මීටියාගොඩ පොලිසියේ හිටපු උප පොලිස් පරීක්ෂක අතුකෝරල, ස්ථානධිපති නිශ්සංක හා ග‍්‍රාමරක්ෂක සොයිසා මීට වසර අටකට පෙර එනම් 2008 මාර්තු 07 වන දින, දකූණේ සිංහල බෞද්ධ දාහතර හැවරිදි බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකරව අත්අඩංගුවට ගෙන, පොලිසියට ගෙන ගොස් පළමුව අතින් පයින් පහරදි, බිම වැටුනු විට පයින් පාගමින් පහරදි, දෙවනු පොල්ලකින්ද, තෙවනුව අත්පිටුපස කොට බැඳ, බාල්කයක එල්ලා, පහර දෙමින් වධ දෙන ලදි. අමානුෂික හා අවමන් සහගත සැලකිලිවලට පාත‍්‍ර කරන ලදි.
මෙම වධ දීමෙන් පසුව, ‘‘බුද්ධ පිළිමය ඉදිරියෙන් තබාගෙන - බුදු සරණයි කියමින්්’’ සිටින ශ‍්‍රී ලංකා පොලිසිය, බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකරව ඉහත ආකාරයට දස වධදි මු`ථ රැයම පොලිස් කුඩුවේ තබාගෙන සිට, පසු දින, මාර්තු 08 දහවල් බලපිටිය මහෙස්ත‍්‍රාත් වරයාගේ නිල නිවසට ගෙන ගොස් ඉදිරිපත් කරන ලදි. ඔහුට එරෙහිව , දිවා කාලයේ නිවසක් බිඳීම, රු: 23000/= ක් වටිනා දේපල සොරකම් කිරීම, සොරබඩු ලඟ තබා ගැනීම යන අමුලික බොරු චොදනා නගාය.
බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර ව මහෙස්ත‍්‍රාත් වරයාට ඉදිරිපත් කරන ලද අවස්ථාවේ ඔහු වෙනුවෙන් නිතිඥවරයෙකු ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවද, එම නිතිඥවරයා පහර දිම පිළිබඳව මහේස්ත‍්‍රාත් වරයාට සඳහන් කිරිමෙන් වැළකි තිබින. බලපිටිය මහෙස්ත‍්‍රාත් නියෝගය මත බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර ව ‘‘පොලිස් ඇපයක්’’ මත මුදාහිරිමට පොලිසියට සිදුවිය.
ඇප මත මුදාහැරිමෙන් අනුතුරුව නිවසට පැමිණි බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර රොගාතුර වීම නිසා පසු දින, මාර්තු 09, බාලිපිටිය මුලික රෝහලට ප‍්‍රතිකාර සඳහා යන ලදි. මාර්තු 13 ‘‘ටිකට්’’ කපන ලද නමුත් අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරි පරික්ෂා කරන තුරු රොහලින් පිටව යැම වළක්වනු ලැබිය. එහෙත් යම් බලපෑමකට යටත්ව ඔහුව මාර්තු 14 රොහලින් පිටත් කරවන ලදි. එය වාර්තා විමෙන් පසුව දුරකථන පණිවුඩයකින් ඔහුව නැවත රොහලට ගෙන්වා ඇතුලත් කරවා අධිකරණ වෛද්‍යවරයාට ඉදිරිපත් කර වැඩිදුර ප‍්‍රතිකාර ලබා දිමට රොහල් බලධාරින් පියවර ගනු ලැබිය. දෙවන වරට ඔහු ගේ ‘‘ටිකට්’’ කපන ලද්දේ මාර්තු 24 දිනය.
බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර ගේ පියා ජයන්ත ගුණසේකර ‘‘පෙදරේරුවකි’’. ඔහු තම දාහතර හැවරිදි පුත‍්‍රායාට මිටියාගොඩ පොලිසියේ, අපරාධ අංශයේ උප පොලිස් පරීක්ෂක අතුකෝරල ස්ථානධිපති නිශ්සංක හා ග‍්‍රාමරක්ෂක සොයිසා ට එරෙහිව, නීතිමය පියවර ගැනිමට අදිටන් කර, ජනසංසදය හා එක්ව පොලිස්පති ඇතුලූ ප‍්‍රාදේශිය බලධාරින්ට, මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිලි කර, මූලික අයිතිවාසිකම් කඩ කිරීම අදාල නඩුවක්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ ගොනු කිරිමට පියවර ගනු ලැබිය. එහි අංකය SC/FR 126/2008 වේ. මේ සඳහා මුල්‍යය ප‍්‍රතිපාදන ලබා ගන්නා ලද්දේ ජනසංසදය හා ආසියානු මානව හමිකම් කොමිසම එක්ව ක‍්‍රියාත්මක ව්‍යාපෘති මගිනි.
මීටියාගොඩ පොලිසියේ ස්ථානාධිපති ‘‘බි’’ 2694 යටතේ බලපිටිය මහෙස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකරට එරෙහිව පවරන ලද නඩුව පවතිද්දි ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පවරන ලද මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුව පවත්වාගෙන යෑම සඳහා අවසරය 2008 මැයි 27 වන දින ලබා දෙන ලදි.
2008.04. 02 වන දින දින මීටියාගොඩ පොලිසියේ ස්ථානාධිපති බලපිටිය මහෙස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ ‘‘බි’’ 2694 බොරු නඩුවට බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර හා පියා ජයන්ත ගුණසේකර සහභාගි විමෙන් අනතුරුව සාධාරණයක් අපෙක්ෂාවෙන් බාලපිටිය උසාවි සංකීර්ණයෙ පිහිටි නීති ආධාර කොමිසමේ ශාඛාවට ගොඩ වදින ලදි. එය සුවිශේෂි අවස්ථාවක් විය. නීති ආධාර කොමිසමේ බලපිටිය ශාඛාවේ එවක නිතිඥ සමන්මලී ද සොයිසා සිරිවර්ධන මෙනවිය විසින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ ීක්‍රැුත්‍ඍ 126/2008 නඩුවට එම සුවිශේෂි අවස්ථාව පිළිබඳව ලබා දෙන ලද දිව්රුම් ප‍්‍රකාශයේන් එදින සිදුවීමට වඩා නිතිඥයෙකු ගේ වෘතිය භාවය යනු කුමක්ද යන්නෙහි පිළිඹිවකි.
නිතිඥ සමන්මලී ද සොයිසා සිරිවර්ධන මෙනවිය මීටියාගොඩ පොලිසියේ ස්ථානාධිපති විසින් බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකරට එරෙහිව ‘‘බි’’ 2694 යටතේ බලපිටිය මහෙස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ පවරන ලද නඩුවේ දි බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර ගේ නිතිඥ වරිය වශයෙන් පෙනීසිටින ලදි.
2008.10.15 දිනැති අංක එච්/ටි/17/2008 යටතේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් දැනුම් දීම පරිදි විශේෂ විමර්ශන එ්කකය මගින් එස් අයි යූ 290/09 යටතේ විමර්ශනයක් ආරම්භ කර, එම 2009.06.23 දින අදාල විමර්ශනයේ උධෘත ගොනු නීතිපති වෙත ඉදිරිපත් කර තිබින.
විශේෂ විමර්ෂණ එ්කකයේ අණාවර්ණය කර ගැනීම් පාදක කරගෙන නීතිපති වෙනුවෙන් 2010 දෙසැම්බර් 10 නඩු වාරයේදී, රජයේ නීතිඥවරයා, වගඋත්තරකාර ඉහත පොලිස් නිලධාරීන් තිදෙනාට එරෙහිව, පොලිසිය පරීක්ෂණ ආරම්භ කර ඇති බව අධිකරණයට වාර්තා කර සිටියේය.
මේ අතරවාරයේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තමන්ට එරෙහිව පවරා තිබෙන මුලික අයිතිවාසිකම් නඩුවට තමන් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්වන ලෙසට මිටියාගොඩ පොලිසියේ අපරාධ අංශයේ උප පොලිස් පරීක්ෂක අතුකෝරල, ස්ථානධිපති නිශ්සංක හා ග‍්‍රාමරක්ෂක සොයිසා විසින් නිතිපති වරයා ගෙන් කරන ලද ඉල්ලා සිටින ලදි. එම ඉල්ලිම නිතිපති විසින් ප‍්‍රතික්ෂේප කර, එ් බව ඔහු ගේ ීක්‍ගක්‍්ග 151රැු08:්* හා 2008.07.07 දිනැති ලිපියෙන් ඔවුන් තිදෙනාට දන්වා, පුද්ගලිකව නිතිඥ වරුන් මගින් අධිකරණයේ පෙනි සිටින ලෙසට උපදෙස් දෙනුු ලැබිය.
එමෙන්ම බුද්ධි ඉවන්ත ගුණසේකර ගේ පියා ජයන්ත ගුණසේකර පොලිස් මුලස්ථානයේ නීති කොඨාශය අමතමින් කරන ලද විසිමට පිළිතුරු ලබාදෙමින් එහි අධ්‍යක්ෂවරයා සිය 2008.08.07 දිනැති හා පිඑල්සි.එම්අයිඑ්එස්ඊ/49/1222/08 දරන ලිපියෙන් අදාල පොලිස් නිලධාරින් ට එරෙහිව චොදනා පත‍්‍ර නිකුත් කිරිමට කටයුතු කරන බව දන්වා තිබින.
නඩු වාර ගණනාවකට පසුව, මහින්ද රාජපක්ෂ රෙජිමය විසින් අගවිනිසුරු වශයෙන් පත්කොට එහි කටයුතු කල මොහාන් පීරිස් ඉදිරියේ, 2013 ජූලි 24 පැවැති නඩු වාරයේදී, දෙපාර්ශවයේ නීතිඥවරුන් ගේ කරුණු දැක්වීම් මාධ්‍යයේ, උසාවිය දෙපාර්ශවය අතර සමථයක් දැකීමට කැමැති බව ප‍්‍රකාශ කර, බුද්ධි ගුණසේකරට එරෙහිව බලපිටිය මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ පවරා තිබෙන සොරකම් නඩුව පොලිසිය ඉවත් කර ගැනීම හා බුද්ධි ගුණසේකරට වන්දියක් වශයෙන් මුදලක් ගෙවීම ටත් එයට හිලව්වට බුද්ධි ගුණසේකර විසින් මුලික අයිතිවාසිකම් නඩුව ඉවත් කර ගැනිමත් යන සමථ යෝජනාව ඉදිරිපත් කරනු ලැබීය. මෙහි සරල අරුථ වුයේ වධ දීමට හිලව්වට මුදල් ලබාදි හා බොරු නඩුව ඉවත් කර ගැනීමය.
අධිකරණය විසින් කරන ලද මෙම යෝජනාව, තමන් පිළි නොගන්නා බවත්, තමන්ට අවශ්‍ය වන්නේ, නඩුව විභාග වීම දැකිම බවත්, බුද්ධි ගුණසේකර හා පියා ජයන්ත ගුණසේකර, සිය නීතිඥවරුන් මගින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට දන්වා සිටියේය.
2013 නොවැම්බර් 06 නඩු වාරයේදී, වගඋත්තරකාර පොලිස් නිලධාරීන් එවකට මීටියාගොඩ පොලිසියේ සේවය කළ ගල්ගනගේ ශ‍්‍රී නිශ්ශංක ජයරත්න, කාරියවසම් ෙදාන් සමන් පාලිත අතුකෝරල, ඌරු ලියනගේ ෙදාන් තුසිත කුමාර ගණසිංහ හා තිරමාදුර ලලිත් ද සොයිසා යන සිව් දෙනාට විරුද්ධව 1994 අංක 22 වධහිංසාවට එරෙහි පනත යටතේ බලපිටිය මහාධිකරණයේ නඩු පැවරීමට නීතිපතිවරයා තීරණය කර තිබෙන බව රජයේ නීතිඥවරයා අධිකරණයට දැනුම් දෙනු ලැබීය.
මීටියාගොඩ පොලිසිය විසින් බුද්ධි ගුණසේකරට බලපිටිය මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ පවරන ලද අංක 2694 දරන, විභාග වෙමින් පවතින නඩුව, 2014.06.19 වන දින කැඳවු අවස්ථාවේදි නීතිපති උපදෙස් අනුව එකී නඩුව එදින ඉවත් කර ගැනීමට පොලිසිය ක‍්‍රියා කරන ලද අතර, නඩු භාණ්ඩ වශයෙන් ඉදිරිපත් කර තිබූ, මුදල් ඔහුට/බුද්ධි ගුණසේකරට/ මුදාහැරීමට අධිකරණයට නියම කරනු ලැබීය.
එයින් අනතුරුව, නීතිපතිවරයා විසින්, වධහිංසාවට එරෙහි පනත යටතේ - එවකට මීටියාගොඩ පොලිසියේ සේවය කළ ගල්ගනගේ ශ‍්‍රී නිශ්ශංක ජයරත්න, කාරියවසම් ෙදාන් සමන් පාලිත අතුකෝරල, ඌරු ලියනගේ ෙදාන් තුසිත කුමාර ගණසිංහ හා තිරමාදුර ලලිත් ද සොයිසා යන තිදෙනාට දෙනාට එරෙහිව අංක ්‍යක්‍ඊ 1678 යටතේ බලපිටිය මහාධිකරණයේ නඩු පවරන ලදි.
මෙම මහාධිකරණ නඩු විභාගය කඩිනම්න් අසා නිම කරන කරන ලෙසට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් නිර්දේශයක් නිකුත් කරනු ලැබීය. කෙසේවුවත්, මෙම නඩුව තවමත් බලපිටිය මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ විභාග වෙමින් පවතින බව සඳහන් කළ යුතුයි.
මෙම පසුබිම යටතේ වසර අටකට පසුව, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පෙර ස්ථාවරයන් වෙනස් කොට 2016.05.03 දින නඩුව විභායට ගන්නා ලදි. 2017.07.11 දින ලබාදුන් තීන්දුව කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමු.
ජනාධිපති නිතිඥ බි.පි.අ`ථවිහාරේ සහා කේ.ටි.චිත‍්‍රසිරි යන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් ගේ එකඟතාවයෙන්, විනිසුරු උපාලි අබේරත්න ප‍්‍රකාශයට පත් කල තීන්දුවෙන් නඩුවේ 1වන, 2වන හා 3වන වගඋත්තරකරුවන් වූ, එවකට ස්ථානාධිපති වශයෙන් ක‍්‍රියාකළ පො.ප. ගල්ගනගේ ශ‍්‍රී නිශ්ශංක ජයරත්න, උප පොලිස් පරික්ෂක කාරියවසම් ෙදාන් සමන් පාලිත අතුකෝරල, ග‍්‍රාමාරක්ෂක තිරමාදුර ලලිත් ද සොයිසා, ‘‘නීතිය පසඳලිමස හ ක‍්‍රියාත්මක කිරිම ද නීතියේ රැුකවරණය ද සර්ව සාධරණ විය යුත්තේය’’ යන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 12(1* වගන්තියෙන් සහතික කරන ලද මුලික අයිතිවාසිකම උල්ලංඝණය කර තිබෙන බව නිගමනය කර, වන්දිවශයෙන් එක් එක් වගඋත්තර කරුවා විසින් රුපියල් ලක්ෂය බැගින් ද, නඩු ගාස්තු වසයෙන් රුපියල් හැත්තෑපන්දහස බැගින් ද බුද්ධි ඉවන්තට ගෙවිමට නියම කර තිබේ. මේ අනුව බුද්ධි ඉවන්තය හිමිවන වන්දිය රුපියල් තුන්ලක්ෂ හැත්තැපනදහසකි.
මුලික අයිතිවාසිකම් නඩුව ගොනු කරමින් මුල් අදියරේ සියුලූ කටයුතු කරන ලද්දේ නිතිඥ ශාමේන් ගුණරත්න මහත්මිය යයි. ඇය විදේශ ගතවිනේ අනතුරුව නිතිඥ ශාරිටා ද ෆොන්සේකා මෙනවිය සමග නිතිඥ විරාන් කොරයා මහතා පෙනිසිටින ලදි. නඩුව විභාගයට ගන්නා අවස්ථාවේදි පොලිස් නිලධාරින් හෝ ඔවුන් වෙනුවෙන් නිතිඥවරයෙකු හෝ පෙනි නොසිටිම විශේෂත්වයකි.
සම්පුර්ණ නඩු තින්දුව
IN COURT OF THE DEMOCRATIC
SOCIALIST THE SUPREME REPUBLIC OF SRI LANKA
In the matter of an application under and
in terms of Articles 17 and 126 of the Constitution of the
Democratic Socialist Republic of Sri
Lanka.
SC /FR 126 /
2008
1. Uspatabendige Buddhi Iwantha
Gunasekera,
Dommie Jayawardena Mawatha,
Eranavila, Meetiyagoda.
2. Uspatabendige Jayantha
Gunasekera,
Dommie Jayawardena Mawatha,
Eranavila, Meetiyagoda.
Petitioners
Vs.
1. Sub Inspector Athukorala
Crime Division,
Police Station, Meetiyagoda.
2. Inspector Nissanka,
Officer in Charge,
Police Station, Meetiyagoda.
3. Home Guard Soysa,
Police Station, Meetiyagoda.
4. W. T. Siripala,
Domanvila,
Meetiyagoda.
5. The Inspector General of Police,
Police Headquarters,
Colombo 1.
6. Hon. Attorney General,
Attorney General’s Department
Colombo 12.
Respondents
BEFORE : B.
P. ALUWIHARE, PC, J.
UPALY ABEYRATHNE, J.
K. T. CHITRASIRI, J.
COUNSEL :
Viran Corea
with Sarita de Fonseka for the
Petitioner
Indunil
Punchihewa SC for the 5th and 6th
Respondents
The 1st to
4th Respondents are absent and
unrepresented
ARGUED ON :
03.05.2016
DECIDED ON :
11.07.2017
UPALY
ABEYRATHNE, J.
The Petitioner has complained that his
fundamental rights to equality
guaranteed
by Article 12(1) of the Constitution of Sri Lanka has been infringed by
the 1st, 2nd
and 3rd Respondents.
At the time of the alleged incident, the 1st
Petitioner was a 14-year-old
student in
Grade 10, Nindana Maha Vidyalaya, Ambalangoda, and the 2nd
Petitioner
was the father of the 1st Petitioner. On 7th March 2008, around 3.30 p. m.
when the 1st
Petitioner was at home with his mother the 1st to 4th Respondents with
two other
Police Officers had come to their compound with a sniffer dog and
inquired as
to the whereabouts of the 2nd Petitioner. Since the 2nd Petitioner was in
his paddy
field the 1st Petitioner, having obliged to assist the Police to find the way
to the paddy
field which was about seven kilometres away from his house had got
in to the
Respondents’ vehicle. Thereafter the 1st Petitioner was taken to
Meetiyagoda
Police Station.
At the Police Station the 2nd Respondent had
grabbed the 1st Petitioner
by his hair
and assaulted him asking in sinhala ‘badu deepan’. Thereafter the 2nd
Respondent
who was wearing shoes, had pulled the 1st Petitioner on to the ground
and trampled
the 1st Petitioner whilst kicking him. At that time, the 2nd Respondent
had received
a telephone call and had ordered the 1st Respondent to move the 1st
Petitioner
out of the room. Upon the said directions, the 1st Respondent had taken
the 1st
Petitioner to the Crime Division and had assaulted him again.
At this point, the 3rd Respondent, who brought
a club had assaulted
the 1st
Petitioner on his buttocks whilst the 1st Respondent was holding the 1st
Petitioner
by the shoulders. Thereafter the 1st and 3rd Respondents had taken the 1st
Petitioner
to a room and tied his hands behind his back with a rope while the other
end of the
rope was thrown over a beam which was pulled by the 3rd Respondent.
The 1st
Respondent had raised the 1st Petitioner by his legs and the 3rd Respondent
had tied the
other end of the rope to a nearby concrete pillar. Thereafter the 1st
Petitioner
had been beaten by the 3rd Respondent whilst questioning him about the
jewellery
and money taken by him breaking a house.
At about 8.00 p. m. the 2nd Respondent arrived
at the Police Station
and directed
the 1st Respondent to keep the 1st Petitioner in the cell. At this
moment, the
Petitioners had noticed that a Police Officer was taking down
statements
of the 4th Respondent’s sister-in-law, her husband and her son.
On the following day, the 1st Petitioner had
been produced before the
Magistrate,
Balapitiya, and was bailed out. On the following day, the 1st Petitioner
had been
admitted to the Balapitiya Base Hospital and discharged from the
Hospital on
the 13th March, 2008. Thereafter, on the next day the 1st Petitioner had
been
re-admitted to the same Hospital and warded till the 24th of March 2008. On
14th of
March 2008, the 1st Petitioner had been examined by the Judicial Medical
Officer.
On the 11th March 2008, the 2nd Petitioner has
made a complaint to the
ASP
Elpitiya, and on 27th March 2008 the ASP has recorded the statements. Also,
by letter
dated 19th of March 2008, the 2nd Petitioner has complained to the Human
Rights
Commission about the assault to the 1st Petitioner by the 1st, 2nd and 3rd
Respondents.
The Petitioners have averred that the traumatic
and brutal acts of the
1st, 2nd and
3rd Respondents have caused a great physical pain and grave
psychological
distress and trauma to the 1st Petitioner. As a result of the torturous
acts the 1st
Petitioner was unable to attend to his day to day work for more than
three weeks.
The Petitioners have complained to this court that the 1st Petitioner
was
subjected to torture and to cruel, inhuman and degrading treatments by the 1st,
2nd and 3rd
Respondents and the Petitioners’ fundamental rights guaranteed under
Article
12(1) of the Constitution has been infringed by the 1st, 2nd and 3rd
Respondents.
The 1st to and 3rd Respondents were absent and
unrepresented at the
hearing of
this case. Journal Entries of the original docket indicates that the Said
Respondents
have been represented by a counsel until 21.09.2015. They have been
duly noticed
by this court to attend and defend their case.
The 1st, 2nd and 3rd Respondents have filed
their statement of
objections
dated 21st July 2008. In the said statement of objections the 1st to 3rd
Respondents
have not specifically denied the several allegations levelled against
them in
paragraphs 4, 6, 7, 8, 9 and 10 of the petition dated 07.04.2008. They have
merely
stated that they are unaware of the said allegations contained in the said
paragraphs.
Also, the 1st to 3rd Respondents have neither denied nor answered the
allegations
levelled against them in paragraphs 13 to 18 of the said petition.
It is very important to note that in paragraph
14 of the petition it is
averred that
the conduct of the 1st to 3rd Respondents and their failure to afford
equal
protection of the law, have resulted in the Petitioner’s rights guaranteed
under
Article 12(1) of the Constitution being violated. Also, in paragraph 16 of the
petition it
is stated that due to the aforesaid violations the Petitioners have suffered
substantial
and grave physical, psychological and financial harm, damage and loss
and
therefore the Petitioners entitled to substantial compensation in a sum
determined
by court. Since the 1st to 3rd Respondents have not denied and/or
answered to
the said allegations levelled against them by the Petitioners the said
allegations
will have to be considered on the facts and circumstances pleaded by
the
Petitioners.
The 1st Petitioner had been examined by the
JMO and the Medico
Legal Report
dated 05.02.2009 has been filed of record. According to the Medico-
Legal Report
the 1st Petitioner had been examined by the JMO on 13.03. 2008 and
14.03.2008.
The JMO has found 08 non-grievous injuries on the body of the 1st
Petitioner.
The 1st to 3rd Respondents answering the
averments contained in
paragraph
5(viii) of the Petition, in paragraph 7 of their statement of objections has
stated that
one M. Tennyson who was in the police cell on 07.03.2008, had seen
the 2nd
Petitioner reprimanding the 1st Petitioner and also beating him. Said M.
Tennyson in
his affidavit has stated that when he was in the police cell he noticed
bringing a
child to the Police Station. On 07.03.2008, at about 07.00 p.m. when the
said child
was seated in a plastic chair in front of the police cell, father of the said
child came
to the police station and proceeded to the child after obtaining
permission
of the Reserve Police Officer and reprimanded the child whilst beating
him on his
back and shoulders.
It is surprising to note that the said Reserve
Police Officer has not
made minutes
with regard to the said assault took place in the Police Station. With
regard to
such an assault the best evidence would have been the said Reserve
Police
Officer. But the 1st to 3rd Respondents have failed to adduce such evidence
in defending
their case.
In cases where the fundamental rights have
been infringed, a burden
lie on the
Petitioner to adduce evidence to the satisfaction of court since the court
will look
for a high degree of probability in deciding which of the facts alleged
have been
established. That does not mean that an undue burden is placed on a
Petitioner
in his mission for access to justice, by court. When Respondents remain
silent on
the matters that have to be explained by them, then such conduct of the
Respondents
will ease the burden cast on the Petitioner. At such situations, the
court will
act on the materials placed before court by the Petitioner.
Needless to reiterate the duty cast upon the
police towards a person
taken in to
custody that the Police are not entitled to lay a finger on a person
arrested,
even if he is a hardened criminal, unless the suspect resist the arrest or
attempts to
escape.
In view of the custodial relationship between
the 1st to 3rd
Respondents
and the 1st Petitioner their conduct was high handed and in deliberate
disregard of
the 1st Petitioner’s rights. The 1st Petitioner has been severely
assaulted
when he was in police custody and his right to the equal protection of law
has been
denied by the 1st to 3rd Respondents. Therefore, I hold that the 1st
Petitioner’s
fundamental rights guaranteed under Article 12(1) of the Constitution
have been
violated by the 1st to 3rd Respondents. Hence the 1st Petitioner is entitled
to
compensation for the injuries sustained, hospitalisation and pain suffering and
humiliation
suffered by him.
Accordingly, I make order that the 1st, 2nd and
3rd Respondents shall
pay a sum of
Rs. 300,000/= (Rs. 100,000/- per each) as compensation and a sum of
Rs 75,000/=
(25,000 per each) as costs to the 1st Petitioner.
Judge of the Supreme Court
B. P.
ALUWIHARE, PC, J.
I agree.
Judge of the Supreme Court
K. T.
CHITRASIRI, J.
I agree.
Judge of the Supreme Court
mewwa prasidda karanna oone
ReplyDelete