හර්ෂි සි. පෙරේරා
Thursday, February 28, 2013
උප්පැන්නයේ පියාගේ නම නැත.
හර්ෂි සි. පෙරේරා
හොරණ ව්‍යාපාරික තරුණයෙකුගෙන් පොලිසිය කප්පම් ඉල්ලයි!
පළමු වාරිකය රු. 13,000/=ක්. ඊට පස්සේ අරක්කු බෝතලයක් බැගින් නොදුන්නොත් කුඩු පැකට් පහක් එක්ක උසාවි දානවා.
මෙම කප්පම් තර්ජණයට ලක්ව ඇත්තේ හොරණ සුඵ ව්‍යාපාරයක් පවත්වාගෙන යන විසි අට හැවිරිදි තරුණයෙක්.
නමින් හර්ෂ වන මොහු හමුවීමට පැමිණි හොරණ හල්තොටියාවත්ත පාරේ පදිංචි ශකිල ලක්මාල් නැමැත්තා, තමා පානදුර දකුණ පොලිසියේ සේවය කරන බව පවසා ඇත. මීට පෙර ඔහු ඉංගිරිය පොලිසියේ සිටි බවද අගවා තිබේ. ඔහු නිල ඇදුම් නොඅදින සිවිල් ආරක්ෂකු වශයෙන්ද හදුන්වාගෙන තිබේ.
හර්ෂ මානව හිමිකම් කොමිෂමට, පොලිස්පතිට, පානදුර ජ්‍යෙෂෟඨ පොලිස් අධිකාරීවරයාට කර ඇති ලිඛිත පැමිණිල්ලට අනුව - එම පුද්ගලයා පානදුර දකුණ පොලිසියේ නයනජිත් නැමැති නිලධාරියාගේ දූතයෙකි.
එම පැමිණිල්ලට අනුව - කුඩු පැකට් පහකට නඩු දමන ලෙසට කොළඹින් උපදෙස් ලැබී තිබෙන බවත් - බේරා දීමට පළමුවෙන් රුපියල් දහතුන්දහසක් අවශ්‍ය බවත්, ඊට පසුව පොලිසිය පැමිණෙන සෑම අවස්ථාවකදීම අරක්කු බෝතලයක් දීම ප්‍රමාණවත් බවත් පවසා තිබේ.
මේ අතර, මේ කාරණය පිලිබදව පැමිණිලි කළහොත් ඔහුගේ කඩය කරගෙන යාමට ඉඩ නොදෙන බවත්, කඩයට සීල් තබන බවටත්, සුමානයක් ඇතුලත ඔහුව හා පිළිකා රෝගයෙන් පෙළෙන ඔහුගේ පියාව අත්අඩංගුවට ගන්නා බවටත් තර්ජණය කර තිබේ.
මේ තරුණයා මේ වන විට දැඩි භියකින් පසුවන අතර, තමාව අත්අඩංගුවට ගෙන රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කලහොත් මරණාසන්නව සිටින රෝගී පියා දැඩි ලෙස අතරමංවන බවද කියා සිටී.
වරදකරුවෙකුගේ පාපොච්චාරණය උසාවියේ බලපෑමට වරදකරු බව පිලිගත්තා
මාතලේ සිදත්, පසුගිය අවුරුද්දේ නොවැම්බර් 28 වෙනිදා - මිතුරන් හත්දෙනෙකු සමග - මීමුරේ, මිතුරෙකුගේ නිවසට ගියේ විනෝද චාරිකාවක් සදහාය.
මීමුරේ ශ්‍රි ලංකාවේ දර්ශණීය ගමක්.
ඔවුන් එදින දිය නා, ආහාර ගෙන විනෝද වුනා. රාත්‍රියේ සිදත් තවත් මිතුරෙක් සමග ආපසු එනන්ට පිටත්වුනා. අනෙක් අය මිතුරාගේ නිවසේ නැවතුනා.
රාත්‍රී 12ට පමණ ඔවුන් හුන්නස්ගිරිය ඉන්ධන පිරවුම්හලේ නවතා ඉන්ධන ලබා ගනිමින් සිටින අතර, එතැනට පැමිණි උඩුදුම්බර පොලිසියේ නිලධාරීන් ඔවුන්ව අත්අඩංගුවට ගෙන පොලිසියට ගෙන ගියා.
සරමකින් හා ටීෂර්ට් එකකින් සැරසී සිටි ස්ථානාධධිපති කපිල දිසානායක ඔවුන්ට පහරදී - නිදන් හෑරීමට පැමිණි බවට චෝදනා කලා.
දින දෙකක් පොලිසියේ නීතිවිරෝධීව රදවා තබාගෙන සිට, 30 වෙනිදා ඔවුන් සියලු දෙනාව - තෙල්දෙණිය මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කලා. ඔහු ඉදිරිපත්ව සියලු විස්තර මහේස්ත්‍රාත්වරයාට ප්‍රකාශ කලා.මහේස්ත්‍රාත් කථාවට සවන් දුන්නාට කිසිවක් සටහන් කළේ නැහැ. සියල්ල අසා සිටි විනිසුරුවරයා - ඔවුන්ව 2012.12.05 දක්වා රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කලා. නඩු අංකය බි.1264/12 වේ.
2013.01.02 දින ඔවුන්ට විරුද්ධව පුරා විද්‍යා වස්තු ආඥා පනත යටතේ චෝදනා නගනු ලැබුවා. මේ සමග ඔවුන්ට වරද පිළිගන්නා ලෙසට බලපෑම් එල්ලවුනා. සමහරුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥයින් ඒ අතර වුනා. පොලිස් ස්ථානාධිපති කපිල දිසානායක ඥාතීන්ට කියා තිබුනා වරද පිළිගන්නා ලෙසට.
එම බලපෑම් හමුවේ 2013.01.09 වන දින - සිදත් හැර අන් අය වරද පිළිගත්තා. වරද පිළිගත් අයව පසුදින දක්වා රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කල විනිසුරුවරයා - සිදත්ව 2013.01.16 දක්වා රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කලා. ඒ සිදත් වරද පිළිනොගත් නිසායි.
පසුදින එනම් 2013.01.10 දින - වරද පිළිගත් අයට රු.1000/= බැගින් දඩ නියම කලා. දඩය ගෙව්ව ඒ අය නිදහස්ව යන්න ගියා.
එදින සිදත්ව ඇමතූ විනිසුරුවරයා නඩුව ඉවර කරගන්න කැමති නැද්දැයි කියා විමසුවා. ඒ අවස්ථාවේදීත් සිදත් සියලු දේ විස්තර සහිතව විනිසුරුවරයාට ප්‍රකාශ කලා. ඒ කිසිවක් සටහන් කර නැත.
2013.01.16 වන දින අධිකරණයේදී, සිදත් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින නීතිඥවරයා ඔහුගෙන් ඇසුවා වරද පිළිගන්නවාද කියා. සිදත් මට ඇප අරන් දෙන්න බැරිද කියා නීතිඥවරයාගෙන් විමසුවා. ඔහු කිව්වා ඇප දෙන්නේ නැහැ කියා . නඩුව ඉවර වෙනකම්ම ඇප ගන්න බෑ කිව්වා. කොපමණ වාර ගණනක් නඩුව යයිද කියා විමසූවිට, හතර පස් වාරයක් යයි කිව්වා.
කරන්නට දෙයක් නැතිවූ සිදත් වරද පිළිගන්නා බව උසාවියට කිව්වා. රු. 1000/= දඩ නියම කලා. ඔහු නිදහස් වුනා.
සිදත් - නිදන් හොරෙක් බවට වරද කරු වි තිබෙන අයෙක් - නීති පොතේ සටහන් වෙලා.
උසාවියේ බලපෑම් මත තමා වරද පිළිගත් බව අධිකරණ සේවා කොමිෂමට, මානව හිමිකම් කොමිෂමට, පොලිස්පතිට ලිඛිතව දැනුම් දී තිබෙනවා.
ඒ යුක්තිය හා සාධාරණත්වය අපේක්ෂාවෙන් නොවේ. රටේ යුක්තිය පසදලීමට තිබෙන ආයතන හා පුද්ගලයින්ගේ ක්‍රියා කලාපය වාර්තාගත වීමටය.
Wednesday, February 27, 2013
පෝප් පදවි අපේක්ෂක කාදිනල් මැල්කම් රංජිත්ට - ශ්‍රී ලංකාවෙන්ම ද්වේශය එල්ල වෙයි.
දහ අට වැනි පෝප් බෙනඩික් - අනපේක්ෂිත වේලාවක, පදවියෙන් ඉල්ලා අස්විය. පිරිමි ළමා අපයෝජනවල නියැලෙන හා සමලිංගික කතෝලික පූජකවරුන්ටද, ඔවුන්ව ආරක්ෂාකල කාදිනල්වරුන්ටද ලොව නන්දෙසින් එල්ලවන චෝදනා හමුවේ පුරප්පාඩුව පිරවීමට නව පෝප් වරයෙකු තෝරා ගැනීමට - වතිකානුව සූදනාම් වේ.
එම පත්කිරීම සදහා සුදුසුකම් ලබා සිටින කාදිනල්වරු 117 දෙනා අතරින් එංගලන්තයේ කාදිනල්වරයා එම රැස්වීමට නොයාමට තීරණය කර ඇත. ඇමරිකානු කාදිනල්වරයාට එම රැස්වීමට සහභාගීවීමට සදාචාර අයිතියක් නැති බව එරට කතෝලිකයින් ප්‍රකාශ කරන්නට පටන්ගෙන තිබේ. මේ අතර ඇමෙරිකාවේ ව්‍යාපාරික සගරාවක් වන ෆෝබ්ස් - මීලග පාප් වරයා තේරෙන්නේ මෙම කාදිනල්වරු අතරින බවට අනාවැකියක් පළ කළේය.
එම අනාවැකියේ නම්කර තිබූ කාදිනල්වරු අතර - ශ්‍රී ලංකාවේ කාදිනල් මැල්කම් රංජිත්ද සිටී. ඒ හා අදාල ප්‍රවෘත්තියට මාධ්‍ය මගින් ලබාදුන් ප්‍රචාරය හැටියට - මීලග පෝප් ශ්‍රී ලංකාවෙන් බවට නිගමනය කරන්නට බොහෝ ලක්වාසීන් පෙළඹෙන ලදි.
කරුණු කාරණා එසේ තිබියදී - ශ්‍රී ලංකාවේ කතෝලික සභාවේ කන්‍යා සොහොයුරියන්, පූජකවරුන් ප්‍රමුඛ පිරිසක් විවෘත ලිපියක් ලියමින් - කාදිනල් මැල්කම් රංජිත්ගේ රාජ්‍යපක්ෂ භාවය දැඩි ප්‍රශ්ණ කිරීමකට ලක් කර තිබේ.
ඉංග්‍රීසියෙන් පළ කර ඇති ලිපිය මෙසේ පළකරන්නේ එය මානව හිමිකම් අදාල ප්‍රශ්ණයක් බැවිනි.
February 21, 2013
His Eminence Cardinal MalcomRanjith
Archbsihop of Colombo
Your Eminence
An Appeal to the Leaders of the Church to intervene, on behalf of the people that have lost their identity and dignity.
We the members of the believing community, mindful of our obligation to be with the homeless and those denied of their dignity – “created in the image of God”,have been visitingthe Mullikkulam people and listening to their cries ever since the Army and then the Navy occupied their village. Their cry for justice has so far eluded them. The confidence they have had of the church leaders is gradually eroding. It is that sense of betrayal, which has become part of their lives that is hanging in the air and destroying their hope and confidence.
The last visit in December 2012 by the church leader in Sri Lanka and in the person of His Eminence Cardinal Malcolm Ranjith, brought them more disappointment. His presence among his people did not reveal the presence of Christ, whom he represents. Most disappointing aspect has been, his failure to pray and dialogue with the people, as Christ would have done. He, in their eyes, resembled a representative of those in authority, who have subjugated them, than a representative of Christ, who certainly would have listened to their cry. The cry of the people for the land is not simple access; it is for their heritage and history handed down through generations, the houses built by their own hands, loss of land and sea from which they drew their sustenance, proximity to the dead – their dear ones, and most of all closeness to the church, which is seen as lifeline. Scattered all over the District of Mannar and living frugally in the northern part of the country, with the hand-outs given by the generous people, they have been yearning since 2007 for this land of theirs, which is very much part of their identity. Denial of their land is denial of their identity as a people.
We, the Christians who have been contemplating His message for our times, felt that the Church leaders in Colombo and rest of the country must play a more crucial role in representing the cry of the people for justice and identity, and in supporting the Mannar Church leaders in their efforts to support the affected people. They must come forward to impress upon the political authority the following, which has one been publicly articulated by the Bishop of Mannar, His Lordship Rayappu Joseph to the LLRC; “occupation of land by the military must be ‘an act of last resort’ and in each such case, due legal procedures should be followed and alternative lands must be provided in consultation with those who have lost land”. We also feel that compensation for properties and income lost, support for rebuilding houses, infrastructure and necessities to continue with traditional livelihoods (Eg; access to the sea for those engage in fishing and access to irrigation for those engaged in agriculture) should also be provided by the Government. If new lands are agreed on for relocation, it is essential that the villagers are provided with due documentation indicating the basis on which they occupy the land given to them. They must be given proper deeds of ownership of land, equal to land they owned prior to displacement, or, where such is the case, grants or permits to such land.”(http://groundviews.org/2012/08/01/the-struggle-to-go-home-in-post-war-sri-lanka-the-story-of-mullikulam/)
We, therefore call upon the Cardinal and all our Church leaders who claim to represent Christ and the members of the believing community to intervene on behalf of these and many others who face similar situations of denial of their land, hence their identify, so that their identities are reaffirmed and their dignity as children “made in God’sown image” are safeguarded.
Names of the signatories;
Rev. Sr. Kathleen A.C.
Rev. Sr. Barbara A.C.
Rev. Sr. Nicola Emmanuel
Rev. Sr. Mary H.F
Rev. Sr. Regina Anthonipillai
Rev. Sr. Hellen Lambert
Rev. Sr. Eudoxie
Rev. Sr. Yvonne Roche H.F.
Rev. Fr. Jun Sipalay OP
Rev. Fr. Reid Shelton Fernando
Rev. Fr. Nandana Manatunga
Rev. Fr. Terence Fernando
Rev. Fr. Jeyabalan Croos
Rev. Fr. E. Sebamalai
Rev. Fr. F. J.Gnanaraj Croos
Rev. Fr. R. Augustine
Rev. Fr. M. G. Arulpragasam
Rev. Fr. E.S.C. Mariathas
Rev. Fr. C. G. Jeya Kumar
Rev. Fr. Elil Rajan SJ
Rev. Bro. Stanley Perera SFO
Dr. Philip Setunga
Mr. Rukshan Fernando
With Copies :
Most Rev. Dr. Marius Peiris , Auxiliary Bishop of Colombo
Most Rev. Dr. Emmanuel Fernando, Auxiliary Bishop of Colombo
Most Rev. Dr. Maxwell Silva, Auxiliary Bishop of Colombo
Most Rev. Dr. Raymond Wickramasinghe, Bishop of Galle
Most Rev. Dr. Thomas Savundranayagam, Bishop of Jaffna
Most Rev. Dr. Kingsley Swampillai, Bishop of Trinco
Most Rev. Dr. Joseph Ponniah, Bishop of Batticaloa
Most Rev. Dr. Vianney Fernando, Bishop of Kandy
Most Rev. Dr. Rayappu Joseph, Bishop of Mannar
Most Rev. Dr. Winston Fernando SSS, Bishop of Badulla
Most Rev. Dr. Valence Mendis, Bishop of Chilaw
Most Rev. Dr. Norbert Andradi OMI, Bishop of Anuradhapura
Most Rev. Dr. Cletus C. Perera OSB, Bishop of Ratnapura
Most Rev. Dr. Harold Anthony Perera, Bishop of Kurunegala
Heart Surgery Patient Tortured By Sri Lankan Police.
ශ්‍රී
ලංකා පොලීසියේ වධහිංසාව අලෙවි කරන අය, පුන පුනා කියන්න හදන්නේ තොරතුරු දැනගන්න වධ දෙන බවයි.
යතාර්ථයට පටහැනිව කරන මේ ප්‍රකාශ මගින් සිදු
කරන්නේ වධහිංසාව තහවුරු කිරීමයි.
දෙදහස්
දොළහේ නොවැම්බර් විසි පස් වන දින වැඩ නිම කර
නිවෙස බලා යමින් සිටි හෘදය සැත්කමකට භාජනයවූ, දරුවන් දෙදෙනෙකුගේ පියෙකුවූ විසි නව
හැවිරිදි සමන් කුමාරගේ කථාවට සවන් දෙන්න.
මේ සිද්ධිය යට ගැසීමට, මීගහතැන්න
රෝහලේ වෛද්‍යවරයෙකුගේ සහාය ලබා ගැනීමට පොලීසිය දැරූ උත්සාහය වැළැක්වීමට, ඔහුගේ
මව මැදිහත්වී, සමන් කුමාර තමාට වධහිංසා පැමිණවීම පිළිබඳව මානව හිමිකම්
කොමිෂමට, පොලිස්පතිට පැමිණිලි කළද, මේ දක්වාම ඔහුට සාධාරණයක් ඉටුවී නැත.
The group, who do the
business of Sri Lanka police torture repeatedly utter that the police commit
torture to extract information.
This statement contradicts
to the reality makes the establishment of torture.
Listen to the story of Saman
Kumara, a patient underwent heart surgery, a father of two children who was on
his way home after works on 25.11.2012.
Meegahathanna Police attempted to hide this incident
with the support of a Doctor attached to Meegahathanna Hospital, which was
prevented by the involvement of Saman Kumara’s mother. Although Saman Kumara
made complaints to the Human Rights Commission and to the IGP about the torture
he underwent, however until now he could not find any fairness.
Watch story of Saman Kumara -
මානව හිමිකම් කොමසාරිස් දේශබන්දු ජෙසීමාගේ ගෝලයා මාල කඩයි
ජනාධිපති රාජපක්ෂ විසින් ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂමට පත්කල කොමසාරිස්වරුන්ගෙන් එක්කෙනෙකි දේශබන්දු ජෙසීමා ඉස්මයිල්.
ජෙසීමා ඉස්මයිල් කොමසාරිස් ධූරයට පත්වූ දින සිට - ඇගේ පුද්ගලික රියදුරු සෙල්ව කුමාර්ට - මානව හිමිකම් කොමිෂමේ පත්වීමක් අරන් දීමට දැඩි උත්සාහයක යෙදින.
එය අසාර්ථකවීමෙන් අනතුරුව - සභාපතිවරයාගේ මැදිහත්වීමෙන් සෙල්වකුමාර්ට මානව හිමිකම් කොමිෂමේ නිල හැදුනුම්පත්ක් ලබාදී තිබේ.සෙල්ව කුමාර් පසුගියදා වත්තල පොලිස් අත්අඩංගුවට පත්වුනේ මාල කැඩීමකටය. ඒ අවස්ථාවේ ඔහු - මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවේ හැදුනුම්පත් ඉදිරිපත් කොට ඇත.
ඒ අතර ඔහුව බේරා ගැනීම සදහා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවේ ජ්‍යෙෂ්ඨ විමර්ශන නිලධාරීන් පිරිසක් වත්තල පොලිසියට යවා තිබෙන බවද දැනගන්නට තිබේ.
නීති විරෝධීව පත්වීම දීම මෙන්ම, නීති විරෝධීව පත්වීම් ලබාගැනීමද පාදඩ ක්‍රියාවකි.
දේශබන්දු ජෙසීමා ඉස්මයිල් ලෝකයා ඉදිරියේ පෙනී සිටින මානව හිමිකම් ආරක්ෂකයෙකි.
වැඩි විස්තර පසුව....
Tuesday, February 26, 2013
කැකුලා රත්නායක දැයෙන් සමු ගනී
කැකුලා රත්නායක ආදිවාසියෙකි. දඹානට පැමිණෙන විදේශීය සංචාරකයින්ගේ සිත් දිනාගෙන සිටි කැකුලාට - ඔවුන්ගෙන් තෑගි බෝග ලැබිණ. යුරෝපීය කතුන් කිහිප දෙනෙක් ඔහුට මුදල් එවීමටද පුරුදුව සිටියේය.
කැකුලාට සිංහල මෙන්ම ඉංග්‍රීසිද පුලුවන්ය. එහෙත් ඔහු කිසිදු අවස්ථාවක සිංහල හෝ ඉංග්‍රීසි කතා කරන්නට පෙලඹුනේ නැත.
ෙමම කතුන් ලිපි සමග එවන ඩොලර් නෝට්ටු දඹාන උප තැපැල් කාර්යාලයේ ලියුම්කරු සොරකම් කරන්නට පටන් ගත්තේය.
කැකුලා පොලීසියට ගියේය. සිද්ධිය පුවත්පත් වලද වාර්තා විය. මහියංගනය පොලීසිය සමග එක්වූ - ලියුම්කරු, කැකුලාට අඩම්තේට්ටම් කරන්නට පටන් ගන්නා ලදි.
ලියුම්කරු පොලීසිය හා එක්ව, කැකුලාට විරුද්ධව බොරු පැමිණිලි දැම්මේය. කැකුලා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ගියේය. එහිද නඩුව විසදුනේ පුදුම ආකාරයට බව කියැවේ. එවකට හිටපු අගවිනිසුරු සරත් සිල්වා - ප්‍රශ්ණය ගැන සොයා බලා වාර්තාවක් සපයන්නට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරයෙක්ව මහියංගනයට යැවූ බව සදහන් වේ.
කැකුලාට විරුද්ධව බොරු නඩුවක් ගොනු කළේය. මෙම නඩුවට කැකුලා වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වූ නීතිඥයින් - ඇත්ත වශයෙන් පෙනී සිටින්නේ පොලීසියට බව ඔහුට තේරුම් ගන්නට වැඩි කළක් ගත නොවීය. මහියංගනය බාර් ඒෙක් නීතිඥයින් බහුතරය පොලීසිය සමග පවත්වන සහසම්බන්ධය ඔහු වටහා ගෙන තිබින.
කැකුලා රත්නායක, ජනසංසදයට එන්නේ මේ අවස්ථාවේය. තම නීතිඥයින් වෙනස් කළ යුතු බව ප්‍රකාශ කළ කැකුලා, පොලීසියේ නීති විරෝධී ක්‍රියාව අභියෝගයට ලක් කළ යුතු බව තරයේ කියා සිටියේය.
කැකුලා වෙනුවෙන් නීතිඥ ජානක අමරසිංහ මහතා ඉදිරිපත් විය.
2003.12.26 දින මහියංගනය පොලීසියට මංගච්චන කැකුලා පොලිස් හූරන් එක්ක කථා කළේ වැදි බසිනි. වැදි බස නොතේරෙන පොලිස් හූරන්ට කැතුලා මහත් හිස රදයක් වින. එ‍ලොව පොල් පෙනින. පොලිස් හූරන්ට කරන්න පුලුවන් එකම දෙය කළේය. කැකුලාව අත්අඩංගුවට ගෙන බොරු නඩුවක් දැම්මේය. එහි අංකය 19989 වේ. චෝදනාව වූයේ ආනන්ද ඒකනායක (ලියුම්කරු) ට පොලීසිය තුලදී, කෙටේරියෙන් පහර දීමට තැත් කර බිය ගැන්වීමය. නිගා කිරිමය. ෙචාදනා කෙරුනේ ල.ද.නී.ස. 484 වගන්තිය යටතේ දඩුවම් ලැබිය හැකි වරදක් කළ බවයි.
කැකුලා නඩු කිව්වේය. කැකුලා නඩුවෙන් දිනුවේය. 2006.07.11 දින, වසර තුනකට පසුව - ඔහුව මහියංගනය මහේස්ත්‍රාත්, නිදොස් කොට නිදහස් කළේය.
ඔහු මේ කාලය තුල කොළඹ පැවැත්වූ වධහිංසාවට එරෙහි උද්ඝෝෂණ වලට - සමුලු වලට එක් විය.
2006 දී - යුක්තිය උදෙසා ජනතා සම්මානයෙන්ද ඔහු පිදුම් ලැබුවේය.
පසු දිනක ලියුම්කරුගෙන්, හිසට එල්ලවූ දරුණු ප්‍රහාරයකින් පසුව, කැකුලාගේ මානසික තත්වය දැඩි ලෙස දුර්වල විය.
පසුගියදා දඹානේදී, කැකුලා ජීවිතක්ෂයට පත් විය. ඔහුව යටකරගෙන ගිය වාහනය හදුනා ගැනීමට නොහැකිව බව ප්‍රකාශ ෙව්.
මෙය තවත් සොයා ගැනීමට නොහැකි, සී 01 ලෙසට නම් කර බහා තබන ලද අපරාධ වලට එකතු කරනු ඇත.
කැකුලා ඇතුලු, යුක්තිය උදෙසා පොලීසියට එරෙහිව නැගී සිටින ආදිවාසීන් තවත් ඇත. ඔවුන්ගෙන් ඉගෙන ගන්න බොහෝ දේ අපට තිබේ.
සටහන
පොලිස් නීති විරෝධී ක්‍රියා හා වධහිංසාව වෙන් කළ නොහැක. මේ නඩුව හා වර්තාව ඉදිරියේදී ප්‍රකාශයට පත් කරනු ඇත.
Monday, February 25, 2013
ඉස්ලාමීය අන්තවාදීන්ගේ තවත් මෙලේච්ඡ ක්‍රියාවක්
ඉස්ලාමීය අන්තවාදයට එරෙහිව තම අදහස් ඉදිරිපත් කළ - බංග්ලාදේශයේ ‘බ්ලොග්‘ කරුවකු වන අහමඩ් රජීඩ් හෙයිඩර් පසුගියදා, (2013.02.15) කපා කොටා මරා දමන ලදි.
ඒ අතර 1971 බංග්ලාදේශය (එවක නැගෙනහිර පකිස්ථානය) පකිස්ථානයට (එවක බටහිර පකිස්ථානය) එරෙහිව දියත් කළ සන්නද්ධ නිදහසේ සටනේදී පකිස්ථානුවන් හා එක්ව, තුන් ලක්ෂයකට ආසන්න බංග්ලාදේශ ජාතිකයින් මරා දමන ලදි. මේ සම්බන්ධයෙන් පවතින යුධ අපරාධ නඩු වලදී බරපතල ලෙසට චෝදනනා එල්ල වී ඇත්තේ බංග්ලාදේශයේ ප්‍රධානතම පක්ෂය වූ ඉස්ලාමීය ජමාට් ඉස්ලාම් පක්ෂයේ නායකයින්ටය.
මෙම පක්ෂයේ අනුගාමිකයින්ද - යුද්ධ අපරාධකරුවන්ට එරෙහිව නඩු පැවරීම් නතර කරවීම සදහා වීදි බැස උද්ඝෝෂණ කරති. මෙම ඉස්ලාමීය අන්තවාදීන් - යුද්ධ අපරාධ කරුවන්ට දඩුවම් නොකළ බව ප්‍රකාශ කරන අතර, ඉස්ලාමීය අන්තවාදයට එරෙහි මත ප්‍රකාශ කරන්නවුන් මරා දැමිය යුතු බව ප්‍රකාශ කරති.
වෙනත් ඉස්ලාමීය රටවලට මෙන් නොව නිදහස් මත අගය කරන අති විශාල බහුතරයක් සිටින රටකි බංග්ලාදේශය. එහි තරුණයන් අන්තර්ජාලය උපයෝගී කර ගනිමින් නිදහස් අදහස් ප්‍රකාශ කරති. මෙය නොඉවසන ඉස්ලාමීය අන්තවාදීන් - මෙම නිදහස් මතධාරීන් මරා දැමිය යුතු බවට තීරණය කර තිබේ.
වත්මන් බංග්ලාදේශ ආණ්ඩුව මෙම බලපෑම් වලට නතුව මෙම් වන විට බ්ලොග් ගණනාවක් තහනම් කර ඇත. ඒ සමාජය ආරක්ෂා කිරීමට බව ප්‍රකාශ කරමින්ය.
මේ හා අදාල ඉංග්‍රීසි පුවත හා ඉස්ලාම් අන්තවාදීන්ට එරෙහි ජනතාව නැගිටීමේ ඡායාරූප පහත පලවේ.
Anti-Islamist blogger killed in Bangladesh violence
A 30-year-old architect and member of the Shahbagh activist network, Haider was well known for criticizing Islamic fundamentalism under the blog name of Thaba Baba. Police found Haider's body near his home in Palashnagar, a residential district of Dhaka, on the evening of 15 February. Ibad Ali, a policeman at the scene, said his body bore the marks of machete wounds.
He had been covering the street demonstrations taking held since 5 February to demand trials and the severest penalties for Islamist leaders guilty of war crimes during Bangladesh's 1971 war of independence against Pakistan.
Shortly before the news of Haider's death, the demonstrators had decided to limit their presence on the streets to seven hours a day. After his death was reported, they rescinded this decision and announced their intention to stay on the streets permanently.
Prime Minister Sheikh Hasina offered her condolences to Haider's family on 16 February, when it was announced that responsibility for the investigation had been transferred from the Pallabi neighbourhood police station to the department of investigations. The police said they had so far questioned eight people but did not identify them.
In the Dhaka district of Kapasia, the ruling Awami League declared two days of mourning, calling for black badges to be worn and forblack flags to be hung in all commercial establishments.
Flags were flown at half-mast over all the schools in the district yesterday, while students sang the national anthem in support of the Shahbagh protesters. The protesters brandished black flags at 11 a.m. today and observed a minute's silence.
Violence against news providers is on the increase in Bangladesh and another blogger, Asif Mohiuddin, was badly injured in an attack in Dhaka on 14 January.Tens of thousands of protesters in Bangladesh returned to the streets of the capital Dhaka this weekend: this time to denounce the death of one of the key figures and leaders of their protest movement, anti-Islamist blogger Amhed Rajib Haider, who was murdered on Friday.Ahmed Rajib Haider was instrumental in organizing these rallies. And as tributes for the murdered blogger continue to pour in on social networks; demonstrators have vowed to continue campaigning until their demand s are met.
A 30-year-old architect and member of the Shahbagh activist network, Haider was well known for criticizing Islamic fundamentalism under the blog name of Thaba Baba. Police found Haider's body near his home in Palashnagar, a residential district of Dhaka, on the evening of 15 February. Ibad Ali, a policeman at the scene, said his body bore the marks of machete wounds.
He had been covering the street demonstrations taking held since 5 February to demand trials and the severest penalties for Islamist leaders guilty of war crimes during Bangladesh's 1971 war of independence against Pakistan.
Shortly before the news of Haider's death, the demonstrators had decided to limit their presence on the streets to seven hours a day. After his death was reported, they rescinded this decision and announced their intention to stay on the streets permanently.
Prime Minister Sheikh Hasina offered her condolences to Haider's family on 16 February, when it was announced that responsibility for the investigation had been transferred from the Pallabi neighbourhood police station to the department of investigations. The police said they had so far questioned eight people but did not identify them.
In the Dhaka district of Kapasia, the ruling Awami League declared two days of mourning, calling for black badges to be worn and forblack flags to be hung in all commercial establishments.
Flags were flown at half-mast over all the schools in the district yesterday, while students sang the national anthem in support of the Shahbagh protesters. The protesters brandished black flags at 11 a.m. today and observed a minute's silence.
Violence against news providers is on the increase in Bangladesh and another blogger, Asif Mohiuddin, was badly injured in an attack in Dhaka on 14 January.Tens of thousands of protesters in Bangladesh returned to the streets of the capital Dhaka this weekend: this time to denounce the death of one of the key figures and leaders of their protest movement, anti-Islamist blogger Amhed Rajib Haider, who was murdered on Friday.Ahmed Rajib Haider was instrumental in organizing these rallies. And as tributes for the murdered blogger continue to pour in on social networks; demonstrators have vowed to continue campaigning until their demand s are met.
Saturday, February 23, 2013
මිරිහාන පොලිස් වධකාගාරය” රැඳවියකුගේ අත්දැකීම්
මිරිහාන පොලිසියේ දින 07ක් පුරා නීති විරෝධීව රඳවා තබාගෙන, වධහිසසාවට, කෘෘර අමානුෂික හා අවමන් සහගත සැලකිලාවලට භාජනයවු 29හැවරිදි වැවැලිකරුවකුවු කසුන් කරුණාරත්නයන්ගේ අත්දැකිම්, මානව හිමිකම් පිළිබඳව ජනාධිපතිගේ විශේෂ නියෝජිත වැවිලි කර්මාන්ත ඇමති මහින්ද සමරසිංහ, මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව ඇතුලූ මානව හිමිකම් ආරක්ෂකයින්ගේ ජාත්‍යන්තර හා දේශිය අත්දැකිම් වල තරම තේරුම් ගැනීමට ඉවහල් වනු ඇත.
මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව, පොලිස්පති හා නීතිපති වෙත කසුන් කරුණාරත්න ඉදිරිපත් කොට තිඛෙන ලිඛිත පැමි‚ල්ලට අනුව:-
“2013 පෙබරවාරි 13 දින කඳාන හා මීගමුව අතර අතුරු පාරක තිදෙනෙක් ඔහුට පහර දී ඔවුන්ගේ ප්‍රාණ ඇපකරුවකු බවට පත් කරගෙන තිබේ. මෙම පිරිස මිරිහාන් පොලිසියේ නිලධාරින් බව පසුව ඔහුට දැන ගන්නට හැකිවිය.
සවස තුනට හෝ ආසන්න වේලාවක තමන්ගේ භාරයට පත් කරගත් මිරිහාන පොලිසියේ නිලධාරින් තිදෙනා ඔහුව මිරිහාන පොලීසයට රැගෙන එනවිට රාත්‍රී දහය පසුවි ඇත. ත්‍රිරෝද රථයක ඔහුව ගෙනවිත් ඇති අතර එම කාලය තුළ ඔහුට නොනවාත්වාම පහරදි තිබේ.
කසුන් කරුණාරත්න මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව, පොලිස්පති හා නීතිපති වෙත ඉදිරිපත් කොට තඛෙන ලිඛිත පැමි‚ල්ලේ මෙසේ සඳහන් වේ.
------------- මිරිහාන පොලිසියේ මිදුලේදී මට පහර දුන්නා. එයින් පසුව ඇතුලට ගෙනගොස් ස්ථානාධිපතිවරයාගේ කාමරයට මාව ගෙන ගියා. එහි ස්ථානාධිපති නිමල් කරුණාරත්න. මට එහිදී ඛෙල්ලට පහරක් ගසා එළයට ගෙනිච්චා. මාව ස්ථානාධිපති කාර්යාලය ඉදිරියේ ශාලාවේ බිම අනෙක් අය එක්ක බිම දමා දම්වැලක් කකුලට දැම්මා. අත්දෙකේ මාංචු ගැලෙව්වේ නැහැ. ටික වේලාවකින් එක් අතක මාංචු ගලවා ළඟ සිටි අයගේ අතට තබා දැම්මා. එම ශෘලාවේ මාංචු දමා දම්වැලෙන් ඉබ්බෝ දමා අමුණපු පහළොස් දෙනෙකු පමණ හිටියා.
--------- රාත්‍රීයේ මට මුත්‍රා කරන්න අවශ්‍යයි කිව්වාම මට බැරල් එකක් ළඟට දුන්නා. ------ උදේ කකුලේ දම්වැල් ගලවා එක් අතක මාංචුව ගලවා අනෙක් අතේ මාංචුව එල්ලෙමින් තිබියදීම වැසිකිලියට ගෙන ගියා.
එහිදී මට ෙÞර වහන්න ඉඩ ඉදුන්නේ නැහැ. පසුදින එනම් 2013.01.30 උදේ ආපු ගම්ලත් නැමැති නිලධාරියා මාගේ දුරකථනය අරන් මාව එළියට අරගත්තා. ඔහු මට කිව්වා අයියාට ගනින් කියා. අයියාගේ දුරකථනය වැඩ කළේ නැහැ. ඊට පසු ඔහුගේ බිරිඳට කතාකරන්න කිව්වා. එයා කතා කළා. ඇයට ගම්ලත් නිලධාරියා අසභ්‍ය වචනයෙන් බැන වැදුනා. එසේ බනිමන් මල්ලීව ඕනානම් අයියාව එවපන් කිව්වා. ඊට පසු මාගේ අම්මාට කතා කළා. අම්මාටද අසභ්‍ය වචනයෙන් බැන්නා. ඊට පස්සේ මට දුන්නා කතා කරන්න. මම අම්මාට කිව්වා මාව මිරිහාන පොලිසියෙන් ගෙනැල්ලා තියෙන්නේ ජ් අයියාව ඉල්ලනවා. මාව බලන්න එන්න කියා. එA කතා කරන අතර, ගම්ලත් කියන නිලධාරියා මට පහර දුන්නා. එයින් පසුව පහර දෙමින් මාව ඇතුලට ගෙනහින්, ස්ථානාධිපති කාර්යාලය ඉදිරිපිට පුටුවක වාඩි කෙරෙව්වා. මාගේ අත් දෙකට මාංචු දැම්මා. කකුලට දම්වැලක් දැම්මා. දම්වැල කකුලට තියලා ඉබ්ඛෙක් Þලා තිබුණේ. එA දම්වැලේම අනෙක් පුටුවේ හිටපු එක්කෙනාවද සම්බන්ධ කළා. ඊට පස්සේ මූට කන්න දෙන්න එපා, මූට කෝස් එකක් දෙන්න තියෙනවා කියා අනෙක් නිලධාරීන්ට නියම කළා. දවල් එකට පමණ කෑම දුන්නා. ඊට පස්සේ ගම්ලත් කියන නිලධාරියා ඇවිත් මාව බිම දිගේ ඇදගෙන පිටුපස කාමරයකට ගෙන ගොස් මට පහර දුන්නා. ----- ගම්ලත්ට අමතරව —වංශ ජායා˜, නමින් හඳුන්වන නිලධාරියාද, ගම්ලත් ආකාරයටම විටින් විට මට වධහිංසා පැමිණෙව්වා. ඔහු කතා කරන්නේම අසභ්‍ය වචනයෙන්”.
මෙම වධහිංසා පැමිණවීම් නිසා කසුන් කරුණාරත්නගේ දකුණු කණ් අඩිය පැළි ඇත. වම් කණටද හානි වී තිබේ. නිරන්තරයෙන් හිසේ කැක්කුමක් හැදෙන අතර මුහුණේ දැඩි වේදනාවක් ඇති වෙන බවද කියා සිටි.
සටහන:-
මිරිහාන පොලිසිය පවත්වාගෙන යන වධකාගාරය රාජපක්ෂ ආණුඩුවේ පුර්ණ අනුග්‍රහය ඇතිව පවත්ගෙන යන්නකි.
Friday, February 22, 2013
Ireland apologises for 'slave labour' at Magdalene Laundries run By Sisters of Mercy
‘Magdalene
Laundries’ was a giant laundry business run by Nuns (Sisters of Mercy) who
forced young women into these asylums, torturing and using them for free labor.
Held against their will, the girls were degraded, and manipulated into
believing they had to be washed of their ‘sins’ for being “fallen women”. That
is, for getting pregnant before marriage (including victims of rape), for being
“too pretty” and “tempting to men”, mentally disabled, or if a girl was
outspoken, strong-willed, or otherwise non-conforming.
The innocent ladies were forced to work endlessly without compensation,
starved, and physically abused, denied of their rights and freedom. They also
endured a daily regime that included long periods of prayer and enforced
silence. An estimated 30,000 women passed through Ireland's laundries and the
last asylum in Ireland closed on September 25, 1996. To-date, the “Sisters of
Mercy” deny the abuse they have caused, but claim that the documents of many
inmates have burned in “accidental” fires. The Irish government has done
nothing about this. In fact, to-date the government claims the ladies were here
“willingly”. Survivor testimonies prove otherwise.
Advocates for survivors of a Roman Catholic
workhouse system that kept generations of young women and girls in virtual
slavery expressed disappointment and anger on Tuesday at Prime Minister Enda
Kenny’s failure to formally apologize after a report found extensive state
involvement in the institutions.
Reacting
to the
1,000-page government report, which found the state
responsible for committing thousands of young women to the workhouses, the last
of which closed in 1996, Mr. Kenny told Parliament that the women had been sent
at a time when Ireland was a harsh, uncompromising and authoritarian place.
“I’m
sorry that this release of pressure and understanding for so many of those
women was not done before this, because they were branded as fallen women,” he
said.
However,
Mr. Kenny stopped short of issuing an official apology on behalf of the state
for its involvement in the so-called Magdalene Laundries, saying that a full
parliamentary debate would take place in two weeks after politicians had time
to review the document.
James M.
Smith, an associate professor at Boston College and a member of the campaign
group Justice
for Magdalenes, described Mr. Kenny’s statement as “egregious and insensitive,”
adding that the government had received the report two weeks ago and had plenty
of time to consider it.
“Mr.
Kenny has failed the test of moral courage,” he said. “Yet again an Irish
government has let down the very people it purports to serve.”
Professor
Smith said the prime minister’s failure to apologize not only
was a
setback for the dwindling number of survivors but would also ultimately reflect
badly on the Irish state.
“The
women really did expect something more from this government,” he said. “This
fairly cynical response has lost it an awful lot of good will today as a
result.”
Steven
O’Riordan, a member of another lobby group, Magdalenes Survivors
Together, said that while the report recognized that the Irish state was
directly complicit in allowing the laundries to exist, Mr. Kenny’s statement
was “halfhearted at best.”
“I am
annoyed because it sounded like a throwaway gesture,” he said.
The
report found that 10,012 women and girls were detained in the laundries from
1922 to 1996, but this figure excludes two large laundries operated by one
Catholic order. It stated that 2,124 of those detained in the institutions had
been sent by the authorities.
The
survivors of the laundries are seeking a state apology for their treatment as
well as redress for years of unpaid labor and pension payments. The “Maggies,”
as they were known, were excluded from a previous compensation scheme for those
who suffered in state-run institutions because officials said that the
laundries were never under the aegis of the state.
The
institutions were named after Mary Magdalene, a biblical figure who, at the
time of their founding in the mid-1800s, was generally thought to have been a
prostitute redeemed by the teachings of Christ. While many women sent to work
in the 10 laundries around the country were unwed mothers, the report found
that the vast majority were referred for a wide range of other reasons, ranging
from petty offenses to mental illness.
In his
introduction to the report, Martin McAleese, the committee chairman, said
the women had for too long felt the social stigma of the “wholly inaccurate
characterization” of them as “fallen women,” something “not borne out by the
facts.”
The
report characterized the conditions in the laundries as “harsh” but found no
evidence of systematic sexual abuse. Mr. McAleese said that did not mean the
women had not suffered in other ways.
“None of
us can begin to imagine the confusion and fear experienced by these young
girls, in many cases little more than children,” he said. “Not knowing why they
were there, feeling abandoned, wondering whether they had done something wrong
and not knowing when, if ever, they would get out and see their families
again.”
When women were admitted to
the laundries, they were uniformly given different names, which survivors say
was done to erase their identities. The report says that the religious orders
that operated the laundries and cooperated with the committee explained that
the new names helped to protect the women’s privacy
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
ගැහැව්ව බව ෙදාසතරට කිව්වොත් මරණවා!! රෝහලෙදි පිස්තෝලය පෙන්වලා තර්ජනය කළා. 18 හැවරිදි තරුණයෙකු තමාව පාණදුර දකුණ පොලිසියේ දුෂණ මර්ධ අංශය මග... -
මොරටුව පොලීසීය විසින් නීති විරෝධීව අත්අඩංගුවට ගෙන වධ දී, බොරු නඩු දමා ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව උල්ලංඝණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් රජයට ගෙවීමට නියම ... -
වරෙන්තු පිට සැ`වී සිටින ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර - වහාම ත්අඩංගුවට ගන්නා ලෙසට - පුරවැසි බලය මාධ්‍ය සාකච්ජා පවත්වමින් - පොලිසියට කියයි. වරෙ...