම  පොලිස් නිලධාරියා මාර්තු 8 වන දින 17 හැවරිදි පාසල් සිසුවකුට අමානුෂික ලෙස පහර දෙන ලදි. එම අපරාධය පිලිබඳව මේ දක්වාම කිසිදු නීතිමය පියවරක් ගෙන නැත. 

වීඩියෝව පහත දැක්වේ.

තම යටත් සේවකයන්ට බෙල්ලෙන් අල්ලා පහර දීමට තරම් හා භාවනා කරන්නැයි නියෝග කරන නීච තත්ත්වයකට පත්ව  සිටින පොලිස්පතියකු හා බෙලහීන පොලිස් කොමිසමක් පත්කරගෙන සිටින රටක මීට වඩා යමක් බලාපොරත්තු විය නොහැක. 

නමුත් මෙම තත්ත්වය වෙනස් කළ හැකිය. එ් පහළ පොලිස් නිලධාරීන්ට හා නිලධාරිණිියන්ට ඉහළ නිලධාරින්ගෙන් සිදුවන අතවර, හිංසාවන්ට එරෙහිව නැගි දීමට ධෛර්ය දිමට දිරි ගැන්වීමට බල ගැන්වීමට සිවිල් සමාජයේ දායකත්වය ලබා දිමෙන්ය. 

පොලිසියෙන් කණ පලලා අවුරුදු හයයි. බුදු සරණයි!! දෙවි පිහිටයි!!!

                                

    ‘‘2012.05.11 දින මා, හතරමංහන්දියේ ත‍්‍රී රෝද රථ ගාලේ නවත්වාගෙන හිටියා. වෙසක් තොරණ යටගල පන්සලේ තිබුණා. සෙනග පිරිලා. රාත‍්‍රී 9.15 ට පමණ එතනට, රතුපාට පල්සර් යතුරුපැදියෙන් සිවිල් පිට උප පොලිස් පරික්ෂක ප‍්‍රසාද් සිරිවර්ධන මා ළඟට ආවා. එයා තනියෙන් ආවේ. එ් වෙලාවේ එතන තිබුණේ මාගේ ත‍්‍රී රෝද රථය පමණයි. ඔහු වාඩිවී සිටි මට බැහැපන් කිව්වා. මම බැස්සා. මගේ ෂර්ට් එකෙන් ඇදලා අරගෙන උඹ බීලා නේද ඉන්නේ කියා කියමින් මගේ කණට දෙතුන් පාරක් ගැහුවා. මම ගහන්නේ ඇයි කියා ඇහුවාම උඹ බීලා ඉන්නේ කිව්වා. මම කිව්වා මම බීලා නෑ, කවදාවත්ම බොන කෙනෙක් නෙමෙයි කියලා.
මගේ කට ඉඹලා, මම දැන් පන්සලට යනවා, එනකොට ඔතන ඉන්න එපායි කියා යන්න ගියා. ඔහු යනකොට මම කිව්වා, මම පැමිණිලි කරනවා කියා. එවිට නැවත හැරී ඇවිත් ඉනේ තිබූ රිවෝල්වරය ඇද මාව ත‍්‍රී රෝද රථයට හේත්තු කර රිවෝල්වරය පපුවට තබා පොලීසි ගිහින් තිබුණොත් බල්ලෙක් වගේ මරලා දානවා කිව්වා. 

ඉන්පසු බෙල්ලෙන් අල්ලා නවා වැලමිටෙන් තුනටියට ඇන්නා. ඊට පස්සෙ මට කිව්වා ආයෙත් මෙතන ඉන්න එපා, මම එනකොට හිටියොත් කුඩු හරි ආයුධයක් හරි දාල මාස 06 කට අච්චුව දෙනවා කියමින්, පන්සලට ගියා.

මම ත‍්‍රීවීල් එකේ පාපුවරුවේ වාඩි වුණා. නැගිට ගන්න බැරි වුණා. මට නොපෙනී ගියා. තුනටිය රිදෙන්න ගත්තා. වමනේ යන්න පටන් ගත්තා. එය දුටු රවීන්ද්‍ර කියන තී‍්‍ර රෝද රියදුරා මාව, ඌරගස්මංහන්දිය පොලීසියට ගෙන ගියා. එහි සිටි ස්ථානාධිපති මට බැනලා පන්නා ගත්තා. 

ඊට පස්සෙ මම ගෙදර ගියා. මට හොඳටම අමාරු වුණා. ගෙදර අය මාව ඇල්පිටිය රෝහලට ගෙන ගියා. රෝහලේ මාව නවත්වා ගත්තා. මගේ පොඩි අයියා ඇල්පිටය පොලීසියට ගොස් පැමිණිල්ලක් දාලා තිබුණා.

පහුවදා, 2012.05.12 දින උදේ 8.30 ට පමණ ඌරගස්මංහන්දිය පොලීසියේ ස්ථානාධිපති ඇතුලූ පොලිස්කාරයෝ පස් දෙනෙක් මාව බලන්න ආවා. ඔවුන් ක‍්‍රීම් ක‍්‍රැකර් ගෑම් 500ක පැකට් එකක් හා ග‍්‍රෑම් 400 නෙස්ටමෝල් පැකට් එකකුයි අරන් ආවා. 

ස්ථානාධිපති මට කිව්වා තව ටිකකින් ීඡු කාර්යාලයෙන් එයි කියා. ඔවුන් ආවාම ඔවුන්ට කියන්න කිව්වා, පැමිණිලි දාන්න ආවා, කණේ අමාරුව නිසා පැමිණිල්ල ලියනකම් ඉන්නේ නැතිව රෝහල්ගත වුණා කියලා.

මට  ඕන උදව්වක් දෙන්නම් කිව්වා. මට ලයිසන් තිබුණේ නෑ එ් වෙන කොට. මට කිව්වා මාස 06 කට ටෙම්පරියක් දෙන්නම් කියා. මට ඔහු ජංගම දුරකථනයේ නොම්මරය දුන්නා. 

දහවල් 11.00 ට පමණ ඇල්පිටිය පොලීසියේ උප පොලිස් පරීක්ෂක වරයෙක් පැමිණ ප‍්‍රකාශක්් ගත්තා. සම්පූර්ණ විස්තරය කිව්වා. මම අත්සන් කළා.

දවල් 1.00 ට පමණ මාව, රෝහලෙන් කරාපිටිය ශික්ෂණ රෝහලට මාරු කර හරිණු ලැබුවා. මම 18 වෙනිදා දක්වා දින 06 ක් කරාපිටිය රෝහලේ සිටියා. මම රෝහලේ ඉන්නකොට වාට්ටුවේ දොස්තර මහත්වරු, හෙදියන් මට කිව්වා, එළියට යන්න එපා, අපිට කෝල් එනවා, ටිකට් කපන්නේ නැතිව තියා ගන්නේ ඇයි කියා අහමින්, මම බොරු කරනවා කියා.

කරාපිටිය රෝහලේ එතකොට සේවය කරමින් හිටියා, ඌරගස්මංහන්දිය රෝහලේ හිටපු දිසා වෛද්‍ය නිලධාරීයා. මාගේ ටකට් කපන්නට වාට්ටුවේ ෙදාස්තරවරුන්ට බලපෑම් කළ බව දැනගන්නට ලැබුණා. එ් අතර දිනයක කරාපිටිය රෝහලේ, රෝහල් පොලීසියෙන් ද ප‍්‍රකාශයක් ලබා ගත්තා. එම නිලධාරීන් ද මට උපදෙස් දුන්නා එළියට යන්න එපා කියා.

මට දැනගන්න ලැබුණා, බලපෑම් කරන්න මූලික වෙලා තිබුණේ මට ගහපු උ.පො.ප. ප‍්‍රසාද් සිරිවර්ධන හා ඌරගස්මංහන්දිය බෝධිමලූව විහාරස්ථානයේ නායක, හිපන්කන්ද සරණංකර කියන චීවරධාරී පුද්ගලයා. ඔහු උ.පො.ප. ප‍්‍රසාද් සිරිවර්ධන හා එකතු වී බොරු දිව්රුම් ප‍්‍රකාශයක් ද මානව හිමිකම් කොමිෂමට දීලා තිබුණා.

උ.පො.ප. ප‍්‍රසාද් සිරිවර්ධන කෑවේ, බීවේ, නැවතිලා හිටියේ බෝධිමලූව පන්සලේ. මෙම පන්සලේ එම දිනවල ප‍්‍රදේශයේ ගෑනු දෙන්නෙක් ගහගත්තා. එ් පිළිබඳ පැමිණිල්ල විභාග කළේ උ.පො.ප. ප‍්‍රසාද් සිරිවර්ධන. ඔහු මැදිහත් වෙලා ප‍්‍රශ්නය යට ගැහුවා. 

2013 වසරේ, මට මතක හැටියට, මෙම හිපන්කන්ද සරණංකර කියන චීවරධාරී පුද්ගලයාව පාත්තරයක තිබූ බෝම්බයක් සමග අත්අඩංගුවට ගෙන රිමාන්ඞ් බාරයේද සිටියා."

මෙම කථාවේ විශේෂත්වයක් නෑ. මන්ද හැමදාම අපේ පොලිසියේ සිදුවන තවත් එක් සිදුවිමක්. විශේෂයක් නැහැ. තමන්ට හෝ තමන්ගේ එකෙකුට හෝ මේ සමාන දෙයක් සිදුවන තෙක් බලාගෙන ඉන්නවා. දේශප‍්‍රිය, එතකොට අවු: 35 ක අවිවාහකයෙක්. ඔහුට ජිවත්වීම හැර වෙනත් දෙයක් ගැන හිතන්න ඉඩක් තිබුන අයෙක් නොවෙයි.

ඔහු තම පවුල ගැන කියන්නේ කුමක්ද?

‘‘ නම ............දේශප‍්‍රිය, අවු: 39 යි, දරුවන් 01 යි, ත‍්‍රී රෝද රථ රියදුරු, 

2012 වසරේ අවු : 35 ක් වූ අවිවාහක මා, ඌරගස්මංහන්දිය පිහිටි, පැරඩයිස් ඇඟ`ඵම් කර්මාන්ත ශාලාවේ මැෂින් ක‍්‍රියාකරුවෙකු වශයෙන් රැුකියාව කළෙමි. එ් වන විට මා, වසර 5 1/2 පළපුරුද්දක් තිබූ, පුහුණු කම්කරුවෙක්.

දිවා වැඩමුරය තිබෙන දවස් වල සවස 5.15 ට වැඩ මුරය නිම වූ පසුව, නිවස බලා විත්, පැය 1/4 ක් පමණ විවේක ගන්නවා. ඉන්පසු මාගේ නංගීගේ නමට තිබෙන පවුලට අයත්, ත‍්‍රී රෝද රථය රැුගෙන ඌරගස්මංහන්දිය හතරමංහන්දිය අසල ත‍්‍රී රෝද රථ ගාලට පැමිණෙනවා.

එතැන් සිට රාත‍්‍රී 11.00 පමණ වන තෙක් හයර් කරනවා. එවැනි දිනක රුපියල් හයසීයක් පමණ උපයනවා. එය ගෙදර වියදමට ලබා දෙනවා.

මා ඉගෙන ගත්තේ පතිරාජ විද්‍යාලය හා යටගල විද්‍යාලයෙනි. 1994 සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය ගත්තා. වැඩ දෙකයි සමත් වුණේ. අමතර පන්ති යන්න සල්ලි තිබුනේ නැහැ.

කුඩා කාලයේදී ම පියා බරපතල ලෙස රෝගී වුනා. රජයේ රැකියාව නැති වුණා. දැන් ඉඳහිට කුලී වැඩක් කරනවා. අසූ ගණන්වල කුවෙයිට් රටට අම්මා ගියා. ඇය යුද්දෙට මැදිව ආපසු ආවා. ලැබුණ වන්දියෙන් තමයි ත‍්‍රීරෝද රථය ගත්තේ, නංගිගේ නමට. 

අපි හිටියේ කටු මැටි ගෙයක. අම්මා වැඩ කරලා හම්බ කරපු මුදලින් කොටස් වශයෙන් කාමර දෙකක පොඩි ගෙයක් හදා ගත්තා. මේ වන විට මම ඉන්නෙ පියා හා මව සමග. 

වැඩිමහල් සහෝදරයා බස් රියදුරෙක්. විවාහ වෙලා. නංගී විවාහ වෙලා. කුලී වැඩ කරන්නේ. එ් අය පවුල එක්ක සම්බන්ධයි. හැකි පමණ උදව් කරනවා. තව සහෝදරයෙක් ඉන්නවා. රහස් පොලිසියේ.  බැඳලා ඉන්නේ ගුරුවරියක්. සම්බන්ධයක් නෑ. නිවාඩු නැහැලූ!! පොලිසියට විරුද්ධව ගිහිල්ලා වැඩක් නැතිලූ!!

සිද්ධියෙන් පසුව රැුකියාව නැතිවුනා. මට පහරදී බරපතල තුවාල සිදුකර, මා ආබාධිතයෙකු කළ  උ.පො.ප. ප‍්‍රසාද් සිරිවර්ධනට විරුද්ධව කිසිම පියවරක් ගෙන නැහැ.  

මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව නිර්දේශයක් නිකුත් කරණු ලැබුවා. මට රු.25,000ක් වන්දියක් ගෙවන ලෙසට පොලිස්පතිට නියම කරලා දැන් මාස තුනක් වෙනවා, උත්තරයක් වත් නෑ. ’’

රටේ පිරිහීම කෙතරම්ද, නීතිය කඩා වැටීම කෙතරම් බරපතලද යන්න වටහා ගන්න පොඩි මිනහාට වෙන දේ ගැන කථා කළ යුතුයි. අපරාධයට ගොදුරුවන්නාගේ තරාතිරම අනුව ‘‘යුක්තිය’’ වෙනස් වෙන රටක රැකෙන්නේ කව්රුන්ද? 

හිජාබය, සල්වාරිය තහනම - මූලික විරෝධතා අහකට

නාවල, ජනාධිපති විද්‍යාලයේ විදුහල්පතිනිය ඇතුලූ අට දනෙකු වගඋත්තරකරුවන් කරමින්, ෆාතිමා හෂීනා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවට ගියේ තම දියණියට මුස්ලිම් බාලිකාවන්ට හිමි අයිතියක් රැක ගැනීමටය.

එනම් පාසල් නිල ඇඳුම වෙනුවට සල්වාරය හා හිජබය පැලඳ පාසල් යෑමට තිබෙන අයිතිය තහවුරු කර ගැනීමටය.

එ් 2014 වසරේදී ය.

2014 දින පවරන ලද මෙම මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම්කාර, මව හා දියණිය වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කළේ ජනාධිපති නීතිඥ ෆසිසර් මුස්ථාපා ප‍්‍රමුඛ නීතිඥයින් පිරිසකි.

රාජගිරිය ජනාධිපති බාලිකා විද්‍යාලයේ විදුහල්පතිනිය ප‍්‍රමුඛ වගඋත්තරකරුවන් වෙනුවෙන් ජනාධිපති නීතිඥ මනෝහාර ද සිල්වා මහතා ප‍්‍රමුඛ නීතඥවරු මඩුල්ලක් පෙනී සිටින ලදි. 

මෙම නඩුව විභාගයට ගැනීමට විරුද්ධව මූලික විරෝධතාවන් දෙකක් වගඋත්තරකරුවන් විසින් ඉදිරිපත් කරණු ලැබීය.

පළමු විරෝධතාවය වූයේ පේතසම්කරු විසින් වැරදි තොරතුරු ඉදිරිපත් කිරීමය.

දෙවන විරෝධතාවය වූයේ කාලය ඉකුත් වී ඇති බව - කාලාරෝධය - ය.

මෙම මූලික විරෝධතාවයන් පිළිබඳව 2016 නොවැම්බර් මස දෙපාර්ශවයේ නීතිඥවරුන් විසින් අධිකරණයට කරුණු දක්වා සිටින ලදි. 

එම මූලික විරෝධතාවයන් දෙක පළිිබඳව ”තීන්දුව” 2018 මාර්තු මස ප‍්‍රකාශයට පත්කරන ලදි.

එම තීන්දුවට අනුව, පෙත්සම්කාරිය, ව්‍යාජ කරුණු ඉදිරිපත් කර නොමැති බව තීන්දු කර නැත. 

මුස්ලිම් බාලිකාවන්ට පාසල් නිල ඇඳුම වෙනුවට ඔවුන්ට ආවේනික සල්වාරය, හිජාබය පැලඳිය හැකි බවට අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ චක‍්‍රලේඛ තහවුරු කර තිබෙන  බව, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පිළිගැනීම විය.

ඉදිරිපත් කරන ලද කරුණුවල වැදගත් භාවය මත කාලය ඉකුත් වුවද, නඩුව ඉවත නොදැමිය යුතු බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පෙන්වා දෙන ලදි.

එ් අනුව, 2014 දී, මුස්ලිම් බාලිකාවන්ට ඉගෙන ගැනිම සඳහා පාසැලට යෑමට ‘‘පාසල් නිල ඇඳුමු’’ ඇඳිය යුතුමද? යන්න පිලිබඳ තීරණය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ඉදිරියේදී තීරණය කරණු ඇත.

සටහන:-
‘‘නිදහස් අධ්‍යාපනය’’ යන යෙදුම සටන් පාඨ කරගෙන සිටින විවිධ කල්ලි කණ්ඩායම් දරුවන්ගේ අධ්‍යාපන අයිතිය ‘‘ප‍්‍රාණ ඇපයට’’ අරගෙන සිදුකරන සුරා කෑම්, අපයෝජනය කිරිම්, ගැන අනුගමනය කරන නිහඬ පිළිවෙත ලැජ්ජා සහගතය.