1980 ජූලි මහා වැඩ වර්ජනය

ප්‍රේම කීර්ති ද අල්විස්

කළු ජූලිය

ජනාධිපති නියෝග - පොලිස්පති උපදෙස් මාර්ග සංදර්ශන වලට පමණයි.

කිතුල් රා මැදීමට තිබෙන නෛතික බාධා ඉවත් කළද, සිස්ටම් එකෙන් ලාබේ, අතිරේක ආදායම් මාර්ග අත හරින්නට සූදනම් වෙයිද?

මෙම පැනය ජනතාව හමුවේ තබන්නේ, කිතුල් හා තල් රා කර්මානත්යට අදාළව පවතින නීති, මායිම් නොකර, විශේෂයෙන් පොලිස්කාරයෝ, තම ජාවාරම, යුක්තිය පසිඳලීමේ පද්ධතිය පාවිච්චි කරමින් එදත්, අදත්, කරගෙන යනවා මෙන්ම, හෙටත් කරගෙන යන බවට අවධාරණය කරමින්ය.

සේනාධිර පේ‍්‍රමරත්න, පාරම්පරික කිතුල් රා කර්මාන්තයේ යෙදෙන්නෙකි. බුලත්සිංහල පදිංචිකරුවෙකි.

ඔහුට උපාධියක් නැත. ලියන්නට හා කියවන්නට හැකියාව තිබේ. එ් සොරටම වැඩිය අයුක්තියට හිස නමන්නට සූදානම් නැති, පෞරුෂයක් ඇති මිනිසෙකි.

2011 වසරේදී, එවක අවු: 64 ක් වූ, පේ‍්‍රමරත්නව, බුලත්සිංහල පොලීසිය අත්අඩංගුවට ගන්නේ, තමා විසින් මදින ලද, කිතුල් රා බෝතලයක් අත ඇතිව ගෙදර යමින් සිටියදී ය.

පොලීසිය ඔහුව උසාවියට ඉදිරිපත් කරන්නේ සීනි කරික්ඤ්ඤ නමින් ප‍්‍රකට, බලපත‍්‍ර රහිතව බොහෝ අවස්ථාවල ගෘහස්ථව නිපදවන මද්‍යසාර වලටය.

බුලත්සිංහල පොලීසිය, උසාවියට කියා සිටියේ පේ‍්‍රමරත්නව අත්අඩංගුවට ගන්තේ සීනි කරික්ඤ්ඤ ඩ‍්‍රෑම්ස් 48 ක් සහිත කෑන් එකක් සමග බවයි. නඩු භාණ්ඩ වශයෙන් එම මද්‍යසාර බෝතලයක් සාම්පලයක් වශයෙන් හා කෑන් එකක් ද ඉදිරිපත් කරන ලදි.

පේ‍්‍රමරත්න, උසාවියේදී චෝදනා ප‍්‍රතික්ෂේප කර සිටියේය. එ් අනුව, පේ‍්‍රමරත්නව, මුදා හැරියේ, රු: 20,000/- ක මුදල් ඇපයක් හා රුපියල් ලක්ෂයක ශරීර ඇපයක් මතය. මෙය නිවැරදිකරු බව ප‍්‍රකාශ කිරීම නිසා පමුණුවන දඬුවමක් ලෙසට බැලූ බැල්මට දෘශ්‍යමාන වුවත්, පොතේ නීතියට එසේ නොවන්නේය.

2013 දී, එනම් වසර 1 1/2 කට පසුව, රස පරීක්ෂක වාර්තාව ලද පසු කැඳවන ලෙසට, නියම කර, නඩුව පැත්තකට කරන ලදි.

පේ‍්‍රමරත්න, තමන්ට පොලීසිය සිදුකළ අපරාධය ගැන, මානව හිමිකම් කොමිෂමට ලිව්වේය. වැඩක් වූයේ නම් නැත.

2016.08.31 වන දින, නඩුවට පෙනී සිටින ලෙසට, සිතාසියක් පේ‍්‍රමරත්නට ලැබින.

පේ‍්‍රමරත්න, වහාම, ඔහුගේ නීතිඥ කපිල වෛද්‍යරත්න මහතා හමුවී, උසාවියට කැඳවා ඇති බව ප‍්‍රකාශ කර, තමා වරද පිළිනොගන්නා බවත්, නඩුව විභාගයට ගන්නා ලෙසට, උසාවියට දැනුම් දෙන ලෙසටත් නීතිඥවරයාට උපදෙස් ලබාදෙන ලදි.

නඩුව කැඳවූ විට, පුරුදු පරිදි පේ‍්‍රමරත්න, අධිකරණ ශාලාවේ පිටුපස පිහිටි විත්ති කූඩුවට නගින ලදි.

සිය නීතිඥ කපිල වෛද්‍යරත්න හා බුලත්සිංහල පොලීසියේ උසාවි සැරයන්, විනිසුරු අසලට ගොස් කරුණු දක්වනවා ඔහු දුටු නමුත්, කියන්නේ මොනවාද යන්න ඇසුනේ නැත.

සු`ඵ වේලාවකින්, ඔහුට උසාවියෙන් පිටවන ලෙසට දැන්වීම නිසා, කූඩුවෙන් බැස එලියට විත්, නීතිඥවරයාගෙන් මොකද වුනේ කියා අසා සිටන ලදි. ඔහුගේ පිළිතුර අපබ‍්‍රංස විය.

උගත් පේ‍්‍රමරත්න, නඩු වාර්තාව උසාවියෙන් ඉල්ලා සිටින ලදි. නඩු වාර්තාව ලැබින විට, ඔහුට එහි ස`දහන් ව තිබ දේ අදහාගන්නට බැරි විය.

තමා, නඩුව කැඳවූ පළමු අවස්ථාවේ, චෝදනාවලට නිවැරදිකරු කීම, ඉල්ලා අස්කරගෙන ඇති බවත්, වරද පිළිගන්නා ලද බවත්, එහි සඳහන්ව තිබින.

එපමණක් නොව, තම වයස අවු: 67 ක් බවත්, පෙර වැරදි නැති බවත් සඳහන් කර අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහය පනත 306 යටතේ අවවාද කර මුදාහරින ලද බවත් සඳහන් කර තිබින.

පේ‍්‍රමරත්න නඩු වාර්තාව රැුගෙන, නීතිඥ කපිල වෛද්‍යරත්න හමුවට ගොස්, මොකද මේ කළේ යයි ප‍්‍රශ්න  කරන ලදි. තව අවුරුදු 5 ක් නඩු කියන්න බෑ, ඔහුගේ කෙටි පිළිතුර විය.

පේ‍්‍රමරත්නට, කුඩා කළ සිට ඇසුන වදනක් දෝංකාර දෙන්නට පටන් ගති. 

වැටත් නියරත් ගොයම් කා නම් කාට කියන්න ද......... ?

පේ‍්‍රමරත්න නිකම් හිටියේ නැත. අගවිනිසුරුවරයාට, තම නීතිඥ කපිල වෛද්‍යරත්න, කළ වින්නැහිය කියා සිටින ලදි.

අගවිනිසුරු, පේ‍්‍රමරත්නගේ පැමිණිල්ල ගැන නීතිඥ කපිල වෛද්‍යරත්නගෙන් කරුණු විමසා සිටියේය.

එයින් පසුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු ගේ උපදෙස් මත, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ රෙජිස්ට‍්‍රාර්වරයා, පේ‍්‍රමරත්නට ලිඛිතව දැනුම් දී සිටියේ, ඔහුගේ පැමිණිල්ලට ඉදරි පියවර ගන්නේ නැති බව දැනුම් දෙන ලෙසට රෙජිස්ට‍්‍රාර්වරයාට දැනුම් දී ඇති බවයි.

මේක තමයි රටේ නීතිය මත පාලනය. මෙම තත්ත්වය වෙනස් නොකර, ජනාධිපති ගේ ප‍්‍රකාශ, මාධ්‍ය සංදර්ශන වනවා ඇත. 

පේ‍්‍රමරත්න, සිංහල බොෟද්ධයෙකි. එ් නිසාම, ඔහුගේ මෙම ප‍්‍රශ්නය ජාත්‍යන්තරයේ අවධානයට ලක් නොවනු ඇත.

මෙය ජිනීවා වලට යන්නේ නැත.

මෙය ”සු`ඵ ජාතියක්” ලෙසට හඳුන්වා ගන්නා හා හඳුන්වා දෙන කොට්ඨාශයක පුද්ගලයෙකුට සිදුවූවා නම්, මෙයට ලැබෙන අර්තකථන ය බොහෝ සෙයින් වෙනස්ය.

මේ වන විට, අපරාධවලට, බන්ධනාගාරයේ, පොලීසියේ ඉහළයින් සම්බන්ධ බවට හෙළිදරව් වී ඇත.

මෙම අපරාධවලට සම්බන්ධ, ඔවුන් පමණක් නොවේ. යුක්තිය පසිඳලීමේ ක‍්‍රියාදාමයේ සිය`ඵ පුරුක්, මෙම අපරාධවලට සම්බන්ධය.

එ් ගැන කථා කරන්න, ක‍්‍රියා කරන්න, වෙනස් කරන්න, හැකියාව ඇති කර ගනිමු. අදාළ ලිපි පහත දක්වමු.

ප‍්‍රශ්න කරමු ?

 

 

ආච්චිලා දෙන්නාටම කුඩු චෝදනා, මිනිපිරිය හා මුනුපුරා මහ පාරට

මව, දුව හා පුතාව ඇගේ මවට බාරදී, විදේශගත විය. 16 හැවිරිදි මිනිපිරිය හා 10 හැවිරිදි මුනුපුරා මහ පාරට වැටුනේ භාරකාරත්වය ලබාගෙන තිබූ ආච්චි, සි. මෙන්ඩිස්, අත්අඩංගුවට පත්වීම සමගය.

රට පුරා දියත් කර තිබෙන, මත්ද්‍රව්‍ය මර්දන මෙහෙයුම් වල ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් 50 හැවිරිදි සි. මෙන්ඩිස් පොලීසියේ අත්අඩංගුවට පත්විය. මෙ වන විට, රැඳවුම් නියෝග මත පානදුර දකුණ පොලීසියේ ඇය සිටී.

ඇගේ එක් දියණියක් විදෙස්ගතව සිටින්නෙ. එම දරුවන් දෙදෙනාගේ බාරකාරත්වය ලබාගෙන තිබුනේ ඇය විසිනි.

සි. මෙන්ඩිස්ගේ සොහොයුරිය, ක‍්‍රි. මෙන්ඩිස් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් කරන්නියකි. ඇය පෙර වැරදි ඇත්තියකි.

වාර්තාවන අන්දමට, 2020.07.19 දින, දවල් ක‍්‍රි. මෙන්ඩිස් පැමිණ, සුරංග කියලා කෙනෙක් එයි, එයාට මේ පාර්සලය දීලා රු: 9500/- ක් ඉල්ලා ගන්න යයි කියා, පාර්සලය දී ගොස් ඇත.

සුරංග පැමිණ, රු: 9500/- ක් දී, පාර්සලයගෙන ගොස් තිබේ.

ටික වෙලාවකින් පොලීසිය පැමිණ, සි. මෙන්ඩිස් ව අත්අංගුවට ගෙන තිබේ. මේ වන විට, ක‍්‍රි. මෙන්ඩිස් හා සුරංග පලා ගොස්ය.

රැඳවුම් නියෝග මත, පානදුර දකුණ පොලීසිය බාරයේ සිටින සි. මෙන්ඩිස්ගේ මාලි දියණිය විසින් මෙම මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම අදාළ තොරතුරු රැසක් එලි කරමින් බලධාරීන්ට ලිඛිතව කරුණු දක්වා තිබේ.

මෙම ජාවාරමේ ඛේදවාචකය නම්, පාසල් යන 16 හැවිරිදි ගැහැනු දරුවෙකුුගේ හා 10 හැවරිදි පිරිමි දරුවාගේ අනාගතය ගැන තත්ත්වයයි. 

මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම මැඩලීමේදි නියම අපරාධකරුවන් වෙනුවට, වෙනත් අය ආදේශ කිරීම අපරාධයකි. 

මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් කරුවන් වෙනුවට, වෙනත් පුද්ගලයන් ආදේශ කිරීම මගින් දරුවන්ගේ අනාගතය විනාශ වීමට ඉඩ නොතබන ලෙසට, මෙම දරුවන් දෙන්නාගේ පුංචි අම්මා කෙනෙකු වන මලි විසින් බලධාරින්ගෙන කර තිබෙන ඉල්ලීමෙන් සියලූ කරුණු හෙලිකර තිබේ.

එම ඉල්ලිම පහත දක්වමු:- 

     

‘‘  2020.07.22 වන දින දීය.

සි. මෙන්ඩිස්, අවු: 52 යි, මාගේ මව වේ. පදිංචිය: පානදුර. දැනට මාගේ මව, රැඳවුම් නියෝග ලබාගෙන පානදුර දකුණ පොලීසියේ රඳවාගෙන සිටී.

ඇයව අත්අඩංගුවට ගත්තේ, 2020.07.19 දින, ප.ව. 4.00 පමණය. අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළේ, 2020.07.20 ය.

මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම අදාළ සත්‍ය තොරතුරු පහත දක්වන්නේ, මත්ද්‍රව්‍ය මර්දනයට ගන්නා, වැඩපිළිවෙල සාර්ථක කර ගැනීමට කරන, උපකාරයක් වශයෙන් සහ මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීමත් සමග වයස අවු: 16 ගැහැනු දරුවෙකු හා වයස අවු: 10 ක පිරිමි දරුවෙකුගේ ආරක්ෂාව මුඵමණින්ම නැවතී යෑම වළක්වා ගැනීමටය.

මාගේ මව හා මාගේ සොහොයුරියගේ ඉහත සදහන් දුව හා පුතාගෙන් දැනගත් කරුණු සත්‍ය ලෙස පහත දක්වා සිටිමි.

01. මාගේ මවගේ, බාල සොහොයුරිය, පුංචි අම්මා වන, ක්‍රි. මෙන්ඩිස් (අවු: 42 ක් පමණ) මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරමට සම්බන්ධ තැනැත්තියකි.

02. පෙර සදහන් දිනයේ, ඇය, මාගේ මව වෙත පැමිණ, උදව්වක් කරන ලෙසට ඉල්ලා ඇත. ඇය ලබාදුන් කුඩා පාර්සලය, තව ටිකකින් එන පුද්ගලයාට දී, රු: 9500/- ක් ඉල්ලා ගන්නා ලෙසට කියා ගොස් තිබේ. එවිට වේලාව දහවල් 1.00 ට පමණ ඇත.

03. පුංචි අම්මා, ක‍්‍රි. මෙන්ඩිස්, එම පණිවුඩය දී ගිය පසුව, පුද්ගලයෙකු පැමිණ, රු: 9500/- ක් ලබාදී පාර්සලය ලබාගෙන ඇත.

04. එම හුවමාරුව සිදුව ටික වේලාවකින්, පළමුව, යතුරුපැදි දෙකකින් සිවිල් පිට, පොලිස් නිලධාරීන් පස් දෙනෙකු පැමිණ ඇත. ඔවුන් කොළඹින් පැමිණි බව කියා ඇත.

05. එම පිරිස, දරුවන් දෙදෙනාව, එළියට දමා ගේ සෝදිසි කර ඇත.

06. එසේ ගේ සෝදිසි කරන අතර, තවත් පිරිසක්, ජීප් රථයෙන් පැමිණ තිබේ. එම ජීප් රථයෙන් පැමිණි පිරිස අතර, පොලිස් කාන්තාවක් නිල ඇඳුමින් සිට ඇත.

07. එම පිරිස රාත‍්‍රී 7.00 වන තෙක් ගෙදර හා වත්ත පීරා සෝදිසි කර ඇත.

08. රාත‍්‍රී 7.00 ට පමණ, තවත් නිලධාරීන් පිරිසක් ජීප් රථයෙන් පැමිණ ඇත.

09. ඉන්පසු මාගේ මව, පානදුර දකුණ පොලීසියට ගෙනවිත් තිබේ.

10. පසුදින, අධිකරණයට ඉදරිපත් කර, රැඳවුම් නියෝග ලබාගෙන තිබේ.

11. මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරමට සම්බන්ධ මාගේ පුංචි අම්මා, ක‍්‍රි. මෙන්ඩිස් මේ වන විට සැඟවී සිටී.

12. පසුව, දැන ගන්නට ලැබුන පරිදි, මාගේ පුංචි අම්මා, ක‍්‍රි. මෙන්ඩිස් හා පොලිසිය එක්ව සැලසුම් සහගතව කරන ලද්දකි.

මන්ද, මාගේ මවගෙන් මත්ද්‍රව්‍ය පාර්සලය ලබාගත් පුද්ගලයාව තවමත් අත්අඩංගුවට ගෙන නැත.

ඔහුගේ නම සුරංග බවද, කඵතර උතුර දුම්රියපොල අසල, සුනාමි තට්ටු නිවාස වල පදිංචිකරුවෙකු බවද දැනගන්නට තිබේ. ලිපිනය: ------ත‍්‍රී රෝද රථයේ අංකය : WP – JU ---  වේ.

මා ප‍්‍රකාශ කරන්නේ,

(1) සංවිධානාත්මක මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් කරන්නියක වන ---- මෙන්ඩිස් දු.අ. 077  632**** (------- මෝදර, මොරටුව පදිංචි) විසින් මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම, මාගේ මව මගින් සහෝදරකම උපයෝගී කරගෙන, කරවා ඇයව බිල්ලට දී ඇති බවය.

මා ඉල්ලා සිටින්නේ,

මෙම පසුබිම යටතේ, මීට පෙර කිසිම අවස්ථාවක, මෙම නීති විරෝධී ක‍්‍රියාවට සම්බන්ධයක් නොතිබූ, මාගේ මව දීර්ඝ කාලයකට බන්ධනාගාරගත කරවීම මගින්,

දැඩි ලෙස අසරණ බවට හා අනාථ බවට පත්ව සිටින, දැනට විදෙස්ගතව සිටන මාගේ සොහොයුරියගේ හා බහුදින ධීවර යාත‍්‍රා වල වැඩ කරන ධීවරයෙකු වූ ඇගේ සැමියා විසින්, නීත්‍යානුකූලව බාරකාරත්වය පවරා ඇති, ඉහත සදහන් කළ, අවු: 16 ක් වන ගැහැනු දරුවාගේ හා වයස අවු: 10 ක පිරිමි දරුවාගේ අනාගතය හා ආරක්ෂාව සළකා,

මාගේ මව, සුදුසු ඇපයක් මත මුදා හැරීමට පියවර ගන්නා ලෙසටය.

එසේම, මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර මැඞීමට ගන්නා පියවර අයුතු ලෙස භාවිතා කරන පොලීසියේ කි‍්‍රයාමාර්ග හේතුවෙන් දරුවන් දෙදෙනෙකුගේ ජීවිතය විනාශ වීමට ඉඩ නොතබන ලෙසද ඉල්ලා සිටිමි.

මෙයට,

අ.ක./ ----- මලී

ඇදුරාගේ ඔනෑකමට අක්කරෙයිපත්තු පොලීසිය පැමිණිලිකාරියව උසාවි ගෙන යයි.

ෆාතිමා 39 හැවිරිදි ගුරුවරියෙකි. පශ්චාත් උපාධිධාරිණියකි. 

මහරගම ජාතික අධ්‍යාපන ආතනයේ අධ්‍යාපනපති පාඨමාලාව හදාරන විට, බාහාර කථිකාචර්ය වරයෙක් ලෙසට පැමිණි අක්කරෙයිපත්තු ප‍්‍රදේශයේ පදිංචිකරුවෙකු වන ආචාර්ය ජසීල් නැමැත්තා ඇයට නිරන්තරයෙන් අයුතු යෝජනා ඉදරිපත් කරමින් පීඩාවට පත් කරන්නට පටන් ගන්නා ලදි.

ඇය එ් පිළිබඳව ආයතන ප‍්‍රධානීන්ට පැමිණිලි කරන ලදි. එහි ප‍්‍රතිඵලය වශයෙන් ඔහුව එම ධූරයෙන් ඉවත් කරනු ලැබීය.

පසුව මෙම ආචාර්ය ජයසීල් ට අධ්‍යාපන සුදුසුකම් තිබියදීත්, උසස්වීමක් නොලැබින. එයට හේතුව ඔහුගේ චරිතය පිළිබඳ ෆාතීමාගේ පැමිණිල්ල බව හෙළිවින.

එතැන් පටන්, මෙම ආචාර්ය පදවි දරන්නා, ඇයට පීඩාකාරී ඇමතුම් දෙන්නට පටන් ගන්නා ලදි. නමුත් ඇය එ් පිළිබඳව නීතිමය පියවර ගැනීමට ඉදිරිපත් වූයේ නැත.

මේ අතර, ඇයට අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියේ උප පොලිස් පරීක්ෂක මොහොමඞ්, දුරකථනයෙන් කථා කර, පොලිසියට එන ලෙසට දැනුම් දෙන ලදි. එ් හා අදාළ පොලිස් පණිවුඩයක් ද ඇයට, බේරුවල පොලිසියෙන් ලැබන.

ඇය එ් පිළිබඳව ඉහළ පොලිස් නිලධාරීන්ගෙන් උපදෙස් ලබාගෙන, අදාළ ප‍්‍රකාශය බේරුවල පොලිසියට ලබාදී, සිද්ධිය අදාළ ලේඛණ සීඝ‍්‍රගාමී තැපෑලෙන්, අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියට යවනු ලැබීය.

2020.06.22 වන දින ඇයව, බේරුවල පොලීසියෙන් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද්දේ අක්කරෙයිපත්තු මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයෙන් නිකුත් කළ වරෙන්තුවකට අදාළවය.

ඇය විසින් තමන්ට, අක්කරෙයිපත්තු පොලීසිය, අක්කරෙයිපත්තු මහ්ස්ත‍්‍රාත් උසාවිය යොදවාගෙන සිදුකළ අපරාධය ගැන සිය`ඵ බලධාරීන්ට ලිඛිතව පැමිණිලි කර තිබේ.

එම පැමිණිල්ලේ මෙසේ සඳහන් වේ.

‘‘ 2020.07.22 වන දින දීය.

මා, උපාධිධාරී ගුරුවරියෙක්මි. අධ්‍යාපන ඩිප්ලෝමා ධාරිණියකි. දැනට උගන්වනු ලබන්නේ, ----, -------.

2017/2019 වසරවල, ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනයේ, අධ්‍යාපනපති පාඨමාලාව :ඵෑෘ* සාර්ථකව හැදෑරූ පශ්චාත් උපාධිධාරිණියකි. 

මා අධ්‍යයන කටයුතු කරන අතර, බාහිර කථිකාචාර්යවරයෙකු ලෙසට සම්බන්ධ වූ, අක්කරෙයිපත්තු පදිංචිකරුවෙකු වන, ආචාර්ය එ්.එම්.ජසීල් මයා, දිගින් දිගටම කරන ලද ලිංගික අයුතු බලපෑම් පිළිබඳව, පාලන අධිකාරියට පැමිණිලි කර සිටියෙමි.

එහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ඔහුව, බාහිර කථිකාචාර්ය ධූරයෙන් ඉවත් කරනු ලැබීය.

එපමණක් නොව, ඔහුට, මාගේ පැමිණිල්ල නිසා, ලැබිය යුතු උසස්වීම් නැතිවූ බවද වාර්තා විය.

මේ පසුබිම යටතේ මා හා වෛර බැඳගත් මෙම පුද්ගලයා, අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියේ මට විරුද්ධව පැමිණිලි කර තිබින.

පොලීසිය විසින්, ගරු අක්කරෙයිපත්තු ම/උ වෙත ඉදිරිපත් කරන ලද ‘බී’ වාර්තාවට අනුව, මොහුට, මොහුගේ බිරිඳට හා කථිකාචාරිනී බෙගම් නැමැත්තියකට පීඩාකාරී ඇමතුම් ලබාදී ඇති බවත්, නිර්නාමික ලිපියක් මගින්, ඔහුට හිමිවිය යුතුව තිබූ උසස්වීම නැතිකර ඇති බවත්ය.

මෙම පැමිණිල්ල විභාග කරන ලද අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියේ, උප පොලිස් පරීක්ෂක මොහොමඞ් (දු.අ. 077 405ෆෆෆෆ* මට විරුද්ධව ආචාර්ය එ්.එම්. ජයීල් පැමිණිල්ලක් කර තිබෙන බවත්, එයට ප‍්‍රකාශයක් ගැනීමට අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියට එන ලෙසට, දුරකථනයෙන් දැනුම් දෙන ලදි.

ඉන්පසු එය තහවුරු කරමින් පොලිස් පණිවුඩයක්, ------ පොලීසිය විසින් මට එවා තිබින. එම පණිවුඩයට අනුව මට විරුද්ධව ------ දරණ නඩුවක් පවරා ඇති බවත් එයට අදාලව මගෙන් ප‍්‍රකාශයක් ගන්න 2019.11.08 පැය 10.00 ට අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියට එන ලෙසට සඳහන් කර තිබින.

මා අක්කරෙයිපත්තුවට පැමිණීමට තිබෙන දුෂ්කරතාවයන් දැනුම් දීමෙන් පසුව, බේරුවල පොලීසියට ප‍්‍රකාශයක් ලබාදෙන ලෙසට දන්වන ලදි. එ් අනුව මා, බේරුවල පොලීසියට ප‍්‍රකාශයක් ලබාදෙන ලදි. එම ප‍්‍රකාශයට අදාළ ලේඛණ, පොලීසියේ අනුදැනුම යටතේ, අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියට සීඝ‍්‍රගාමි හා ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් යවන ලදි.

එම ලේඛණ නම් :- 

(1) මා විසින්, ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනයට කරන ලද ලිඛිත පැමිණිල්ලේ පිටපත,

(2) ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනයේ මාගේ වාර්තා පොතේ ඡුායා පිටපත,

(3) මෙම ආචාර්යවරයා විසින් හා ඔහුගේ සහචරයින් විසින් මට ලබාදෙන ලද පීඩාකාරී ඇමතුම් වල විස්තර. 

එම විස්තර ගැනීමෙන් පසුව, අක්කරෙයිපත්තු සහකාර පොලිස් අධිකාරී කාර්යාලයේ සෞම්‍ය කල්යාන නැමති නිලධාරීයා මට, 077 978ෆෆෆෆ දරන දුරකතනයෙන් කතා කර, ආචාර්ය එ්.එම්. ජසීල් විසින් කරන ලද පැමිණිල්ල ගැන සොයා බැලූ බවත්, නඩු පැවරීමක් කිරීමට තරම්, හේතුවක් නොමැති බවත් කියා සිටින ලදි.

එසේ තිබියදී, උප පොලිස් පරීක්ෂක මොහොමඞ් යන නිලධාරියාගේ මෙහෙයවීමෙන්, අක්කරෙයිපත්තු මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයට, මට විරුද්ධව ‘බී’ වර්තාවක් ඉදිරිපත් කර තිබෙන බව පැහැදිලි විය.

නඩු වාර්තාවට අනුව නඩු අංකය: ----- වන අතර නඩුව පැවරූ දිනය: 2019 07.03 වේ.

එයින් අනතුරුව, මෙම නඩුව, 2019.08.22 කැඳවූ අවස්ථාවේදී, දුරකථන විස්තර ලැබී නැති බව අධිකරණයට වාර්තා කර ඇත.

2019.10.25 නැවත, මාගේ දුරකථන විස්තර ලබා ගැනීමට අවසර ලබාගෙන ඇත.

2019.12.19 පරීක්ෂණ අවසන් නැති බව දැනුම් දී ඇති බවත් මා හට සිතාසි නිකුත් කර ඇති බවත්, වරෙන්තු නිකුත් කරන ලෙසත් ඉල්ලා ඇත.

2020.01.01 සිතාසි නිකුත් කර ඇති බව සටහන් වේ.

2020.03.26 වන දින, කොරෝනා වසංගතය නිසා, එදින නඩුව 2020.05.29 දිනට කල් තබා තිබේ.

එදින, 2020.05.29 මා අධිකරණයට පැමිණ නැත යන නිගමනය මත, මට විරුද්ධව ගරු මහේස්ත‍්‍රාත් තුමා වරෙන්තු නිකුත් කර ඇත.

2020.06.21 වන දින නිකුත් කළ වරෙන්තුවට, 2020.06.22 මා, ------ පොලීසිය විසින් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදි.

2020.06.22 වන දින මා ක`ඵතර මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරනු ලැබීය. එදින මාව   රුපියල් ලක්ෂයක ශරීර ඇපයක් මත මුදාහරිනු ලැබීය.

එ් අනුව 2020.07.03 වන දින අක්කරෙයිපත්තු ම/උ වෙත ඉදිරිපත්ව වරෙන්තුව අවලංගු කර ගැනීමට පියවර ගන්නා ලදි. එම අධිකරණය, රුපියල් ලක්ෂයක ශරීර ඇපයක් මත මුදාහරිනු ලැබීය.

2020.07.13 වන දින, එම කරුණු ක`ඵතර ම/උ වෙත වාර්තා කර සිටින ලදි.

මා ප‍්‍රකාශ කරන්නේ, 

මා විසින්, ආචාර්ය එ්.එම්. ජසීල් නැමැත්තා, ඔහුට, ඔහුගේ බිරිඳට, කථිකාචාර්ය බෙගම් නැමැත්තියට පීඩාකාරී දුරකථන ඇමතුම් දෙන ලද බවට කර තිබෙන හා මා, නිර්නාමික ලිපියකින් ඔහුගේ උසස්වීම වැළැක්වූ බවට කරන ලද ඊනියා පැමිණිල්ලක් මත, අක්කරෙයිපත්තු පොලීසිය විමර්ශනයක් කරන ලද බව.

එම විමර්ශනයේදී,

ලබාගන්නා ලද, දුරකථන වාර්තාවලට අනුව, මා කිසිම අවස්ථාවක, ආචාර්ය එ්.එම්. ජසීල් නැමැත්තාට, ඔහුගේ බිරිඳ කථිකාචාර්ය බෙගම් නැමැත්තියට දුරකථයෙන් කතා කර නැති බව ඔප්පු වී නැති නමුත්,

මෙම ආචාර්ය එ්.එම්. ජසීල් ඔහුගේ බිරිඳ හා සහචරයින් මට, දුරකථන ඇමතුම් ලබාදී තිබෙන බව ද ඔප්පු වී තිබේ.

නිර්නාමික ලිපිය පිළිබඳ කරන ලද පරීක්ෂණයක් නැත. නිර්ණාමික ලිපියකට උසස්වීමක් අහිමි කිරීමට ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය කි‍්‍රියා කළා නම් එය ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනයේ අමනෝඥ ක‍්‍රියාවකි. එයට විරුද්ධව පැමිණිලි කළ යුතුව තිබුනේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ය.

මෙම පැමිණිල්ල අක්කරෙයිපත්තු පොලීසියට කරන ලද්දේ දේශපාලන සම්බන්ධතා උඩ, සැලසුම් සහගතව මා පීඩාවට පත්කිරීමටය. විශේෂයෙන් (ආචාර්ය ) ගුරුවරයෙක් තම භාරයේ සිටින (ගුරු) ශිෂ්‍යාවකට ලිංගික අපයෝජනයට අදාලව පැමිණිල්ලක් කළ විට එයට පළිගැනිමට පොලිසිය විසින් අධිකරණය උපයෝගි කරගෙන පීඩා කිරීම සම්බන්ධයෙන් අවධානය කැඳවා සිටිමි. 

මෙහිදි:-

1. කිසිදිනක සිතාසි නිකුත් නොකර සිතාසි නිකුත් කළ බවට අධිකරණය නොමග යැවිම,

2. කොරොනා වසංගතයට රට අගුල් දමා තිබු දිනයක අධිකරණ කටයුතු කල් දමා, මා අධිකරණයට නොපැමිණිම වරදක් ලෙසට සටහන් කිරිම,

3. අධිකරණය මගින් වරෙන්තු ලබාගෙන මා අත්අඩංගුට ගෙන රඳවා තබාගෙන, කිසිදු වරදක් කර නොමැති මා වරදක් කළ තැනැත්තේකු ලෙසට චෝදනා කර ඇප මත මුදාහැර පිඩාවට පත්කිරිම,

4. කිසිදු අවස්ථාවක මා විසින් දුරකථන ඇමතුම් ලබාදි නැති බව මනාව ඔප්පු වී තිබියදීත් මට විරුද්ධව නඩු පැමරිම,

5. මට විරුද්ධව ද්වේෂ සහගතව අපරාධ කළ බවට පැමිණිලි කිරිම,

සම්බන්ධයෙන්:-  

අ)  මෙම ආචාර්ය එ්.එම්. ජසීලට, 

ආ) මෙම ආචාර්ය එ්.එම්. ජසීල් සමග එක්ව අයුතු සම්බන්ධකම් උපයෝගී කරගෙන, පොලීසියේ බලය යොදා අධිකරණය උපයෝගී කරගෙන සිදුකරන මෙම නීති විරෝධී ක‍්‍රියාව සිදුකළ උ.පො.ප. මොහොමඞ් ට, 

එරෙහිව නීතිමය පියවර ගන්නා ලෙසටත් ඉල්ලා සිටිමි.

එමෙන්ම මෙම ව්‍යාජ නඩුව ඉවත් කිරීමටත්, පොලිස් බලය අයුතු ලෙස අධිකරණය උපයෝගී කරගෙන සිදුකරන ලද පිඩාවට පත්කිරිම සම්බන්ධයෙන් ද නිසි පියවර ගන්නා ලෙසටත් ඉල්ලා සිටිමි. 

මෙයට,

අ/ක:-  ෆාතීමා 

යෝජිත ජාතික උප්පැන්න සහතිකය ‘‘ශ‍්‍රී ලාංකික ජාතිය’’ සදහා විය යුතුය.

ජාතික උප්පැන්න සහතිකය නමින්, නව උප්පැන්න සහතිකයක් හඳුන්වාදීමට රජය අපේක්ෂා කරයි. එහි අකෘතියක් ප‍්‍රසිද්ධියට පත්ව තිබේ.

පළමුව, දැනට තමා සතුව පවතින උප්පැන්න සහතිකය අතට අරගෙන, කියවන්න. මන්ද, උප්පැන්න සහතිකයට ඇතුළත් තොරතුරු ගැන විවිධ අය විවිධ දේ කියන නිසා.

1942 උපන් අයෙකුගේ උප්පැන්න සහතිකයේ තිබෙන තොරතුරු පහත දක්වමු.

උපන් පළාත, දිස්ත‍්‍රික්කය හා කොට්ඨාශය උඩින්ම සඳහන් වේ.

1. උපන් දවස සහ ස්ථානය :- ..........................................

2. නම         :- ..........................................

3. පිරිමියා ද ගෑනි ද යන වග :- ..........................................

4. පියාගේ නම හා පෙලපතේ නම :- ..........................................

5. මවගේ නම, විවාහයට ඉස්සර තිබූ නම සහ ජාතිය :- ..........................................

6. පියාගේ තරාතිරම නොහොත් රක්ෂාව සහ ජාතිය :- ..........................................

7. මව්පියන් කසාද බැඳලාද යන වග         :- ..........................................

8. දැනුම් දෙන්නාගේ නම, පදිංචි ස්ථානය,                 :- ..........................................

දැනුම් දෙන්නේ කවරෙකු හැටියට ද යන වග 

                                                   

9. දැනුම් දෙන්නාගේ අත්සන      :- ..........................................

10. ලියාපදිංචි කළ දිනය             :- ..........................................

11. ලේකම් තැනගේ අත්සන     :- ..........................................

12. උප්පැන්න ලියාපදිංචි කළාට පසු යම් නමක් එකතු කළා නම් නොහොත් තිබුන නම වෙනස් 

    කොට වෙනත් නමක් යෙදුවා නම් එ් නම       :- ..........................................

13. ඉහත කී ලෙස නම් එකතු කළ දින හෝ වෙනස් කළ දින :- ..........................................

1970 ගණන් වල නිකුත් කරන ලද උප්පැන්න සහතිකයේ සඳහන් තොරතුරු මොනවාද?

දිස්ත‍්‍රික්කය :- .......................................... කොට්ඨාශය :- ..........................................

1. උපන් දිනය හා ස්ථානය :- ..........................................

2. නම :- ..........................................

3. ස්ත‍්‍රී පුරුෂ භාවය :- ..........................................

4. පියාගේ 

(මේ යටතේ සඳහන් තොරතුරු*

සම්පූර්ණ නම :- ..........................................

උපන් දිනය :- ..........................................

උපන් ස්ථානය :- ..........................................

ජාතිය :- ..........................................

තත්ත්වය නොහොත් වෘත්තිය :- ..........................................

5. මවගේ 

         (මේ යටතේ සඳහන් තොරතුරු*

සම්පූර්ණ නම :- ..........................................

උපන් දිනය :- ..........................................

උපන් ස්ථානය :- ..........................................

ජාතිය :- ..........................................

වයස :- ..........................................

6. මව්පියන් විවාහක ද? :- ..........................................

7. මුත්තා ලංකාවේ උපන්නේ නම්:- ..........................................

ඔහුගේ සම්පූර්ණ නම :- ..........................................

ඔහු උපන් වර්ෂය :- ..........................................

ඔහු උපන් ස්ථානය :- ..........................................

8. පියා ලංකාවේ නොඉපිද මී මුත්තා ලංකාවේ උපන්නේ නම් මීමුත්තා ගේ

සම්පූර්ණ නම :- ..........................................

උපන් වර්ෂය :- ..........................................

උපන් ස්ථානය :- ..........................................

9. දැනුම් දුන් තැනැත්තාගේ සම්පූර්ණ නම වාසස්ථානය හා දැනුම් දුන්නේ කවරෙකු වශයෙන් ද 

    යන්න :- ..........................................

10. දැනුම්දුන් අයගේ අත්සන :- ..........................................

11. ලියාපදිංචි කළ දිනය :- ..........................................

12. ලේකම් ගේ අත්සන :- ..........................................

13. ලියාපදංචි කිරීමෙන් පසු ඇතුළත් කරන ලද නැතහොත් කලින් තිබූ නම වෙනුවට අලූතෙන් යොදන නම :- ..........................................

14. 13 වන අංකයට ඇතුළත් විස්තර කරුනු සැපයීමට ආරංචි දුන් තැනැත්තාගේ නම ෂ එසේ දැනුම් දුන්නේ කවරෙකු වශයෙන් ද යන්න :- ..........................................

15. නම ඇතුළත් කිරීමේ හෝ නමක් යෙදීමේ හෝ දිනය හා දිස්ත‍්‍රික් ලේකම්ගේ හෝ රෙජිස්ට‍්‍රාර් ජනරාල් තැනගේ අත්සන :- ..........................................

යෝජිත ජාතික උප්පැන්න සහතිකයේ ඇතුළත් කර ඇති තොරතුරු

1. දිස්ත‍්‍රික්කය :- ........................................ 2. ප‍්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශය :- ...................

3. ලියාපදිංචි කිරීමේ කොට්ඨාශය :- ..........................................

4. මුල් පදිංචියෙන් පසු වෙනස්කම් :- ..........................................

5. අනන්‍යතා අංකය :- ..........................................

6. උපන් දිනය :- ..........................................

7. ස්ත‍්‍රී පුරුෂ භාවය :- ..........................................

8. උපන් ස්ථානය :- ..........................................

9. සම්පූර්ණ නම :- ..........................................

10. පියාගේ සම්පූර්ණ නම :- ..........................................

11. පියාගේ අනන්‍යතා අංකය :- ..........................................

12.පියාගේ ජාතිකත්වය :- ..........................................

13. පියාගේ ජන වර්ගය :- ..........................................

14. මවගේ සම්පූර්ණ  නම :- ..........................................

15. මවගේ අනන්‍යතා අංකය :- ..........................................

16. මවගේ ජාතිකත්වය :- ..........................................

17. මවගේ ජන වර්ගය :- ..........................................

18. ලියාපදිංචි කළ දිනය :- ..........................................

19. ලියාපදිංචි කළ නිලධාරියාගේ අත්සන, තනතුර සහ ස්ථානය :- ..........................................

20. නිකුත් කළ දිනය :- ..........................................

21. නිකුත් කළ ස්ථානය :- ..........................................

12, 13, 15, 17 යන කරුණු වලින් කියැවෙන පියාගේ හා මවගේ ජාතිකත්වයට අමතරව ජන වර්ගය සඳහන් කළ යුතුයි. නමුත් දරුවාගේ ජන වර්ගය සඳහන් වන්නේ නැත. එකිනෙකට වෙනස් වූ ජාතිකත්වය හා ජන වර්ගය ඇති දෙමාපියන්ට උපදින, දරුවාගේ ජාතිකත්වය හා ජන වර්ගය ලෙසට පිළිගනු ලබන්නේ කවරෙකු ගේ ජාතිකත්වය හා ජන වර්ගය ද? මෙය ඉතා වැදගත් කරුණකි.

එවන් අවස්ථාවක දරුවා වැඩිහිටියෙකු වූ විට, එනම් 18 සම්පූර්ණ වූ විට ඔහුට/ඇයට තම ජාතිකත්වය හා ජන වර්ගය තෝරා ගැනීමට අයිතියක් තිබෙනවාද?

අපගේ මතය ජන වර්ගය අවශය වන්නේ නැත. ජාතිකත්වය පමණක් ඇත. එ් අනුව අප සියල්ලෝම ශ‍්‍රි ලාංකිකයෝ වෙමු. 

දෙමාපියන් දෙන්නාගේ ජාතිකත්වය එකිනෙකට වෙනස් වූ විට වයස අවු: 18 සම්පූර්ණ වූ විට, තම ජාතිකත්වය කුමක්ද? යන්න තීරණය කිරීමට දරුවාට බලය/අයිතිය තිබිය ලබා දිය යුතුය. 

විදේශ ගමන් පලපත‍්‍රයේ මෙන් සහ ජාතික හැඳුනුම්පතේ ජනවර්ගය සඳහන් වනනේ නැති බවද, පෙන්වා සිය යුතුය.

එමෙන්ම ජන වර්ග ලෙසට සටහන කළ යුත්තේ සිංහල, දෙමළ, බර්ගර්, මැලේ, මරක්කල ලෙසටය. නමුත් මේ වන විට අප රටේ  ඉස්ලාම් ආගම වැළඳගෙන සිටින විවිධ ජනවර්ගයන්ට අයත් සියලූදෙනා පොදුවේ හඳුක්වන්නේ මුස්ලිම් යනුවෙනි. මුස්ලිම් යනු ජන වර්ගයක් නොව ඉස්ලාම් ආගම අදහන අයටය.  ඉස්ලාම් ආගම අදහන මරක්කල, දෙමළ, මැලේ හා සිංහල ජනවර්ග වලට අයත් සිටින නිසා මෙය පැහැදිළි විය යුතුයි.

මුල් වරට උප්පැන්න ලියාපදිචි කිරීමේදී, විවාහ සහතිකය නැතිවූ විට ද, දරුවාගේ පියා ඉදිරිපත් වන්නේ නම්, ඔහුගේ නම පියා ලෙසට උප්පැන්නේ ඇතුලත් කිරිමට බාර ගන්නවාද? නැද්ද? පැහැදිළි විය යුතුය. 

යෝජනාව:

යෝජිත ජාතික උප්පැන්න සහතිකය, මෙරට අනාගත පරපුර ශ‍්‍රි ලාංකිකයින් ලෙසට සහතික විය යුතුයි. ජන වර්ග වලට බෙදා වෙන් කර වෙනස්කම් වලට භාජනය කිරිම වැළැක්වීමට පියවර ගත යුතුය.

සටහන:

මෙම කරුණු, අප මේ වන විට රෙජිස්ට‍්‍රාර් ජනරාල්වරයාගේ අවධානය ස`දහා යොමු කර ඇති බව සලකන්න. ඔබගේ අදහස් දක්වන්න.

පොලිසියේ තියෙන කුඩු දලා රිමාන්ඞ් කරවන එකක අපරාධයක්.

    

පානදුරයේ කෙසෙල්වත්ත ප‍්‍රදේශයේ පදිංචිකාරියක් වන 24 හැවරිදි නිසාමා දෙදරු මවතක්. සැමියා සෆ්රාස්, අවු: 27 යි, දෛනික පඩියට වැඩ කරන කම්කරුවෙක්. 

ඇය පවසන අන්දමට-

 2020.07 19 වන (ඉරිදා) පානදුර උතුර පොලිසියේ කණ්ඩායමක් දහවල් 1.00 ට පමණ, නිල ඇඳුම් රහිතව, හතර දෙනෙක් නිවසට පැමිණ බත් කමින් සිටි සැමියාගෙන්, ජස්මීර් ඉන්නේ කොහෙද කියා අසමින්, තර්ජනය කර, ගේ සෝදිසි කර, කිිසිවක් (කුඩු) නොලැබුන විට, අපි උඹට කුඩු දාලා හරි අල්ලනවා කියමින් ගොස් ඇත. එයින් පසු, සැමියා වැඩට ගිය බවත්අ, එසේ වැඩට ගොස් සවස 6.30 ට පමණ ගෙදර එන විට, තොටවත්ත මුස්ලිම් පල්ලිය ළඟදී අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද බවද,

එම ස්ථානයේදීම, සැමියාට පහරදී ඔහු ගමන් කළ යතුරුපැදිය ද අත්අඩංගුවට ගෙන පානදුර උතුර පොලීසියට ගෙන ගොස්, ඉන් පසු පොලීසිය පිටුපස, වාහන නවත්වන තැන, කාමරයට ගෙන ගොස්, රෙද්දක් පොරවා, වතුර දමමින් පහරදී ඇති බව ඇය කියා සිටි. 

එසේ පහර දෙන අතර, සිය සැමියාගෙන් කුඩු ඉල්ලා ඇත. සැමියා මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරන බව ඇත්ත. නමුත් විකුණන්නේ නැත. අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාවේ ඔහු ළඟ කුඩු තිබී නැත. මෙසේ පහරදී ඇත්තේ, ස්ථානාධිපති රංග බණ්ඩාර නැමති අයයි. ඔහු, සැමියා ඉදිරියේදීම මත්කුඩු දමා ඇත.

යනුවෙන් පවසන ඇය, 

මේ ආකාරයට තම සැමයාව අත්අඩංගුවට ගෙන වධ හිංසාවට පමුණුවන්නේ, ප‍්‍රදේශයේ සිටින පස්ලින් නැමති අයගේ අවශ්‍යතාවයට බවත්ය, පස්ලින් නැමති අයගේ, මල්ලී වන පස්මීර් නැමති අය, මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරන අතර, සොරකමකට අවශ්‍යව සිටි අයෙක් බවත්, පස්ලින් නැමති අය, මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරන තම මල්ලී, මාගේ සැමියා වන සෆ්රාස් සමග සම්බන්ධ බවට පොලීසියට, දැනුම් දී ඇත්තේ ඔහු බවත් ඇය වැඩි දුරටත් පවසා සිටි. 

තම සැමියා මත් ද්‍ර්‍යය භාවිතය නතර කර ඇති අතර ඔහු ඒ සඳහා කොහුවල AN හොස්පිට්ල් නැමැති රෝහලෙන් ප‍්‍රතිකාර ලබාගන්නා අයෙක් බවද අවධාරණය කර සිටි.

මෙසේ පොලිසියේ තිබෙන ‘‘කුඩු’’ වලින්,  ග‍්‍රැම් එකක්, මාගේ සැමිය ලඟ තිබු බවට සඳහන් කර, මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයෙන් ඇප ගැනීමට නොහැකි වන පරිදි, උසාවි නියෝගයකින්  මාස ගණනාවක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරයේ රඳවා තැබිමට කරන ලද ක‍්‍රියාව නීති විරෝධී බව ද ඇය පවසයි. 

ඇය පොලිස්පති වරයාගෙන් හා ජනාධිපති ලේකම් වරයාගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ,

• සැමියා ළඟ තිබූ බවට ගරු අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලද මත්ද්‍රව්‍ය, ප‍්‍රමාද නොකර, රස පරීක්ෂක වෙත ඉදිරිපත් කර වාර්තා ලබාගැනීමට ක‍්‍රියා කරන ලෙසට,

• සැමියාව, නීති විරෝධීව අත්අඩංගුවට ගෙන, වධ හිංසා පැමිණ වූ පානදුර උතුර පොලීසියේ ස්ථානාධිපති ඇතුලූ අදාළ පොලිස් නිලධාරීන්ට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගන්නා ලෙසට, 

       හා

• පවතින වාතාවරණය තුළ සැමියාව, බන්ධනාගාරයේ තබාගන්නේ නැතිව ඇප ලබාදීමට පියවර ගන්නා ලෙසට ය.

ලිංගික අතවර චෝදනා මත වැඩ තහනමට ලක්වූ සරසවි ඇදුරාගේ පෙත්සම ඉවතට

කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ, ශ‍්‍රී පාලි මණඩපයේ ජනමාධ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ ප‍්‍රධානියා වශයෙන් සේවය කළ ජේ්‍යෂ්ඨ කථිකාචාර්ය වරයෙකු වූ, ආචාර්ය ඩබ්.එම්.පී.එන්. වීරසංහ ව වැඩ තහනමට ලක් කළේ ඔහු යටතේ සේවය කළ සහය කථිකාචාර්යවරියන් දෙදෙනෙකු විසින්, තමන්ව ලිංගික හිංසනයට භාජනය කරන බවට කරන ලද චෝදනාව මතය.

2016 වසරේ පෙබරවාරි මැද භාගයේදී කරන ලද මෙම පැමිණිල්ල මත කරන ලද මූලික විමර්ශනයකින් පසුව මෙම සරසවි ඇදුරාගේ වැඩ තහනම් කරනු ලැබීය. ඒ 2016.03.10 දිනය.

ඉන් අනතුරුව චෝදනා පත‍්‍රයක් නිකුත් කරනු ලැබීය. ඒ 2016.09.19 දින දීය.

ආයතන නීති වලට අනුව චෝදනා පත‍්‍රය ලබා දිමෙන් පසුව, විනය පරීක්ෂණ වසරක් තුළ අවසන් කළ යුතුය. නැතිනම් චූදිතව සේවයේ පිහිටවිය යුතුය. 

සරසවි ඇදුරු, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවට ගියේ, වසරක් තුළ තමා සේවයේ නොපිහිටවීම නිසා, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ”නීතිය පසිඳලීම සහ ක‍්‍රියාත්මක කිරීම ද නීතියේ රැුකවරණය ද සර්ව සාධාරණ විය යුත්තේ ය. යන මූලික අයිතිවාසිකම, විශ්ව විද්‍යාලය විසින් උල්ලංඝණය කර ඇති බව ප‍්‍රකාශ කරමින් ය.

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය, සරසවි ඇදුරාගේ පෙත්සම නිශ්ප‍්‍රභා කළේය. එ් නඩු ගාස්තුවට යටත් කරය.

සම්පූර්ණ නඩු වාර්තාව පහත දැක්වේ.

ශ‍්‍රී ලංකාවේ සමස්ථ මානව හිමිකම් තත්ත්වය පිරිහෙලා ලූ.! වගකියන්න ඔනී ගොඨාභය ලූ! බි‍්‍රතාන්‍ය කියයි.

බි‍්‍රතාන්‍යයේ විදේශ හා පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩල කාර්යාලය විසින් ජූලි මස 16 වන දින නිකුත් කරන ලද වාර්තාවෙන් කියන්නේ - ජාතීන් අතර ආතතිය, සු`ඵ ජාතික කණ්ඩායම් වලට එරෙහි ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියාවන්, මානව හිමිකම් ආරක්ෂකයින්ව භිය වැද්දීම උත්සන්න වී ඇති බවයි. 2019 එක්සත් රාජධානියේ වාර්ෂික මානව හිමිකම් වාර්තාවේ මානව හිමිකම් වලට ප‍්‍රමුඛතාවක් දිය යුතු රටවල් 30 අතරට, ශ‍්‍රී ලංකාවද එක්කර ගෙන ඇති බවද සඳහන් කර තිබේි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ 40/1, යෝජනාවට අනුව සංහිඳියාව හා වගවීම පිළිබඳව කැපවීම මන්දගාමී බවද, මතභේදාත්මක ජේ්‍ෂ්ඨ පත්වීම් සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රශ්නගත තත්වයක් උද්ගතන ඇති බවද එකී වාර්තාව කියා සිටී.

අපේ‍්‍රල් 06 පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරය ගැන සඳහන් කරන එම වාර්තාව එයින් පීඩාවට පාත්වූවන්ට වන්දි ගෙවා ඇති බවත්, මෙම අන්තවාදී කි‍්‍රයාවන්ට සම්බන්ධ බවට සැක කරන විශාල පිරිසක් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති බවටත් චෝදනා කරයි. මෙයින් බහුතරයක් ඇප මත මුදාහැර ඇති බවටද, තවත් පිරිසක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගතව සිටින බවද, ශ‍්‍රි ලංකාවේ ඉතිහාසයට අනුව, සු`ඵ ජාතික කණ්ඩායම් විශාල පිරිසක් නිමක් නැති කාලයකට රඳවාගෙන සිටින බවද අවධාරණය කරයි.

මෙම පාස්කු ප‍්‍රහාරයෙන් පසුව, මුස්ලිම් ප‍්‍රජාවට එරෙහිව ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියාවන් ගණනාවක්, කැරලි ගැසීම ඇතුලූව, සිදුව ඇති බවද, මුස්ලිම් වරුන්ව, අනාථයින්ව හා සරණාගතයින්ව වෙනස්කම් වලට භාජනය කර ඇති බවද කියා සිටී.

අධිකරණයට අපහාස කිරීමට වරදකරු කර තිබූ,  අන්තවාදී බෞද්ධ ජාතිකවාදී පෙරමුණේ තත්වාකාර නායක, භික්ෂු පූජ්‍යය ගලබොඩ ඥනිස්සර හිමිව, හිටපු ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසෙන්ගේ සමාවදීම ගැනද චොදනා කරයි.

මුස්ලිම් විවාහ හා දික්කසාද පනත සංශෝධනයට අදාළ යෝජනා, එවක රනිල්ගේ කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමත කළද, ළමා විවාහ ගැන, ව්‍යවස්ථාපිත ක‍්‍රියාමාර්ග ගෙන නැති බව කියයි. එක්සත් රාජධානිය, තම ජාත්‍යන්තර හවුල්කරුවන්ද එක්ව, හමුදාපති වශයෙන් මේජර් ජනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා, පත්කිරිම ගැන සිය කනස්සල්ල පළ කර ඇති අතර, එක්සත් ජාතීන්ගේ සාම සාධක හමුදාවන්ට, ශ‍්‍රී ලංකා හමුදා කාණ්ඩ එකතු කිරීම, අත්හිටවීමට එක්සත් ජාතීන්ගේ සාම කාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව තීරණය කර ඇති බවද වැඩි දුරටත් සඳහන් කරයි.

නොවැම්බර් මස ජනාධිපතිවරණය ගැන විශේෂ සඳහනක් කරන මෙම වාර්තාව, ජනාධිපතිවරණය ගැටුම් වලින් තොරව, නිදහස් හා සාධාරණ එකක් බව ප‍්‍රකාශයට පත්වුවද පාලනයකින් තොරව කරන ලද ප‍්‍රචාරක වියදම්, රාජ්‍යය දේපළ අවභාවතය හා මාධ්‍ය පක්ෂපාතීත්වය එම ජයග‍්‍රහණයට හේතුවූ කරුණු බවට එත්තු ගන්වා තිබේ.

2019 නොවැම්බර් මස පත්වූ නව ආණ්ඩුව (ගොඨාභය රාජපක්ෂගේ) මානව හිමිකම් උල්ලංඝණයන් හා අපචාරයන් පිළිබඳ පරීක්ෂණවල නියැලූනු පොලිස් නිලධාරීන් වෙනස් කර ඇති බවත්, පොලිස් ක‍්‍රියාකාරම් ගැන සෙවීමට විශේෂ ජනාධිපති කොමිෂමක් පත් කිරීම අපේක්ෂාව බවත් සඳහන් කරයි. 

2019 අවසන් වන විට, නීතිය හා සංක‍්‍රාන්තික යුක්තිය පිළිබඳව කි‍්‍රයාකරන, ක‍්‍රියාකාරීන්ව බිය වැද්දීම හා ඔවුන් ගැන ඔත්තු බැලීම වැඩි කර ඇති බවට, වාර්තා රැසක් ලැබී ඇති බවද සඳහන් කරයි.

මෙම වාර්තා ”කලම්බු පේජ්” නැමති වෙබ් අඩවියේ පලව තිබේ.

මෙම වාර්තාව නිකුත් කර ඇත්තේ ඉංග‍්‍රිසි බසින්ය. මෙය තේරෙන බසින් ජනතාව අතරට පත්කළ යුතුයි. එ් කථිකාවක් සඳහා. මන්ද මෙම වාර්තාවේ රටේ විශාල වශයෙන් සිදුවු මානව හිමිකම් කඩවිම් කිසිවක් ගැන සඳහනක් නැත. පූජ්‍යය ගලබොඩ ඥනිස්සර හිමි ගැන සඳහන් කරන මෙම වාර්තාව ජාත්‍යන්තර ත්‍රස්ත ව්‍යාපරයක් දිගු කාලිනව සංවිධානය කරන ලද  පාස්කු ප‍්‍රහාරය සු`ථකොට සලකා ඇත. 

සමස්ථ මානව හිමිකම් කඩවීම් වලට ගොදුරුවන අති බහුතරය ගැන නොසලකා හැර තිබෙන්නේ, නීතිය හා සංක‍්‍රාන්තික යුක්තිය පිළිබඳව කි‍්‍රයාකරන, ක‍්‍රියාකාරීන් බවට එම වාර්තාවේ සඳහන් කරන පුද්ගලයින්ගේ වාර්තා මතය. 

පසුගිය යහපාලන සමයේ වධහිංසා අවම වි ඇති බවට මෙම පිරිස ජාත්‍යන්තරය හමුවේ ප්‍රචාරය කළ ඊනියා ස්වාධින කොමිසම්ද එවාට උඩ ගෙඩි දෙන ලිදි.  

2020 මැයි 18, ජාතික යුද්ධ විරුවන් සැමරුම් දිනයේ දී ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කරන ලද ප‍්‍රකාශයට අවධානය යොමු කළ යුතු වන්නේ මෙම බ්‍රිතාන්‍යය වාර්තාව සමග සැසදිමටය.

කෝවිඞ් 19 පාලන එන්නත් පර්යේෂණ සොරාගෙන ලූ ඇමෙරිකාව - රුසියාවට චෝදනා කරයි.

කෝවිඞ් 19 වෛරසය, පාලනයට එන්නතක් තම රට, සාර්ථකව අත්හදා බලා ඇති බවට රුසියාව නිවේදනය කිරීමත් සමග, තම රටවල කෝවිඞ් 19 එන්නත් පර්යේෂණ, රුසියාව සොරකම් කර ඇතැයි ඇමෙරිකාව චෝදනා කිරීමට පටන්ගෙන ඇත.

තම රට හඳුනාගන්නා ලද එන්නත පිළිබඳ, ස්වේච්ඡුා කණ්ඩායම් යොදාගෙන කරන ලද අත්හදා බැලීම් සා්රථක වී ඇති නිසා, එම එන්නත්, නිපදවීමට පියවර ගන්නා ලද බවට, පසුගියදා රුසියාව නිවේදනය කළේය.එම නිවේදනය සමග, තම රටේ සරසවි හා ඖෂධ සමාගම් වල පර්යේෂණ දත්ත, රුසියාව විසින් සොරකම් කර ඇති බව ඇමෙරිකාව චෝදනා කරන්නට පටන්ගෙන ඇත.

මෙම ප‍්‍රචාරයට, එංගලන්තය හා කැනඩාව මෙ වන විට හවුල්ව සිටී.

රුසියාවේ, පරිඝණක දත්ත ”හැකර්ලා” විසින් මෙම සොරකම් කරන නිසා, තම රටවල පර්යේෂකයින්ට, තොරතුරු ආරක්ෂා කරගන්නා, විශේෂ ක‍්‍රම හඳුන්වා දීමට සිදුව ඇති ඇති බවද ඔවුන් වැඩිදුරටත් කියා සිටී.

විශ‍්‍රාමිකයාගේ ඉතුරුම්වලට සණස බැංකුව හෙනහුරා වෙයි.

රාජසූරිය විශ‍්‍රාමික ග‍්‍රාම සේවකයෙකි. ඔහු රජයේ බැංකුවක ඉතුරු කරන ලද මුදල් වැඩි පොලියකට සණස බැංකුවේ තැන්පත් කළේය. වසර තුනකට පසුව බලන කල රුපියල් ලක්ෂ හතකට ආසන්න එම මුදල, බැංකු කළමනාකරු වංචා කර තිබින.

මෙම වංචාව පිළිබඳව වසර 14 කට ආසන්න කාලයක් ගතව ඇතත්, නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වන්නේ නැත. 

ඔහු ප‍්‍රකාශ කරන පරිදි තනිකඩයෙකු වූ තමා සමග, මොරටුව, එගොඩ උයන, සණස බැංකුවේ, කළමනාකරු වජිර කුමාර නැමැත්තා හිතවත්කම් ගොඩ නගා ගන්නා ලදි.

එම හිතවත්කම මත, ඔහුගේ විවාහයට කියා, රුපියල් 80,000/- ක් ඉල්ලා ගත්තේ කඩිනමින් ආපසු දෙන බවට පොරොන්දු වෙමින්ය. කළමනාකරු වජිර කුමාර නැමැත්තා ඔහුගේ බැංකු පාස් පොතද, ලබාගෙන තිබුනේ යාවත්කාලීන කිරිමට යයි කියාය.

හිටි හැටියේ මෙම බැංකු කළමනාකරු කළමනාකරු වජිර කුමාර නැමැත්තා විදෙස්ගත වූයේ බැංකු පොත සිය බිරිඳගෙන් ලබාගන්නා ලෙසට දැනුම් දෙමින්ය. ඇය හෙදි නිලධාරිනියකි.

එය ලබාගත් ග‍්‍රාම නිලධාරියාට තරු පෙනින. එ් බැංකු පොතේ මුදල් සියල්ලම ඉවත් කරගෙන තිබූ බව දැකීමෙන්ය.ග‍්‍රාම නිලධාරී නීතියට අනුව, පොලීසියට ගියේය. පැමිණල්ල බාර ගැනීමට පවා, පොලීසිය සූදානම් වූයේ නැත. 

එ් නිසා ඔහුට පොලීසියේ ඉහළ නිලධාරීන් ගාවට යැමට සිදුවිය.

ඉතා අසීරු ගමනකින් පසුව, බාරගත් මොහුගේ පැමිණිල්ලට අනුව, නඩුවක් මොරටුව මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයේ පවරනු ලැබීය. එ් සඳහා වසර 5 ක් ගතවිය.

ඒ වන විට, බැංකු කළමනාකරු වජිර කුමාර නැමැත්තා විදෙස්ගතවී සිටි නිසා, නඩුව උසාවියේ පල්වෙමින් වසර දෙකක් පැවතිනි. 

මෙම වජිර කුමාර, සිය රට පැමිණ ඇති බව දැන ගැනීමෙන් පසුව, නැවත පොලීසිය මගින්, ඉතා අසීරුවෙන් ඔහුව අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරවා ගැනීමට හැකි විය.

මෙම මුදල් වංචාව සිදුකළ බැංකු කළමනාකරු වජිර කුමාරව, රැුක ගැනීමට බොහෝ පිරිස් එකතු විය. එ් අතර එගොඩ උයන සණස බැංකුවෙ සභාපති වූ හිමිනම ද විය. ඔහු වංචාකරු වජිර කුමාරගේ ඥතියෙකු බවද හෙළිවිය.

දැනට මෙම මුදල් වංචාවට වසර 14 ක් ගතව තිබේ.

වංචිවට අදාළ චෝදනා පත‍්‍රය පොලීසිය ඉදිරිපත් කළේ 2020.06.25 දිනයි. ඊළඟ නඩු දිනය 2020.11.12 යි.

අපට, සුපිරි බැංකුවල, සුපිරි මූල්‍ය සමාගම්වල අයිතිකරුවන් තැන්පත් කරුවන්ගේ මුදල් වංචා කිරිම් ගැන අසන්නට ලැබේ. එහෙත් අසරණයින්ගේ මුදල් වංචා කරන, ඊනියා බැංකු, ඊනියා මූල්‍ය ආයතන ගැන වාර්තා වන්නේ නැත.

රට පුරාම චෙක්පත් උපයෝගී කරගෙන, වංචා සිදුකරනු ලබයි.

එි පිළිබඳව නඩු පැවරීමෙ වගකීම දරන පොලීසිය, රකින්නේ, වංචාකරුවන්ය.

නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වන්නේ වංචාකරුවා රැුකීමටය. වින්දිතයා අඛණ්ඩව වින්දිත භාවයට පත්වෙයි. සහනයක් නැත.

දැනට අවුරුදු 74 ක් වූ මෙම ග‍්‍රාම නිලධාරියාට ඇති පැනය, මගේ ජීවිත කාලය තුළ නඩුව ඉවර වෙයිද? යන්නය.

ප‍්‍රජාතන්න‍්‍රවාදය ගැන, මානව හිමිකම ගැන, නීතියේ ආධිපත්‍ය ගැන, යහපාලනය ගැන කථා කරන නෝනාවරුනි, මහත්වරුනි මේවා ගැන කථා කරන්න ඔබට බැරිය. ඔබද මේ ක‍්‍රමයේ කොටස්කරුවන්ය. ලාභ ප‍්‍රයෝජන ලබන්නන්ය.

ඉදිරි මැතිවරණයට, පොලී කාරියින්, බාර් කාරයින්, ෂෙඞ් කාරයින්, බස් කාරයින්,  ..................., .................... ඉන්න බව ඔබ දන්නවා නේද?

ඇති කරවමු නීතිය මත පාලනයක්.

ඇමෙරිකාවේ ප‍්‍රතිමා විනාශ කිරීමේ රැල්ලට - ජේසු පිළිරූ ගොදුරු වෙයි.

බ්ලැක් ලයිෆ් මැටර් (BLM) ව්‍යාපාරය සමග, එරට පමණක් නොව එංගලන්තය හා ප‍්‍රංශයේ සිහිවටන විනාශ කිරීම ආරම්භ විය. ඒ ඉතිහාසය විකෘති කරන සුදු ජාතිකයින්ගේ අධි ශ්‍රේෂ්ඨත්වය හුවා දැක්වීමට එරෙහිවය.

ජේසුස් වහන්සේ ද සුදු ජාතිකයින්ගේ අධිශ්‍රේෂ්ඨත්වය පිළිබිඹු කරන්නක් බව ඔවුන්ගේ මතයයි.

පසුගිය දිනක, ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ, ෆ්ලොරීඩාවේ, කතෝලික දේවස්ථානයක, ජේසුස් ක‍්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ප‍්‍රතිමාවක ගෙල සිඳ දැමීමට පියවර ගෙන තිබින.

මෙම ක‍්‍රියාව, ආගමික වෛර ක‍්‍රියාවක් ලෙසට හැඳින්වේ. මෙය සිදුකරන ලද අය නීතිය හමුවට ගෙන ඒමට, පරීක්ෂණ ආරම්භ කර ඇත.

ගුටි කන්න අයිතියක් නැත. ගුටි කන වැඩ කරන්නට ද අයිතියක් නැත.

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සමාජවාදී ජනරජයේ ශ‍්‍රී ලංකා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සසස වන පරිච්ෙඡ්දයේ 11 වන ව්‍යවස්ථාවේ, - ”කිසිම තැනැත්තෙුකු වධ හිංසාවට හෝ කෲර, අමානුෂික හෝ අවමන් සහගත සැළකිල්ලකට නැතහොත් දඬුවමකට යටත් නොකළ යුත්තේ ය.” යනුවෙන් සඳහන් වේ.

2003 අගෝස්තු 11 වන දින, රන්දෝලී පෙරහැර පැවැත්වීමේ දිනයයි. මෙදින, රාත‍්‍රී 9.30 ට පමණ, මහනුවර තත්ත්වය ගැන ලංකාවේ අපට නම් විස්තර කළ යුතු නැත.

එදා මහනුවර ප‍්‍රසිද්ධ වෙළඳපොලේ පළතුරු වෙළඳුන් වන ශ‍්‍රී තමින්ද, දර්ශන ප‍්‍රනාන්දු හා ත‍්‍රී රෝද රථ රියදුරු මහාලේකම් යන තිදෙනාට, මහනුවර පොලීසියට අනුබද්ධ ක්ෂණික විහිදුම් බලකායට (ඍෘත්‍* අයත් පොලිස් නිලධාරීන් පිරිසක් විසින් අමානුෂික ලෙස පහරදී, රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කරනු ලැබීය.

ඔවුන් තිදෙනා, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට ගියේ, මෙම පොලිස් නිලධාරීන්, ශ‍්‍රී ලංකා ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික සමාජවාදී ජනරජයේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ, සසස වන පරිච්ෙඡ්දයේ 11 වන ව්‍යවස්ථාවෙන් හිමි කර දී තිබෙන අයිතිය උල්ලංඝණය කරන ලද බවට ප‍්‍රකාශ කර, වන්දියක් ලබාදෙන ලෙසට ඉල්ලමින්ය.

මෙම තිදෙනාගේ නඩුව විභාග කළ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් තිදෙනා විසින් තම තීන්දුව වසර 4 කට පසුව, එනම් 2007 අගෝස්තු 02 දින, ප‍්‍රකාශයට පත්කරනු ලැබීය.

මෙම තීන්දුව මගින්, පොලීසිය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ස්ථාපිත කර තිබෙන, වධ හිංසාවලින් නිදහස් වීමේ අයිතිය, උල්ලංඝණය කර තිබෙන බව පිළිගෙන ප‍්‍රකාශයක් කර තිබේ.

නමුත් මොවුන්ට වන්දි ගෙවීම ප‍්‍රතික්ෂේප කර ඇත.

මෙම තිදෙනා අතුරින් මහනුවර රෝහලේ නේවාසික ප‍්‍රතිකාර ලැබූ මහ ලේකම්, ශ‍්‍රී තමින්ද යන දෙදෙනා මත්පැන් පානය කර සිටි බවට, වෛද්‍ය වාර්තාවේ තහවුරු කර තිබීම ගැන අවධානය යොමු කරන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය මෙවැනි තත්ත්වයක් උද්ගතවීමට ඔවුන් ද වගකිව යුතු බව සඳහන් කරන්නේ, රන්දෝලී පෙරහැර පවත්වන දිනයේ උතුම්භාවය ගැන සටහන් කරමින්ය.

මෙම නඩු තීන්දුවේ, විශේෂත්වය නම්, ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කර ඇතත්, සහන නොදිමට ගෙන තිබෙන තීරනනයි. 

මෙම නඩුවෙන්, පහැදිලිවන පොලීසියේ හැසිරීම, පොලීසිය අනුගමනය කරන වධ දීමේ ක‍්‍රම, ආමන්ත‍්‍රණයන්, අවමන් කිරීම් වල කිසිදු වෙනසක් ඇතිවී නොමැති බවයි.

සුද්දන්, මෙරට පොලීසිය පිහිටවූයේ ජනතාව මරදනය කිරීමට මිස නීතිය හා සාමය රැුකීමට නොවේ.  

පොලීසිය ජනතාව මර්දනය කරන අතර, සංවිධානාත්මක අපරාධකරුවන් රකින, පාලකයින්ට මෙන්ම රාජ්‍යය යාන්ත‍්‍රණයේ දූෂිත ක‍්‍රමය පවත්වාගෙන යෑමට ආවඩන, උපකාර කරන යාණ්ත‍්‍රණයක් බව දිනපතාම තහවුරු වෙමින් පවති. 

මහජන මිත‍්‍රශ‍්‍රීලී පොලීසියක් යනු මිත්‍යාවකි. ජනතාව, දැනුවත්, සංවිධානාත්මකව, ගරුත්වය ඇතිව, සිදුකරන මැදිහත්වීම මගින් පොලීසිය යම්තාක් දුරට කළමනාකරණය කළ හැකිය. හොඳ පොලීසි ලෝකයේ නැත. කලක් හොඳම පොලීසි ලෙසට හඳුන්වාදුන් පොලීසි ගැන කථා අද කරන්නටවත් සූදානම් නැත.

කථා කරමු. එ් පවතින නීති අනුව පොලීසිය ක‍්‍රියාත්මක කරවීමට මැදිහත් වෙමු. 

සම්පූර්ණ නඩු තීන්දුව පහත දක්වමු.

294 Sri Lanka Law Reports [2007] 2 Sri L.R

 

SRI THAMINDA, DHARSHANE AND

MAHALEKAM

v

INSPECTOR OF POLICE AND OTHERS

 

 

SUPREME COURT

S.N. SILVA, C.J.

THILAKAWARDANE, J.

MARSOOF, J.

 

SC FR 463/464/465/03

 

JUNE 27, 2005

SEPTEMBER 2, 5, 2005

 

Fundamental Rights - Article 11, 13 (1) - Assault - No reason or

justification? - Assaulted by crowd - Arrested by Police to prevent major

skermish - Petitioners under influence o f liquor - Fundamental rights

guarantee owed to any person? - Does torture per se amount to cruel and

degrading treatment - Burden of proving - Torture? - Use o f excessive

force. - Penal Code - Sections 183, 314, and 410.

 

The petitioners allege violations of Articles, 11 and 13(1) by certain officers.

They complain that they were arrested without justification and were brutally

assaulted, and further contend that, they were subjected to torture or to cruel inhuman or degrading treatment or punishment in violation of Article 11.

The respondents contended that the petitioners were under the influence of liquor and when the 3rd petitioner was requested to move his three wheeler away, the petitioners had attacked the respondents and the Police Constable who had sustained injuries had to be hospitalised, and that the petitioners had sustained injuries at the hands of the crowd, that had gathered there to intervene and save the Police Constable from being assaulted.

 

Held:

(1) The mere fact that there was an assault which carried some injury is not indicative of a violation of Article 11. The use of force does not per se amount to cruel, inhuman or degrading treatment and in particular a

sc Sri Thaminda, Dharshane and Mahalekam v Inspector o f Police and others (Saleem Marsoof, J.)

minimum level of severity should be established to sustain a charge of torture.

The onus is on the petitioner to adduce sufficient evidence to satisfy

Court that any act in violation of Article 11 did take place.

Per Saleem Marsoof, J.

"I am of the opinion that the fundamental rights guaranteed by Article 11 are owed to 'any person’ which includes even persons in a high state of intoxication”.

(2) Despite the failure on the part of the petitioners to identify those who violated their fundamental rights, they are entitled to a declaration that their fundamental rights have been violated by executive and administrative action.

 

APPLICATION under Article 126 of the Constitution.

 

Cases referred to:

1. Lucas Appuhamy v Mathurata 1994 1 Sri LR 400.

2. Samanv Leeladasa 1989 1 Sri LR 10.

3. Gunasekeraw Kumara and others SC 191/88 SCM 3.11.89.

4. Wijayasiriwardane v Kumara, Inspector o f Police, Kandy and others

1989 2 Sri LR 312.

5. Sisira Kumara v Sergeant Perera and others 1998 1 Sri LR 162.

6. Malinda Channa Peiris and others v Attorney-General 1994 1 Sri LR 1.

7. Ratnasiri and another v Devasurendra, Inspector o f Police, Slave Island

and others 1994 3 Sri LR 127.

K. Thiranagama with S.H.K.K. Kumari for petitioners.

Mohan Peiris PC for 1st - 11th respondents.

Mahen Gopallawa SC for Attorney-General.

Cur.adv.vult.

 

August 2, 2007

SALEEM MARSOOF, J.

These three applications have been filed alleging violations of Articles 11 and 13(1) of the Constitution by certain Police Officers who were on duty on the last day of the Kandy Esala Perahera which fell on 11th August 2003. Since they arose from the same transaction, the three applications were heard together, and it is convenient to deal with them in one judgment.

The petitioner in SC Application No. 463/03, Mahadura Pandula Sri Thaminda, and the petitioner in SC Application No.464/03 Ruwan Darshana Fernando, were persons who were earning their living by running fruit stalls opposite the Central Market, Kandy. The petitioner in SC Application No. 465/03, Aruna Shantha Mahalekam was the driver of the three=wheeler belonging to the said Ruwan Dharshana Fernando.

The petitioners' version of the incident that gave rise to these applications, as narrated in the petitions filed in this Court, is that at about 9.30 p.m. on 11th August, 2003, the petitioners came to the fruit stalls owned by Taminda and Fernando after dinner in the three-wheeler driven by Mahalekam. When the three-wheeler was stopped at the three-wheeler park opposite the Central Market for them to get down, there were a number of Police Officers there. One Police officer asked the driver to take the three-wheeler away immediately. The driver Mahalekam told the

Police Officer that he would take it way after the persons inside got down. Then the Police Officer asked him, "What did you say?" and slapped him. It is the position of the petitioners that Ruwan Dharshana Fernando had an injury on his leg and was using crutches to walk, and consequently, there was a slight delay in alighting from the three-wheeler. When Mahalekam was being assaulted. Fernando asked the Police Officer not to assault him because it was his delay. The petitioners state that at that point Police Constable 31461 Abeyratne of Galhewa Police Station, gave Fernando a blow. Then, Thaminda got down from the three-wheeler and appealed to the Police Officer not to assault Fernando because he is a disabled person on his crutches. Thaminda said to the Police Officer. "Do not assault

him. There is a law in the country. Act according to law". At that time the Police bus bearing Registration No. 63-376 came there, and a Police Officer who was inside the bus inquired from PC Abeyratne, "What was the problem?". He said: "These men talk law". Thereafter, about 12 Policemen alighted from the bus. The Policemen, who got down from the bus, saying: "Who are you? We are the chandiyas," kicked the petitioners and assaulted

them with hands, batons and leather belts. According to the petitioners, they were arrested by the 1 st and 2 nd respondents without any justification and were dragged into the bus, and thereafter put under the seats and further assaulted. As Fernando could not walk, the Police Officers dragged him along the tarred road and put him into the bus. The

petitioners asked them too, not to assault them and to act according to law. They allege that they were attacked with batons and butts of guns at the Police Station as well, and the petitioners sustained severe injuries. Thaminda claims that at the Police Station one Police Officer attacked him on his chest with the muzzle of a gun, causing a bleeding injury. The petitioners allege that Mahaiekam was dealt with most brutality, and that

due to the attack with batons he sustained a bleeding head injury. When he asked for some water, one Police Officer had hit him on his bleeding wound with a baton, saying "I will give you some water". With that blow he became unconscious, and they put all three petitioners into the bus which took them to the General Hospital, Kandy, where Mahaiekam was admitted to ward 11. Thereafter, the other two petitioners, namely Thaminda and Fernando, were taken to the residence of the Additional Magistrate, Kandy. These two petitioners claim that while they were being taken from the Hospital to the Magistrate's Bungalow, the Police Officers put them under the seats of the bus and kept kicking them. When they were produced before the Additional

Magistrate, they informed him that they have sustained injuries due to assaults by the Police, and the Magistrate ordered the Police to admit them to the Hospital for treatment. It is claimed that even when they were being taken from the Magistrate's Bungalow to the Hospital, the Police Officers continued to assault them saying "You told the Magistrate and did this to us". Even inside the Police Post at the Hospital they were assaulted

saying "These are the men who put part to us". They were taken to the General Hospital, Kandy at about midnight on 11th August 2003, and although Fernando was discharged from hospital after treatment at ward 10 the next morning. Thaminda had to be treated at ward 11 for a few days.

All three petitioners were in remand custody till 19th August 2003, on which date they were bailed out. The very next day they visited the Police Headquarters in Colombo and made the statement produced marked 'P2* with the three petitions filed in  this court. Their statements are  substantively in the same lines as the averments in their petitions, except that in these statements they have sought to identify the Police Officers who allegedly assaulted them. The question of identity is very crucial to applications of this nature, and will be looked into in greater detail later on in this judgment. The petitioners have pleaded that they were arrested by the 1st and 2nd respondents without any reason or jurisdiction, in violation of their fundamental right to freedom from arbitrary arrest guaranteed by Article 13(1) of the Constitution, and that they were brutally assaulted by the 1st to 10th respondents causing serious injuries requiring hospitalization, thereby infringing their fundamental rights to freedom from torture and cruel, inhuman or degrading treatment or punishment

guaranteed by Article 11 of the Constitution. It appears from the affidavit filed in these cases and the statements recorded by the Police that the incident arose from the delay in taking away the three-wheeler from which the petitioners had alighted within a prohibited zone within 400 meters from the route of the Perahera within which parking of vehicles inclusive of three-wheelers) was not permitted for security reasons. It is not disputed by the petitioners that the incident occurred while the three-wheeler was being parked in a prohibited area. It is common ground that the incident in question took place on the last day of the Kandy Esala Perahera (the

"Randoli Perahera"), at a time when tens of thousands of persons, inclusive of foreigners, had gathered by the road side to view the Perahera. Special traffic arrangements had been made in order to facilitate the conducting of the Perahera by closing certain areas for traffic and by diverting the traffic into by-roads. The respondents' version of this incident is set out in the

affidavit dated 3rd November 2003 filed by the 1st respondent and the joint affidavit dated 3rd November 2003 filed by the 2^nd to 10th respondents along with their objections. As attachments to the affidavit of the 1st respondent has been produced two more affidavits marked respectively '1R4a' and '1R4b' and affirmed to by Ekanayake Mudiyanselage Goonethilake Banda, the senior Superintendent of Police for the Kandy Division, and Senanayake Mudiyanselage Abeyratne, who was a constable on duty near the Kandy Market at the time of the incident. It transpires from these affidavits and the documents annexed thereto that PC Abeyratne, who was deployed near the Market, had required the driver - Mahalekam to move the three-wheeler away, but the petitioners, who were under the influence of liquor, had been incensed at this request and had turned abusive and violent. They had assaulted PC Abeyratne during the course of which the latter sustained injuries, and his uniform was torn. According to the respondents, the crowd that had gathered there had to intervene to prevent PC Abeyratne from being assaulted further, and in view of the injuries sustained by him, he had to be admitted to Hospital along with the petitioners. The respondents' position is that all three petitioners were drunk, disorderly and violent, and the crowd had set on the petitioners when they saw PC Abeyratne being assaulted by the petitioners. At that time, the 1st to 10th respondents, who were officers of the Rapid Deployment Force (RDF) Unit of the Kandy Police were in a police vehicle parked nearby ready to meet any emergency. According to the respondents, it was a by-stander who had informed the said Police vehicle about the incident, and this Unit proceeded to take action to avoid a further breach of the peace. The Rapid Deployment Force (RDF) is a Unit of the Sri Lanka Police specially trained to deal with unusually difficult situations inclusive of the controlling of riots and other similar circumstances, and is required to play a lead role in situations which Police Units indulging in normal Police duties are unable to effectively deal with. RDF Units are stationed in principal towns in Sri Lanka and are also called upon to be present on special occasions at which large crowds gather in order to

support and supplement the local Police in the area. The 1st to 10th respondents were all members of this Unit, and were led by the 1st respondent who was in rank an Inspector of Police. Learned President's Counsel appearing for the 1st to 11^th respondents submits that the 1st to 10th respondents had to act quickly in order to avert a major skirmish between the petitioners and the crowd which had already assaulted the petitioners. The immediate concern of these respondents was to obtain medical attention to the petitioners who had sustained injuries at the

hands of the crowd and the said respondents had difficulty in even getting the petitioners to board the Police bus. It is the position of the respondents that the petitioners were informed at the time of their arrest that they were being arrested for obstruction of the performance of duties by a Police Officer, for drunken and disorderly behaviour and for breach of the peace.

Learned President's Counsel has referred us to Section 23 (2) of the Code of Criminal Procedure Act No. 15 of 1979, as subsequently amended, which provides that if any person forcibly resists the endeavour to arrest him or attempts to evade arrest, "the person making the arrest may use such means as are reasonably necessary to effect the arrest." He also submits that in Lucas Appuhamy v Mathurata^\ it was observed by this

Court that where an arrest without warrant is effected on sufficient grounds, such arrest was not in violation of Article 13(1) of the Constitution. The petitioners have since been charged for offences punishable in terms of Sections 183, 314 and 410 of the Penal Code, and proceedings are said to be pending. It is clear from the evidence that the 1st to 10th respondents did not act at any time in excess of the powers granted to them by law in

effecting the arrest of the petitioners, and that their intervention prevented the occurrence of a major breach of the peace. In these circumstances, at the hearing of this case, the learned Counsel for the petitioners indicated to Court that he was not pursuing his case under Article 13(1).

The petitioners also allege that they were subjected to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment in violation of their fundamental rights guaranteed by Article 11 of the Constitution. In this connection, it must be stated at the outset that the medical reports made available to Court unequivocally support the allegation made by the respondents that the petitioners were drunk. However these reports need to be scrutinized closely to ascertain whether their fundamental

rights under Article 11 have been infringed.

As far as the petitioner in SC Application No. 464/03 Ruwan Darshana Fernando is concerned, the Medico - Legal Report issued by Dr. T.H.L. Wijesinghe has been produced in Court. This report shows that he was examined on the morning of 12^th August 2003 in ward No. 10 of the General Hospital, Kandy prior to his discharge, and it shows that he had minor abrasions and contusions of a non-grievous nature, which clearly indicates that this petitioner has been subjected to assault. Learned

President's Counsel for the 1st to 11th respondents has cited the decisions of this Court in Saman v LeeladasaM and Gunasekera v Kumara and others/3) for the proposition that the mere fact that there was an assault which carried some injury is not indicative of a violation of Article 11. In fact in Wijayasiriwardena v Kumara, Inspector o f Police, Kandy and two others <4> and Sisira Kumara v Sergeant Perera and others<5> this Court has taken the view that the use of force does not per se amount to cruel, inhuman or degrading treatment and in particular, a 'minimum level of

severity' should be established to sustain a charge of torture. As

Justice (Dr.) A.R.B. Amerasinghe observes in his work ‘Our Fundamental Rights of Personal Security and Physical Liberty'at page 29 -

" 'Torture' implies that the su ffe rin g o c ca s io n e d must be of a

p a rticu la r in te n s ity o r cruelty. In o rd e r th a t ill-tre a tm e n t may

be regarded as inhuman o r d e g ra d in g it m ust be 'severe'.

There must be the a tta inm e n t of a 'minimum level of severity'. There must (be) the c ro s s in g of the 'th re sh o ld ' set by the prohibition . There must be an a tta inm e n t o f 'the se rio u sn e s s of tre a tm e n t env isa g e d by the prohibition in o rd e r to sustain a case based on torture or inhuman or degradingtreatment or punishment." In Wijayasiriwardena v. Kumara, Inspector of Police, Kandy and Two others (supra), the petitione rs had a split lip and an injury on the cheek which he alleged amounted to a violation of Article 11, Mark Fernando , J. (with Dheeraratne , J. and

Ramanathan, J. concurring ) observe d that - "The use of excessive force may well found an action for damages in delict, but does not per seamount to cruel, inhuman or deg ra d ing treatment that would depend on the

persons and the circumstances. A degree of force which would be cruel in relation to a frail old lady would not necessarily be cruel in relation to a tough young man; force which would be degrading if used on a student inside a quiet orderly classroom, would not be so regarded if used in an

atmosphere charged with tension and violence .... To decide whether the force used in this instance was in violation of Article 11, "is something like having to draw a line between night and day' there is a great duration of twilight when it is neither night nor day; but on the question now before the

Court, though you cannot draw the precise line, you can say on which side of the line the case is." The injuries suffered by Ruwan Darshana Fernando are as much consistent with the story of this petitioner that he was

assaulted by the Police, as they are with the story of the respondents that he along with the other petitioners were set upon by a crowd from whom they were rescued by the Police. In my opinion, this petitioner has not been able to establish a violation of Article 11 of the Constitution. The burden of proof required in applications of this nature was explained in the case

of Malinda Channa Peiris and others v Attorney-General), wherein it was stressed that having regard to the gravity of the matter in issue, a high degree of certainty is required before the balance of probability might be said to tilt in favour of any petitioner seeking to discharge his burden of proving that he was subjected to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment. Accordingly, the onus is on this petitioner to

adduce sufficient evidence to satisfy Court that any act in violation of Article 11 did take place, and this in my opinion, he has failed to do. In the circumstances, I am of the view that the application filed by this petitioner should be dismissed, but in all the circumstances of this case, without costs. However, as far as the other two applications are concerned,

the position is much more serious. The petitioner in SC Application No. 465/03, Aruna Shantha Mahalekam, was examining by Dr. D.P.P. Senasinghe on the morning of 13^th August 2003 in Ward No. 11 and in the Medico - Legal Report issued by him it is expressly stated that even at that time his breath was smelling of alcohol. However, the following injuries

have been noted by the Doctor in the body of Mahalekam:-

"1. Laceration, 6x4 cm, cruciate in shape, placed on the upper

middle aspect of the head.

2. Contusion, 3x2 cm, oral shaped, placed on the back aspect

of the left shoulder, at the root of the neck.

3. Contusion, 2x3 cm. band shaped, placed on the mid-back

aspect of the right shoulder.

4. Contusion, 4x3 cm, oral shaped, placed 4 cm away to the

left from the midline and 10 cm below the lower angle of

the left scapula on the back of the left side of the chest.

5. Contusion, 5x3 cm, band shaped, placed obliquely towards

right, 5 cm below and 6 cm to the left from the lower angle

of right scapula on the back of the right side of the

chest.

6 . Contusion, 6x3 cm, band shaped, placed obliquely towards

the left, on the back of the right side of the abdomen 10 cm

below the injury No. 5.

7. abrasion, 2 cm, linear, placed transversely on the right

outer aspect of the abdomen.

8 . Contusion, 4x3 cm, oral shaped, placed on the right outer

aspect of the abdomen surrounding the injury No. 7.

9. Contusion, 5x4 cm, oral shaped, placed on mid inner

aspect of right arm.

10. Abrasion, 1x 1 cm, irregular, placed on inner aspect of right

elbow."

The very first item of injury noted above supports the story of

this petitioner Mahalekam that even when he was brought to the

Police Station he was bleeding with a head injury caused by a

Police assault, and that when he asked for some water one

Police Officer, who is not named by the petitioner in his petition

or elsewhere, had hit him on his bleeding wound with a baton,

and that he thereupon lost consciousness. Of course, Dr.

Senasinghe has observed in his report that "there was no loss of

consciousness, vomiting or bleeding from the ears, nose or

mouth," but the injuries suffered by this petitioner are in my

opinion clearly on the other side of the line, and of sufficient seriousness to justify a finding of a violation of Article 11 of the Constitution.

The petitioner in SC Application No. 463/03, Mahadura Pandula Sri Thaminda was also examined on the morning of 13th August 2003 by Dr. Senasinghe who has noted in the Medico - Legal Report issued by him that his breadth too was smelling of alcohol. He has also noted the following injuries on the body of this petitioner.

“1. Sutured laceration, 1 cm placed obliquely, 1 cm above the

inner 1/3 of the right eye brow.

2. Sutured laceration, 1 cm placed vertically, 1.5 cm away to

the right, from the outer angle of right eye.

3. Sutured laceration, 5 cm, placed obliquely, on the middle of

the back aspect of the head.

4. Contusion, 8x2 c,, placed obliquely on the back aspect of

right side of the chest over right scapula.

5. Abrasion, 1x0.5 cm, irregular in shape, placed 10 cm below

and 3 cm to the right from lower angle of left scapula on the

back aspect of the left side of the chest.

6 . Abrasion, 4x0.3 cm, linear, placed transversely on the left

lower chest, 6 cm below the left nipple.

7. Abrasion, 1 cm, linear, placed transversely on the left lower

chest, 2 cm below the injury No. 6 ."

In my opinion the injuries found on the petitioner Thaminda

are also of a fairly grievous nature, and are of sufficient seriousness to justify a finding of a violation of Article 11 of the Constitution.

In my view, it is extremely unlikely that the injuries suffered by the petitioners in SC Applications 463/03 and 465/03 were sustained in the course of a confrontation with a crowd as alleged by the respondents. In fact, if such serious injuries were inflicted on these two petitioners by a crowd of people, it was the duty of the police to trace the persons who inflicted such injuries and take action to prosecute them. In the absence of any information regarding action taken by the police to apprehend such persons, the only reasonable conclusion one can arrive at is that they were inflicted by the police after the arrest of these petitioners and while they were in Police custody. There is, however, one difficulty in granting these petitioners relief, and that is the uncertainty which permeates their entire

case in regard to the identity of those who subjected them to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment. It is important to note that the only person whom they have expressly identified in the petitions filed by them as a person who dealt any one of them even a blow is PC Abeyratne, whom they have not chosen to cite as respondent to these applications. All the other acts they have complained of are not

attributed to any particular police officer or officers. In the statement made by the petitioner in SC Application No. 463/03 Thaminda at the Police Headquarters on 19th August 2003 marked 'P2' and produced with his petition, the name of the 1st respondent is expressly mentioned, along with the numbers of the 2nd, 3rd, 6 th, 7th, 8 th, 9th and 10th respondents as those who assaulted him in the Police Station, but in addition to these

persons Thaminda has mentioned PC 37434 and PC 34111 who are not respondents to these applications, and no explanation has been offered as to why these persons have not been cited as respondents. In the statement of Thaminda no reference is made to the 5th and 6 th respondents, and the reliability of the statement is put into great uncertainty by the disclosure that the numbers of the Police Officers who are alleged to have assaulted

Thaminda were obtained from a sincere friend whose name or identity is not mentioned in the statement. In the statement made by the petitioner in SC application No. 465/03 Mahalekam on the same day, the 2nd, 3rd, 5th, 7th, 8 th, 9th and 10th respondent are identified as those who assaulted him, but he too makes reference to PC 37034 who is not a respondent to his petition. He has, however, not disclosed his source of information

regarding the numbers mentioned by him, but it is most likely that this is some information that Thaminda shared with him. The fact is, that there is no averment in the petition filed by this petitioner regarding the identity of those who allegedly assaulted him.

It is obvious that the petitioners have not been able to identify any of the Police Officers who assaulted them as they themselves were in a highly intoxicated state. However, I am of the opinion that the fundamental rights guaranteed by Article 11 are owed to "any person" which includes even persons in a high state of intoxication. On the available material I am satisfied that during the night of 11th August 2003, certain police officers

attached to the Kandy Police Station and the Rapid Deployment Force (RDF) of that police station, acting under the colour of office, did assault the petitioners in SC Application No. 463/03 and SC Application 465/03 and subjected them to inhuman treatment. The situation in these applications is similar to that in Ratnasiri and another v Devasurendran, Inspector of Police, Slave Island and others<7> in which the Supreme Court held that

despite the failure on the part of the petitioners to identify those who violated their fundamental rights, they were entitled to a declaration that their fundamental rights have been violated by executive or administrative action for compensation.

However, in all the circumstances of the present applications, where the petitioners have themselves conducted themselves in a disgraceful manner on a noble occasion, and must share parts of the blame for their predicament, I am not inclined to award any compensation, and only grant a declaration that the fundamental       rights guaranteed to the petitioners in SC Application No. 463/03 and SC Application 465/03 by Article 11 of the Constitution have been infringed due to executive or administrative action. In the particular circumstances of these two applications. I do not make any order for costs.

 

SILVA, CJ. - I agree.

 

TILAKAWARDANE, J. - I agree.

Only declaratory relief granted.