Stop Distorting Facts, Say Eminent Historians To PM Modi

Prime Minister Narendra Modi's comments in October, that Lord Ganesha was the product of plastic surgery, has prompted the Indian History Congress, attended by over 2000 professional historians in Delhi, to pass a resolution that says "genuine historians would stand by the values of their profession and resist interested distortions of our past."

The resolution, adopted during its Platinum Jubilee meet on Tuesday, mentions the Prime Minister's statement and also "calls upon the members of the political establishment to refrain from making statements contrary to well-established historical facts."

Speaking to NDTV, well-known historian Professor Aditya Mukherjee said, "The Prime Minister shouldn't confuse between history and mythology. In many societies, there are tales of people flying, doing other extraordinary things, but they can't be taken as history."

Mr Mukherjee, who also heads the School of Social Sciences in the Jawaharlal Nehru University, responded to the often-cited argument that Historiography in India has been Left-centric and biased.

"There should not be a problem if there are multiple perspectives. In fact, it is good that if the discipline's rigor is challenged but you can't treat imagination as history," said Mr Mukherjee

Indian History Congress's meet has been in the news for raising issues of contemporary debate. Apart from the PM's statement on Ganesha, the conference also talked about "attempts to change school textbooks".   Right-wing hardliners have been accused of trying to pressure the government to rewrite school books in line with Hindu-nationalist orthodoxy.

Inaugurating the event on Sunday, Vice President Hamid Ansari had cautioned that the attempt to portray "India as a homogenous nation is problematic".

The ruling BJP, however, didn't seek to join in any kind of war of words. Environment Minister Prakash Javdekar told NDTV, "In a democracy, people are entitled to their views. But history is history and it can't be changed."

'PK' Protestors Have a Wrong Number

Mohd Asim

 (Mohd Asim is Senior News Editor, NDTV 24x7)

PK is a cracker of a film. But some crackpots can't get it. There is a breed amongst us that just loves to hate any creative expression. And they resort to threats, thuggery and hooliganism if that piece of art remotely deals with religion, be it a painting, a book, a movie or a play.

These thugs are available in all shades and religious denominations in our country. Last year, the Muslims versions came after Kamal Hassan's Vishwaroopam, claiming that it painted a bad picture of Islam and hurt their religious sentiments. I was agitated then (Read it here: http://www.ndtv.com/article/india/blog-i-m-a-muslim-indian-and-i-m-with-kamal-haasan-324292) and I am agitated today as a different lot has now come breathing communal and parochial fire against PK.

It's a repeat telecast. Just replace the beards with saffron scarfs and tilaks. The only difference being that no one called Kamal Hassan anti-national or a traitor. He was labelled anti-Muslim. Today, Aamir Khan is being labelled not just anti-Hindu, but also anti-national. BJP leader Subramanian Swamy has made an outlandish 'expose' on PK's funding, insinuating that it was funded by some underworld-terror syndicate. For him PK is not just an "anti-Hindu" film, but a grand "anti-India project".

And all his filth is only directed at Aamir Khan. He seems to conveniently forget that the movie is produced by Rajkumar Hirani, Vidhu Vinod Chopra and Siddharth Roy Kapur, and that it is directed by Rajkumar Hirani. So Dr Swamy, Aamir Khan can at best be blamed for playing his part in the movie and nothing more. But logic and facts as usual evade Dr Swamy. Hirani, Kapur and Chopra are boring names for him to pick on. His dirty politics can be played only in the name of Aamir Khan.

I am just curious about whether Dr Swamy and his fans also did some nationalistic investigation into the funding of another release, Oh My God, in 2012. It starred one of the finest actors today -  Paresh Rawal, who is now a BJP MP, and whose film was a  much more scathing a satire on Gods and godmen.

Let's talk about PK a bit. It demolishes, brick by brick, the institutions that religions have become today. It lifts the veil of spirituality from the faces of self-declared Godmen and pulls the rug from under their feet. And none are spared. Temples, mosques, churches all get it from PK in equal measure with the best weapon - humour.

For those who could only see Hindu Gods and Godmen being made fun of, please recall the scene where PK is seen carrying two bottles of wine to a Muslim place of worship. The song being played on his radio are famous lines by Ghalib: "Ghalib sharab peene de masjid baith kar, ya woh jagah bata jahan khuda nahi" (Let me drink in the mosque or tell me a place where there is no God) . Take a gulp. Here PK hits at the misguided notion of some holy places and the hypocrisy of the "faithful" who on the one hand claim that their god is omni-present and on the other imprison him within the four walls of a mosque or a temple or a church.

Or take that funny scene from the church where PK is amazed to know that the God here loves wine while the other God in a temple loved nariyal paani.

PK strips religions and gods of all rituals and make up. The godman is exposed, and the God is set free. It also tells us that if there's a relation one need to have with his/her God, it is that of love, not fear, as the managers of religions desire.  It urges its audiences to pause and think for a moment. Are we worshipping a God or the Godman/mullah/priest? Do we love our God or fear him/her?

PK also raps our hypocritical society about issues like sex. We all do it, but don't talk about it.

In another part, PK is baffled that Mahatma Gandhi's photograph is only respected on a currency note.

That PK's message is amusing and not  offensive  as claimed by protestors is evident from the fact that the country in general is loving it. The biggest test of a movie is the box office. People are coming out of theatres smiling, not nursing their hurt sentiments.  The protests and vandalism at theatres have not scared the people away. It can't be a coincidence that those protesting against the movie eerily resemble the characters in it.

Aamir Khan has till now rightly maintained a graceful silence on the issue. He need not shout from the roof top that he has only acted in an intelligent film and not participated in some anti-Hindu or anti-India mission.

The thumbs up from the audiences have made it clear that the likes of Dr Swamy and the VHP are dialing, what PK would describe as a wrong number. I am sure if they ever really encounter PK themselves, he will smile at them and ask "Pee Kay hain kya?"

අපි නීතියට යටත් නැත

ජනසංසදය, සිය 21 වන සංවත්සරය, මේ මස 28 දින අප ‘නීතියට යටත් නැත’ තේමාව යටතේ පවත් වන ලදි. සභාපති එම්. එන්. ජෙ. ද සිලවා සහෝදරයා ගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් පැවැති මෙම කථිකාව පැවැති අතර, සමාජිකයින් , ක‍්‍රියාකාරින්, සංවිධාන නියෝජිතයින් හා වින්දිතයින් එක් විය.

1089 භිෂණ සමයේ පානදුර දකුණ පොලීසිය මගින් අතුරු දහන් කළ එකම පවුලේ තිදෙනා ගේ කථාව පදනම් කර ගත් වාර්ථාමය වීඩියෝ චිත‍්‍රපටය ප‍්‍රදර්ශණය කිරිමෙන් වැඩ සටහන ආරම්භ විය. වැඩ සටහනට අතුරුදහන් වු එකම පවුලේ තිදෙනා ගේ පවුලේ සමාජිකයින් ද විශේෂ ආරාධතයින් වශයෙන් බේරුවල අභිනවාරාමාධිපති පුජ්‍යය හැඩිගල්ලේ විමලසාර හිමි, සාහිත්‍යවේධි චුලානාන්ද සමරනායක ශුරීන්, නිතිඥ පුලස්ති හේවාමාන,  මාධ්‍යවේධි ජයසිරි අලවත් එක්වු අතර වැඩසටහන මෙහෙයවීම පැල්ට‍්‍රා ආයතනයේ සමන් හමන්ගොඩ විසින් සිදු කරන ලදි.

 

සහභාගිවුවන් ෙගන් ෙකාටසක්

සභාපති ඒම්.ඒන්.ෙජ් ද සිල්වා පිළිගානීම

සහභාගිවුවන් ෙගන් ෙකාටසක් 

සහභාගිවුවන් ෙගන් ෙකාටසක්

සහභාගිවුවන් ෙගන් ෙකාටසක්

නන්දන ද සිල්වා

සහභාගිවුවන් ෙගන් ෙකාටසක්

සහභාගිවුවන් ෙගන් ෙකාටසක්

චුලානන්ද සමරනායක

ජයසිරි අලවත්ත

ශ්‍රිමා ෙබා්පිටිය

පුජ්‍යය හැඩිගල්ෙල් විමලසාර හිම

සමන් හමන්ෙගාට හා නිතිඥ පුලස්ති ෙහ්වාමාන

නීති විරෝධීව රඳවාගෙන වධ දෙනවා. නඩු ඉල්ලනවා.

නීතිය අතට ගෙන, නීතියට යටත් නැති පාලනයක් ඇති කළ රාජපක්ෂ, සිය සෘජු අනසක යටතේ පවත්වාගෙන යන පොලීසියට මිනිසුන්ට වධදෙන්න, බොරු නඩු දාන්න ඉඩ දී ඇත.

2014.12.29 වන දින අත්අඩංගුවට ගත් සඳුන් උදාන (28 ) ව, පානදුර SP කාර්යාල ගොඩනැගිල්ලට ගෙන ගොස් කට බැඳ පොලුවලින් පහර දී, කොච්චි මිරිස් ඇස්වලට ලිඟුවට වත් කරමින් වධ දී ඇත.

දැනට පානදුර දකුණ පොලීසිය රඳවාගෙන තියාගෙන නඩු ඉල්ලමින්, ඔහුගේ මවටවත් බලන්නට නොදී නීති විරෝධීව රඳවා තබාගෙන සිටී.

මේ පිළිබඳව කේමාවතී සිල්වා මානව හිමිකම් කොමිෂමට හා පොලිස්පතිට ලිඛිතව පැමිණිලි කර ඇත.

නීතිය මත පාලනයක් ඇති කිරීමට පියවර ගන්න.

පුරවැසියන් ''පුරවස්සන්" කළ රාජපක්ෂ පාලනය අවසන් කළ යුතුයි.

මෙම ප්‍රකාශය කළේ, සාහිත්‍යෙව්ධී චූලානන්ද සමරනායක මහතා. පසුගිය දා ජනසංසදයේ පැවති “අපි නීතියට ඉහළින්” තේමාව යටතේ පැවති කථිකාවට සහභාගී වෙමින්ය.

වත්මන් පාලකයින් විසින්, නීතියේ ආධිපත්‍යය බිඳ දමා, සදාචාර විරෝධී නීති විරෝධී ලෙසට රට පාලනය අවසන් කිරිමට මහින්ද රජපක්ෂ ව සාමාකාමී ලෙස ඉවත් කිරීමට පියවර ගත යුතුයි. ඒම පියවර ගනු නොලැබුවහොත් රට තුළ කැරලි ගැසීම් ඇතිවීමට ඉඩ තිබෙන බව ට ඔහු අනතුරු අඟවනු ලැබීය.

මල්ලීව මරා, ගේ ඉස්සරහා පිච්චුවානම් හිත හතදාගන්න තිබුනා. අම්මවයි තාත්තාවයි මැරුවේ ඇයි ?

1989 දෙසැම්බර් 31, උසාවි නියෝගයෙන් පොලිසියට ගිය මල්ලීව, අම්මාව හා ඔවුන් දෙන්නා එන්න පරක්කු නිසා බලන්න පොලිසියට ගිය තාත්තාව අතුරුදහන් කලා.

එවක පානදුර දකුණ පොලිසිය මේ තුන්දෙනාව පානදුර ඒජන්ත වංගුව කියන ස්ථානයට ගෙනහිල්ලා මරලා, මිනුවන්පිටිය ප්‍රසිද්ධ සුසාන භූමියේ ටයර් දමා පිච්චුවා කියලා තමයි - ආරංචි.

මල්ලිව, ප්‍රේමලාල්, පානදුර දකුණ පොලිසිය අත්අඩංගුවට අරගෙන වධ දුන්නාට විරුද්ධව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩුවක් පැවරුවාට පලිගන්න තමයි මෙහෙම මරාලා පිච්චුවේ.

මෙම නඩුවෙන් වරදකාරයින් කරපු එදා උප පොලිස් පරීක්ෂක ‍සේනක රත්වත්තේ, රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව අද සහකාර පොලිස් අධිකාරී තනතුරට උසස් කරලා.

1989 ශීෂණ සමයේ, මල්ලි ප්‍රේමලාල් ඇතුලුව, මව සහ පියා, පානදුර දකුණ පොලිසියෙන් ඝාතනය කර, අතුරුදහන් කිරිම ගැන - කතා ඇතුලත් වාර්තාමය වීඩියෝ පටය 28.12.2014 දින ජනසංසදය තිරගත කළේ - ප්‍රේමලාල් ගේ පවුලේ උදවිය ඇතුලු පිරිසක් මධ්‍යයේ.

1988, 89, 90 ශීෂණ සමයේ, මරාදාපු තරුණ තරුණියන් ෙග් , පිංතූර, තොරතුරු කරගහගෙන ජිනීවා මානව හිමිකම් කවුසිලයට ගිහින් විර ෙයක් වු මහින්ද රාජපක්ෂ, අද කරන්නේ ඝාතකයින්ට උසස්වීම් දෙන එක. ඒ මගින් තුන්වරක් නොව,  ඒකාධිපති වියරුව වැළදුනු සෑම නායකයකු මෙන්ම, ජීවිත කාලයටම - බලයේ ඉන්න. පවුල රජකරවන්න. 

පුරවැසි විචාර සම්ප‍්‍රදායක පෙරමඟ ලකුණු පෙනේ

Posted on December 26, 2014 by janarala

ජයසිරි අල්වත්තගේ ‘මකරන්ද කාව්‍ය විමංසා’ කෘතිය තුළ
පුරවැසි විචාර සම්ප‍්‍රදායක  පෙරමඟ ලකුණු පෙනේ!

- තිස්ස නිහාල් වික‍්‍රමසිංහ

ජයසිරි අල්වත්තගේ ‘මකරන්ද කාව්‍ය විමංසා’ කෘතිය පිළිබඳ සහෘද සම්භාෂණයක් පසුගිය දෙසැම්බර් 15 වැනිදා කොළඹ ජාතික පුස්තකාල ශ‍්‍රාවනාගාරයේ දී පැවැත්විණි. මේ එහිදී ‘කවිය: ලිවීම, කියවීම, රසවිඳීම’ යන මැයෙන් තිස්ස නිහාල් වික‍්‍රමසිංහ විසින් කළ අදහස් දැක්වීමේ තෝරාගත් කොටස් ඇසුරින් සැකසුණු ලිපියකි.
අද දවසේ සිදුවන දෙය අතිශයින් වැදගත්. අප දන්නා ආකාරයට විචාරකයන් ලෙස මතුව පවතින්නේ ශාස්ත‍්‍රාලීය අධ්‍යාපනයක් ලද යම් සමාජ පසුබිමක් සහිත පුද්ගලයන්. විවිධාකාර නාමධාරීන් ඒ සඳහා එක් වුණා. ඒ අතර ජයසිරි වැනි අය මේ විචාර කලාවට ප‍්‍රවේශවීම අලූත් දෙයක්. කෙනෙක් කියන්න පුළුවන් විචාරය කියන්නෙ බරපතළ කාර්යයක් ජයසිරි වගේ අයට ඒවා කරන්න පුළුවන්ද කියලා. විචාරය කියන්නෙ යම් බරපතළ කාර්යයක් තමයි. ඒක සරල නෑ. අපට දේශපාලනයට අවතීර්ණ වන ආකාරයට කලාවට, කවියට අවතීර්ණ වෙන්න බෑ.
මේ වනවිට කවි ලියන පිරිස තමන්ගෙ ගමන් මඟ කොයි පැත්තටද යන්නෙ කියලා විමසීමක් මෙහි තිබෙනවා. ඒ අයගෙ කවි ලිවීමේ පසුබිම ගැන අදහසක් ගන්න මේ කෘතිය ඉවහල් වෙනවා. 19 වැනි 20 වැනි සියවස්වල දී කවි කිවිඳියන්ට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර නිසා එක්කෝ ඒ අය දුර්මුඛ වුණා, නැතිනම් පමණට වඩා උත්කර්ෂයට පත්වීමෙන් ඔවුන් සතු කවීත්වය පිරිහීමට ලක් වුණා. ඔබ දන්නවා කොළඹ යුගයේ කවි ලියපු පළවෙනි පරම්පරාවක් හිටියා. දෙවැනි පරපුරකුත් හිටියා. ඒ කවි කිවිඳියන්ගේ අඩුපාඩු පිළිබඳ සමබර විචාරයක් ලැබුණා. ඒ අයගෙන් වඩා වැඩි කාව්‍ය නිර්මාණ හැකියාවක් ලබාගන්න තිබුණා. විශේෂයෙන් පී.බී. අල්විස් පෙරේරා, විමලරත්න කුමාරගම, මීමන පේ‍්‍රමතිලක වැනි කවියන්ගෙ කවියට නිසි බරින් නිසි පිළිගැනීමක් ලැබුණා නම් ඒක වඩා යහපත් නිර්මාණ බිහිකිරීමට අවස්ථාවක් වෙන්න තිබුණා.
ජයසිරි මේ කෘතියේ සඳහන් කරන අලූත් පරපුරේ කවි ගැන මම කතා කරන්න කැමතියි. මේ කෘතියට නිර්මාණ තෝරාගැනීමේ දී යම් විශේෂත්වයක් තිබෙනවා. කවි කිවිඳියන් 53 කගේ නිර්මාණවලින් තෝරාගත් කවි හැත්තෑවකින් ඔහු කවි තිස් එකක් තෝරාගෙන තිබෙනවා. ඒ ඔහුගේ තෝරාගැනීමයි. සමහරවිට අපේ තේරීම මීට වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. මේ කවි සම්බන්ධව සමබර විචාරයක් වෙලා තිබෙනවද කියලා ජයසිරිගෙ කෘතියෙන්ම සොයා බලන්න වෙනවා. කවිය විචාරය කිරීමේදී පැරණි රසවාදයන් තිබෙනවා. විචාරක දෘෂ්ටිය හැටියට සමාජ සත්තා යථාර්ථවාදය වැනි විවිධ මතවාද තිබෙනවා. විවිධ විචාරකයන් විවිධ ධාරාවන් නියෝජනය කරනවා. ඉතින් ජයසිරි විචාරය කොතැනටද අයත් වෙන්නෙ. මෙහිදී ජයසිරි විසින්ම කරන අදහස් දැක්වීම් අවධානයට ගන්න පුළුවන්.
සමිත බී. අටුවබන්දෑල කවියාගේ ‘පේ‍්‍රමය’ නමැති කාව්‍ය නිර්මාණයක් මෙහිදී ජයසිරි විසින් විචාරයට ලක් කරනවා. ජයසිරි මෙහෙම කියනවා.
”එදා මෙදා තුර සාහිත්‍යකරුවන් පුන්සඳ උපමා රූපකයක් ලෙස යොදා ගත්තේ කාන්තාවගේ රුව හෝ මුහුණ උද්දීපනය කිරීමටය. පිරිමියෙකුගේ සොඳුරු බව වර්ණනා කිරීමට කිසිදු කවියකු සඳ යොදාගත් බවක් දක්නට නැත.”
ඒ වගේම විජය නන්දන පෙරේරාගේ ‘තාත්තාගේ අකුරු’ කියන කවිය ගැන ජයසිරි ලියනවා.
‘උස්ය වමටය
නැඹුරු’
කථකයාගේ පියා වාමාංශික ව්‍යාපාරයේ නිරත වූ කෙනෙක්.
මේ කවි ශෛලිය අපිට බොහෝ විට දකින්නට ලැබෙන්නේ ජී.බී.සේනානායක කාව්‍යයන් තුළයි. 1947 පළවුණු ‘පළිගැනීම’ කියන කෙටිකතා සංග‍්‍රහය තුළ මේ කවිය තිබෙනවා.
කවිය පිළිබඳ ඇසුරක් ඔබටත් ඇති නිසා ඔබටත් සමහරවිට මතක ඇති ජී.බී. සේනානායකගේ ‘නිශ්ශබ්දතාව, කියන කවිය. ජී.බී.ගෙ එම ශෛලිය භාවිත කරමින් මේ නූතන කවියා තමන්ගේ ආත්ම ප‍්‍රකාශනය කරන ආකාරය දැකගන්නට පුළුවන්. ‘විඳිමි’ වගේ කවියක ඒක වඩාත් හොඳින් දකින්න ලැබෙනවා. මේ සම්ප‍්‍රදාය මැනවින් භාවිත කරලා ඔහු තමන්ගෙ අත්දැකීම ප‍්‍රකාශ කරනවා.
ධීවර ජීවිතයට සම්බන්ධ තවත් කවියක් විචාරයට ගන්නවා තුෂාර ද සිල්වාගෙ ‘තරුව’ කියලා.
මේකෙ එක තැනක තියෙනවා කරලා.
‘ඔරුව පෙරළී එන තරමට
සරාගී රළ පේළි නැඟී එයි
මොහොතකින් ඔබ නොපෙනී යයි.
මුළු නුවරම කළුවරයි.’
ජයසිරි මෙහෙම සටහන් කරනවා.
”ආශාවත් බියත් මුසු වූ විට තමන් ගන්නා තීරණ පිළිබඳව දෙවරක් නොව කීප වරක් සිතා බැලිය යුතු බව ඇය පසක් කරයි.”
මට මෙතනදි මතක් වෙනවා ධීවර ජීවිතය ඇසුරේ තියෙන සමහර ජනකවි නූතන පරම්පරාව පැරණි කවි ඇසුරින් ධීවර ජීවිතය විග‍්‍රහ කරනවා. ධීවරයා රැුකියාව සඳහා දියඹට ගියාම බිරිය මොන විදියට දුක් සංකාවලට මුහුණ දෙනවද කියන එක. ඒ දුක් මකාගන්න හැටි කියැවෙනවා. ධීවර ගීවල ලිංගිකත්වය උලූප්පා දක්වනවා. වචනවලින් පදානුගතව මට ඒ ගීත මතක නැති වුණත් ධීවර කාර්ය අවසානයේ නිවසට එනවා. ගෙදර ඇඳ දකින කොටම තමන්ගෙ රැුකියාව නිසා මැඩගෙන ඉන්න ආශාවන් මතුවන ආකාරය විස්තර කරනවා.
විශේෂයෙන් ජයසිරි විචාරයට ලක් කළ තවත් කවියක් ‘සංවාදයට විවෘතයි’ කියන මාතෘකාවෙන් තිබෙනවා. නාගොල්ලාගම ධර්මසිරි බෙනඩික් මේ අපූරු කවිය ලියන්නෙ. තමන්ගෙ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම අවාසනාවන්ත අත්දැකීම්වලට මුහුණ දීලා අම්මගෙ අත් පා කැඩිලා තාත්තාට අංශබාගෙ හැදිලා. එහෙම රෝගාතුරව ඉඳිද්දි පෙම්වතිය එනවා ගෙදරට. ඈ මේ ගෙදර තත්වයට කොහොම මුහුණ දෙයිද කියන අදහසයි මේ කවියෙ තියෙන්නෙ.
‘හරියටම තුදුස්වක පෝයට
සෙන්ට් පවුඩර් උලාගෙන ආවාට
අත පය කැඩුණු අම්මගේ අධෝ වායුව
මගෙන් වෙන්වෙන්න කරුණක්ද…?’
ජීවිතයේ යථා ස්වරූපයත් තමන්ගේ මවුපියන් රෝගාතුරවීම නිසා මුහුණ දෙන කටුක තත්වය සහ පේ‍්‍රමයට ආශක්ත වීම තුළ ඇතිවන ගැටලූ මෙහි විස්තර කරනවා. මේ ගැන ජයසිරි කියන්නෙ මෙහෙම දෙයක්.
”තුදුස්වක පෝයට’ යනුවෙන් සිංහල බෞද්ධත්වයත්, (සිංහල නොවනද බෞද්ධත්වය) ‘සෙන්ට් පවුඩර්, යනුවෙන් සිය පෙම්වතියගේ බාහිර ආටෝපයත් සංකේතවත් කරන්නට කතුවරයා යත්න දරා ඇති බව වැටහේ. ඉතිරි දෙපදයේ ව්‍යංග්‍යාර්ථ කිසිවක් නැත. එසේ වුවද කියවන්නාගේ හද කම්පා කරවන්නට එකී කවි දෙපදය සමත්කමක් දක්වයි.”
ඊළ`ගට තියෙනවා ඒ කවි පද දෙක,
‘සුවඳ ඉල්ලන නාස් සයිලන්සර්වලට
අපේ දහදිය ගඳපාන මල් වගෙයිද?’
ඔබ දන්නවා සයිලන්සරය කියන්නෙ මොකක්ද කියලා. මේ කවියන්ගෙ අදහස් ප‍්‍රකාශ කරන්න භාෂාව යොදාගත් ආකාරය ගැනත් ගැටලූවක් තිබෙනවා.
සමහර යෙදුම් භාවිත කරනකොට කාව්‍යාර්ථය උද්දීපනය කරනවා වුණත් ඒ යථාර්ථය නොවන්නට පුළුවන්. එහෙත් එය කාව්‍යෝක්තියකට ගැළපෙන්නෙ නෑ කියලා ජයසිරි කියනවා. ඒ වගේම තවත් තැනක මෙහෙම තියෙනවා.
‘තාත්තගෙ අංශබාගෙට
සරම අස්සෙන් ඇමෝනියා යූරියා හැලූණාම’
”ආඝාත රෝගයෙන් පෙළෙන පියාගේ මළ මූත‍්‍ර කවියා විසින් උපමා කරන්නෙ ඇමෝනියා සහ යූරියාවලටය.”
‘ඌරන්ට මොන සෞඛ්‍යයද’ පවසන
බෝගසුත් ඇද වැටෙන නුඹේ කවි බණ’
මේ සමහර දේවල්වලට කවියා ගන්න යෙදුම් ඒ වගේම ජයසිරිත් නිවැරදිව විවරණය කරනවා. ‘ඌරන්ට මොන සෞඛ්‍යයද’ කියලා අපි නිතර කියනවා. ඒක දැන් නූතන කටවහරක් වෙලා.
‘බෝගසුත් ඇද වැටෙන නුඹෙ කවි බණ’
දැන් අපේ සමාජයේ ජීවත්වන වැඩිදෙනෙකුට ජීවිතයේ මහා විශාල හිස්තැනක් තිබෙනවා. ඒ පවතින හිස්තැන පුරවාගන්න බොහෝ දෙනා භාවිත කරන්නෙ ආගම. ආගම භාවිත කරන එක මෝස්තරයක් වෙලා. සමහර කෙනෙකුට දුරකථනයෙන් කතා කරද්දි ඇහෙන්නෙත් කවි බණ. ඒවා ආගමට එකඟද නැද්ද කියන ගැටලූවක් අපට නෑ. දේශපාලනයට අදාළව ඒ කාරණා වෙනම විග‍්‍රහ කරන්න පුළුවන්. ආගම දිහාවට දාන්නෙ බොරු කඩතුරාවක්. පවතින ඇත්ත අඩුපාඩු මකාගන්න ඔවුන් ආගම යොදා ගන්නවා.
‘කැමති හදකට ඉන්න තුරුලූව
අම්මගෙ බඬේලිය මැද්දේ
තාත්තගෙ මළමූත‍්‍ර අස්සෙන්
බෙහෙත් වට්ටෝරුවක හදවතේ අයිනක’
අවසානයෙදි ජයසිරි කියනවා ”මෙහි දෙවන හා තෙවන පදයේ ගැබ්ව ඇති ඍජු ප‍්‍රකාශය හේතුවෙන් ඉහත සඳහන් කළ පරිදි ආරම්භයේ යොදාගත් උපමාවේ අගය නිෂ්ප‍්‍රභ වී ඇත.”
ජීවිතයේ යථාර්ථය මේ විදියට ග‍්‍රහණය කරගනිමින් ඔහු කරන්නේ විශාල වගකීමක් සහිත කාර්යයක්. ඔහු නිලලත් විචාරකයෙක් නෙවෙයි. ශාස්ත‍්‍රාලීය අධ්‍යාපනයක් ලැබුවෙකුත් නෙවෙයි. හැබැයි ඔහු තමන්ගේ කාර්ය වගකීමෙන් ඉටු කරනවා. ඔහුට ගුරුකුලයක් නෑ. ඔහු කවි කිවිඳියන් පෞද්ගලිකව අඳුනන්නෙ නෑ. හැබැයි ඒ කාව්‍ය නිර්මාණ වගකීමකින් විවරණය කිරීමක් සිදුකරනවා.
ඊළඟ නිර්මාණය ලෙස ගන්නෙ ‘මඟ’ නමැති එන්.ඩබ්ලිව්.පී. ලාල්ගෙ කවියක්. ඔහු දිගු කාලයක් කාව්‍යය නිර්මාණයේ යෙදෙන කෙනෙක්. අපි කවි ලියන කාලෙත් ඔහු කවි ලිව්වා. කවිය ආරම්භ වෙන්නෙ මෙහෙමයි.
‘යාබද බිමේ මල් කැකුළු මියැදේ’
ජයසිරි කියනවා, මෙහෙම. ”කුඩා දරුවන් මියයන බව දනවන්නට මීටත් වඩා සුදුසු යෙදුමක් ඇත්ද?”
‘මැවීමෙන් බැහැර වී
දකින්නට පිං ඇතත්
අපේ ඇස් අන්ධ වී’
ඔහු ඉතා ඍජු ලෙස කියනවා, ‘‘පාලකයන් යුදවාදීන් මවා පෙන්වන ලෝකය මඟහැර ඉවත ලා සැබෑ ලෝකය දකින්නට පාලිතයන් කොතෙක් පිං කර තිබුණත් රට, ජාතිය, ආගම, කුලය, පන්තිය දනන්ගේ දෑස් අන්ධ කොට ඇත.’’
‘මොබ
වැටෙන්
ඔබ
එක ම පස
ගිනි ගනී
වැට
කවුරුන් උදෙසා ද
බෙදුණු පස
නොම දනී’
ලාල්ගෙ කවියෙ අවසානය මෙහෙමයි.
‘වැටෙන් ඔබ
ගිනි තබන ගිනි හුල
වැටෙන් මොබ
තෙල් ඉසින
හැඳිනිය යුතුය අප
මේ ගිනි හුල රැුඳුණු
අත….’
ජයසිරි කියනවා අපට, ”ඇවිළෙන ගින්නට පිදුරු නොදමන්නැයි පැරණි කියමනක් ඇත. යුද්ධය නමැති ගින්නට තෙල් ඉස්සේ සහ ඉසින්නේ කවුදැයි නොදන්නා හෙයින් අප සැවොම ඇස් දෙසවන් වසාගෙන බලා නොසිටියේද? කවියා අපට ආරාධනා කරන්නෙ මේ තෙල් ඉසින්නෝ මෙන්ම පිදුරු දමන්නෝ හඳුනාගන්නා ලෙසයි. මෙතෙක් හුදී ජනයාට නොහැකි වූයේ ද අනාගතයේ දී නොහැකි වන්නේ ද එයම නොවන්නේද?”
අප දන්නවා යුද්ධය කියන්නෙ දේශපාලනය තවත් ආකාරයකින් පෙරට රැුගෙන යාමක් බව. හැබැයි කවියන් අතීතයේ පටන් ජාතික සමගිය වෙනුවෙන් කතා කළා, ලිව්වා. ඒ අතර මිනිසුන් තුළ තිබෙන යුදවාදී ජාතිවාදී හැඟීම් ඒ ලෙසම පවතිනවා. සැබෑ සමාජ දේශපාලන දෘෂ්ටියක් නොමැතිව ජාතිවාදය සහ ආගම්වාදය පරාජය කළ නොහැකියි.
මේ සම්බන්ධව ජයවඩු විතාන කවියා ලිව්වෙ, තල් කොළයයි පොල් කොළයයි එකට අරගෙන කලාලයක් වියමු කියලා. මේ විදියට කවියන් ජාතිවාදය පරාජය කරන්න ලිව්වට සමාජය තුළ ජාතිවාදය යුදවාදය පැතිර පවතින බවයි පෙනෙන්නෙ.
පශ්චාත් යුද සමය තුළ මේ තත්වය නග්න ආකාරයක් ගන්නවා. කවියා අවසාන කරන්නෙ මෙහෙමයි.
‘එක් විය යුතුය
අප
බිඳ දමා මේ
වැට
නිවාලන්නට මේ
ගිනි
බිය…’
ඉතින් කවියන් ඇතුළු සාහිත්‍යවේදීන් ඇතුළු ප‍්‍රගතිශීලීන් මේක තමයි නිතරම කියන්නෙ. නමුත් මෙහෙම ලියූ පමණින් මේ කවිය අපූර්වත්වයට පත් වෙනවාද? මේකමයි අපි හැමදාම කියන්නෙ. මීට වැඩිය ඉදිරිගාමි ආකාරයෙන් මුළුමහත් දකුණු ආසියාවේම වඩාත් අනන්‍යතාවක් ප‍්‍රකාශවන ආකාරයේ කවි ලියුවා ලියැවෙනවා උතුරේ සහ නැගෙනහිර කවියන් අතින්. එකතු වෙන්න කියලා ඕනම කෙනෙකුටත් කියන්න පුළුවන්. ඒත් ඒක ඉටුකරන එක එතරම්ම පහසු ව්‍යායාමයක් නෙවෙයි.
මේ කෘතියේ බොහෝ තැන්වල ව්‍යාකරන දෝෂ ගැන සහ අක්ෂර දෝෂ ගැන ජයසිරි පෙන්වා දෙනවා. ඒක හොඳයි. ගල් අච්චුවේ මුද්‍රිත පත පොතට වඩා මේ පරිගණක යුගයෙ මුද්‍රිත පොත්වල දෝෂ තිබෙනවා. නමුත් මට ප‍්‍රශ්නයක් තිබෙනවා, ජයසිරි ඔහුගෙ භාවිතය තුළ වඩාත් නූතනවාදී ලෙස වචන, භාෂාව හසුරුවන කෙනෙක්.
තමන් නූතනවාදී ලෙස භාෂාව හසුරුවන අතර විචාර කාර්යයේ දී ව්‍යාකරණ පිළිබඳ දක්වන අදහස වරදක් නැහැ. ඔහු අදහස් කරන්නෙ භාෂාව වඩා අර්ථාන්විත වීම.
අවසානයේ ඔහු කියනවා මේ සටහන් නිසා කවියාගේ නිර්මාණ කිසිසේත්ම පහත් කොට නොසලකන බව ද අවධාරණය කළ යුතුය කියලා.
තවත් කවියක් අවධානයට ලක් කරමු. මේ ටිම්රාන් කීර්තිගේ ‘නිදහස සොයා’
‘විසිවසක් වැඩිමහල් කතක් සමඟ නව දිවියක් ඇරඹීම සඳහා ගමෙන් පිටව ගිය තරුණයෙක්’ කියන අදහස මෙහි නිමිත්ත ලෙස සටහන් වෙනවා.
‘පෙම්වතා ගල් ඉලන්දාරිය
පෙම්වතී මැදිවිය පැනපු හැඩකාරිය
ද`ඩුවැටෙන් දෙපස දෙන්නගේ වාසය
මදුමල් නැඟුණි අරා මයා රාජධානිය’
ජයසිරිගෙ සටහන මෙහෙමයි. ”කවියා පළමුව චරිතද්වය හඳුන්වා දෙන්නේ කතන්දරයක ස්වරූපයෙනි. පෙම්වතාගේ හැඩරුව වර්ණනා කරනු වෙනුවට ඔහු යොදාගන්නේ ‘ගල් ඉලන්දාරිය‘ යන රළු පරළු වචනයයි. එහෙත් ඉන් ධ්වනිත වන්නේ පෙම්වතාගේ ශක්තිවන්තභාවය හා කඩවසම්භාවයයි. පෙම්වතිය පිළිබඳ වර්ණනා කිසිවක් සඳහන් නොකරන කවියා ඇය මැදිවිය ඉක්මවූවද හැඩකාරියක් බව පවසයි.”
ජයසිරි මෙහෙම කවිය ග‍්‍රහණය කරගන්නවා. එහි තවත් තැනක තියෙනවා මෙහෙම.
‘කන්දේ හැදූ මන්දිරේ සඟවන්න බැරි විය
සනුහරේ නෑයින්ට කාරණේ හෙළි විය
හුදකලා කරදමා ගුප්ත මායා වාසය
තෙමුණු තටු බර වුණත් දෙන්නා ඈතට ඉගිලිණ’
ජයසිරි කියනවා, ”නිවසේ දී පන්ති කාමරයේ දී හෝ වෙනත් ඕනෑම ස්ථානයක දී වරදක් යැයි සම්මත යමක් යමකු අතින් සිදු වූ විට ඔහු/ඇය දැඩි අපහසුතාවට පත්වන්නේය. එවන් අවස්ථාවක දී ඔහු/ඇය අනෙක් පාර්ශ්වය විසින් හඳුන්වනු ලබන්නේ ‘දැන් නම් තෙමිච්ච කුකුළා වගේ’ හෝ ‘ඉන්න හැටි මීයා වගේ’ යනුවෙනි. මේ මොහොත වනවිට මේ පෙම්වත් යුවළට ද අත්ව ඇත්තේ එවැනි ඉරණමකි. එය පිළිබිඹු කරනු වස් කවියා ‘තෙමුණු තටු බර වුණත් දෙන්නා ඈතට ඉගිලිණ’ යනුවෙන් යෙදීම ඔහුගේ කවිකාරකම විශද කරවන්නකි.”
සමාජයේ අනෙක් අය දකින සීමාවට එහා දකින්න විචාරකයා සමත් වියයුතුයි. කවියන් අනාගතවාදීන් ලෙස සමාජ ප‍්‍රශ්න එහි සීමාව ඉක්මවා ග‍්‍රහණය කරගන්නවා.
මට මතකයි විමල් දිසානායකගේ කවියක්. එහි එක් තැනක තියෙනවා,
‘ ඕපදූප බස් අප ගැන
ගංවතුරක් මෙන් පැතිරෙත
එක යහනේ තුරුලූ වෙවී
අපි හිනැහෙමු ප‍්‍රිය සබැඳිය’
සාම්ප‍්‍රදායික ඇසින් බලනවා නම් කවියාගෙන් වගේම විචාරකයාගෙන් වැඩක් නෑ. සමහර විචාරකයන් ඉන්නවා සාම්ප‍්‍රදායික ලෙස හිතනවා. ඇන්ටන් චෙකොෆ්ගේ ‘බල්ලා කැටුව යන කාන්තාව’ කියන කෙටිකතාව යුරෝපයේ විචාරකයන් අතර මහත් දෝෂ දර්ශනයට ලක් වුණා. නමුත් විචාරය කියන්නෙ පුළුල් ලෙස කරන විමසීමක් මිස විචාරකයා පෞද්ගලික සීමාවේ සිට කළ යුතු අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමක් නොවේ. සංස්කෘතික, සමාජයීය හා ආර්ථික වශයෙන් වඩා පුළුල් ලෙස විවරණය කිරීමට විචාරකයා සමත් වියයුතුයි.
අවසන් වශයෙන් සුහර්ණී ධර්මරත්න කිවිඳියගේ ‘කාගෙද මේ රතු කිකිළී’ කියන කවිය හා ජයසිරි තබන සටහන අවධානයට යොමු කරන්න මම කැමතියි.
‘කෙකර ගගා ඔමරි පාන
ගෙල දිගුකර පාර බලන
ගෝමර කිකිළියකි සොබන
පාර කෙළවරින් මතුවන’
මේ කවියෙන් ඉතාම අපූරු සෞන්දර්යයක් හා රිද්මයක් මතු කරනවා.
ජයසිරි මෙහි සටහන් කරනවා. ”මෙහි කිවිඳියගේ මනසෙහි තැන්පත්ව තිබුණු අදහස වචනයෙන් මුදා හල ද පාඨකයාගේ චිත්තාභ්‍යන්තරයේ සියුම් චිත්ත රූප පහළ වීම නිරායාසයෙන් සිදුවන්නකි”
අප දන්නවා සමහර දේවල් ස්පර්ශ කරන්න පුළුවන්. ස්පර්ශ කරන ගුණයක් මෙහි තියෙනවා. සමහර දේවල් කනට ඇසෙනවා වගේම සමහර දේවල් ස්පර්ශ කරන්න පුළුවන්.
‘නෙතු විල නිල් උපුල් සැලී
ළැම ඉසි ගෝමරින් දිලී
බසයට දිව යන කිකිළී
කාගෙද මේ රතු කිකිළී’
ජයසිරි කියනවා, ”පළමුවන කවියේ දී කථකයකු ඇති බව නොවැටහුණ ද දෙවන කව රසවිඳින විට කථකයා කවුද යන්න සහ කථකයා මේ සුරූපි ළඳ පිළිබඳ විමසිලිමත්වන බවට ඉඟි සපයයි..”
‘මගේ වෙලේ වී හිඟ නැති
මොනර කිරිල්ලියොත් රඟති
නුඹ වාගේ සැවුල් ලියක්
හීනෙන් වත් දැකලා නැති’
”කථකයා සිය වත්කම් ද උද්ධච්ඡුභාවය ද ඔහු කෙරෙහි කාන්තාවන් දක්වන උනන්දුව ද පිළිබිඹු කරන අතර ඔහුගේ නෙත ගැටෙන මෙම සුරූපිනිය ද අනෙක් ලියන් අතරින් සුවිශේෂීත්වයක් උසුලන බව ද ප‍්‍රකට කරයි. කෙතරම් සුරූපි ළඳුන් සමඟ තමන් සබඳතා පැවැත්වුවද මේ දකින ළඳ ද ඔහුට සුවිශේෂීය. කවියේ එක් එක් පදය සඳහා උපයෝගී කරගන්නා උපමා රූපකය තුළින් මතුවන රූපකාර්ථ කිවිඳියගේ නිර්මාණ ශක්‍යතාව විශද කිරීම තීව‍්‍ර කරයි.”
කථකයා කවුද? ඔහු සල්ලාල තරුණයෙක්. ඇය වැඩට යනවා වෙන්න ඇති. ඔහුට තරුණිය දකින විට ඇතිවන ශෘංගාරය මේ කවියෙන් ජනිත කරන්න කිවිඳිය සමත් වෙලා තිබෙනවා. කවිය අවසන් වෙන්නෙ මෙහෙමයි.
‘සාර සදිසි පෙති නෙලමින
යාය පුරා වී අහුලන
වාසනාව මට නොලැබුණ
කාරණාව හිත රිදවන’
මට මතක් වෙන්නෙ දස්කොන් ප‍්‍රමිලා පෙම් පුවත. ලිංගිකත්වයේ ආශාව මෙහි නිරූපණය කරනවා.

‘මකරන්ද කාව්‍ය විමංසා‘ කෘතියේ කර්තෘ ජයසිරි අලවත්ත

විචාරකයාගේ කාර්යභාරය වියයුතු සහෘදයා හෝ නිර්මාණය අතර පාලමක් ගොඩනැඟීමයි. කවුරුහරි කියන්න පුළුවන් ‘අපට මේව තේරෙනවා. ඇයි මේ විචාරයක්. වෙන කවුරුත් මේවා කියලා දෙන්න ඕන නෑ’ කියලා. නමුත් සමහර නිර්මාණවලදී විචාරක කාර්ය වැදගත් වෙනවා. අපට මතකයි අජිත් තිලකසේනගේ සාහිත්‍ය නිර්මාණවල සහ පතිරාජගෙ සිනමාවේ දී විචාරක කාර්ය වැදගත් වූ ආකාරය. ඒ විචාරක කාර්ය කිරීමට උත්සාහ කිරීමේදී ජයසිරි කොතැනටද යොමු වෙන්නෙ කියන කාරණා අවධානයට ගන්න මම කැමතියි.
එහෙන් මෙහෙන් අල්ලන්නෙ නැතිව සමස්තයක් වශයෙන් මේ විචාර සලකා බැලිය යුතුයි. භෞතිකවාදී විචාරයකදී සිදුවන දේ තමයි නිර්මාණකරුවන්ගේ නිර්මාණ විචාරය කරමින් එහි අඩුපාඩු පෙන්වා දෙමින් නිර්මාණකරුවන්ට නිවැරදි දිශාව පෙන්වීම. දැන් තෝල්සතෝයිගෙ, බල්සාක්ගෙ නිර්මාණ මාක්ස්වාදී නෙවෙයිනෙ. නමුත් ඒවාට ලෙනින්, ට්‍රොට්ස්කි වගේ චින්තකයන්ගෙන් විචාරයට ලක්වීමක් සිදුවුණා. සමාජවාදී සෝවියට් රාජ්‍යයේ සිදු කෙරුණු නිර්මාණ විචාරයට ලක් වුණා.
ඒ නිසා විචාරක කාර්ය තමයි නිර්මාණකරුවාගේ හා සහෘදයාගේ සම්බන්ධය ගොඩනැඟීම. නමුත් ලංකාවෙ නිර්මාණකරුවන්ට නිල විචාරකයන් කියන අයගෙන් එවැනි විචාරයන් ලැබුණෙ නෑ. සමහරවිට නිර්මාණ වඩා ඉහළින් ඔසවා තැබීමෙන් නිර්මාණකරුවන්ට හානියක් වුණා. පසුකාලයක දී ඒ විචාරකයන්ම ඒ ගැන පශ්චාත්තාපයට පත් වුණා. නිර්මාණකරුවන් නිර්මාණ ජීවිතයේ බොහෝ දුර්වල තැනකට පත් වුණා. ජයසිරි එහෙම දෙයක් නෙවෙයි කරන්නෙ. ජයසිරි අසුවෙන්නෙ බිම් මට්ටමෙන් කරන විචාරක කටයුත්තට. මේ යුගයට පුරවැසි විචාර කලාවක් අවශ්‍යයි. ජයසිරි වගේ අයගෙන් ඒ පුරවැසි විචාරක සම්ප‍්‍රදායක මතුවීමක් පෙන්නුම් කරනවා. ඒක මේ යුගයේ අවශ්‍යතාවක්.
මට මතකයි බර්ටොල්ට් බ්‍රෙෂ්ට් ලියූ කවියක කොටසක්. මේ පරිවර්තනය මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත්ගෙ.
‘ඉහට වහලක් නැතත් – සොයා යව් විදුහල
ගත වෙවුලත සීතලෙන් – මොලවව් ඥානාග්නිය
සා පිපාසා පහරත – ගනිව් පොත සුරතට
එයයි තොප ආයුධය – උදුරා ගනිව් නායකත්වය’

‘මකරන්ද‘ වැඩසටහනේ පුරෝගාමියා තිඹිරියාගම බණ්ඩාර

ජයසිරි බොහෝ දුක් අනුභව කරමින් පෞද්ගලික දුෂ්කරතා මැද අනුන් වෙනුවෙන් ගත් මේ උත්සාහයත් ඒ වගේම තිඹිරියාගම බණ්ඩාර සහෘදයා ගෝලීයකරණය තුළ පරිභෝජනවාදී සමාජයක පෞද්ගලික අපේක්ෂා පසුපස හඹා යන ලෝකයක කරන මේ කාර්යය පැසසිය යුතුයි

ගමේ සිවිල් ආරක්ෂකයෝ පොලීසිය ලව්වා පුද්ගලික බස් වලින් ගොඨාගේ රැුස්වීමට අදියි.

27.12.2014 පානදුර.. පරාජයේ වියරුව සාක්ෂි දරයි ජයරූප. පානදුර ක‍්‍රිඩා පිටියේ මැද ඉදිකර තිබෙන කුඩාරමේ පැවැත්වෙන ගෝඨාබය රාජපක්ෂගේ නීති විරෝධි මැතිවරණ ප‍්‍රචාරක රැුස්වීමට පානදුර හා ක`ථතර පොලිස් කොට්ඨාශ දෙකකට සම්බන්ධ සිය`ථම පොලසිස් ස්ථානවලට සම්බන්ධ ඊනියා සිවිල් ආරක්ෂක කමිටුවල සාමිජිකයින්ව, පොලිස් නිලධාරින් විසින් දක්කාගෙන එනු දැක ගන්නට හැකි විය.
නීති විරෝධි මැතිවරණ ප‍්‍රචාරක කටයුතු වලට යටත් නිලධාරින් යොදවන ඉහළ පොලිස් නිලධාරින් තම වෘතීය ගරුත්වය කෙළෙසන නිවට පිරිසක්. එ් බව කියන්නේ පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශක.
මේ නීති විරෝධි රැුස්වීමට ලංගම බස් රථ වෙනුවට පුද්ගලික බස් රථ යොද වාගෙන තිබීම විශේෂයක් විය.
ඇත්ත හෙළි කරන පිංතුර පහත දැක්වේ.
රාජපක්ෂ පවුල රජකරවන්නට රාජ්‍යය බලය යොදවන හැටි බලලා නිහඬව සිටින්නට මැතිවරණ කොමසාරිස්ට සිදු වෙලා.

අඩ නිරුවතින් දුවවිත් වතිකානු ගවලෙනෙන් ජෙසු බිළින්දා පැහැර ගනී.

පාප්වහන්සේ ගේ නත්තල් දේවමෙහෙයෙන් පසුව ශාන්ත පීතර් චතුරශ‍්‍රයේ ගලෙනේ ජේසු බිළින්දා ව පැහැරගෙන යෑමට අඩ නිරුවතින් දිව එන ලද තරුණිය මෙල්ල කර අල්ලා ගැනීමට පොලීසිය සමත් විය. ස්ත‍්‍රි අයිතිවාසිකම් වලට විරුද්ධ කතෝලික සභාවේ ප‍්‍රතිපතින්ට විරුද්ධව යුරෝපයේ ස්ත‍්‍රිවාදි !ෑඵෑභ ව්‍යාපාරය දියත් කර තිබෙන එක් විරෝධය පළකිරිමේ ක‍්‍රියාවකි දේවස්ථාන වල ජේසු බිළින්දන් පැහැර ගෙන ම. වීඩියෝව බලන්න.

මා .රා. ජනාධිපති අපේක්ෂක පොලීසිය ලවා සිසුන්ට පයින් ගස්සවයි. විඩියෝව නරඹන්න.

මහින්ද රාජපක්ෂ පොලීසිය බාර ඇමති. උපාධිය කප්පාදු කරන්න එපායයි ඉල්ලන්න ගිය සරසවි සිසුන්ට ඔහු කඳුලූ ගැස්, ජල ප‍්‍රහාර, බැටන් ප‍්‍රහාර එල්ල කලා පහණක් නොව පයින්ද ගැස්සුවේය. බල්ලෙකුටවත් පයින් ගහන්න එපා යයි කියන අපේ සංසකෟතිය විනාසකර තිබෙන හැටි දැක බලා ගන්න. මැතිවරණය අත ලඟ තියාගෙන මහින්ද රාජපක්ෂ පොලීසිය උසිගන්වන්නේ මෙහෙම නම් දිනුවාට පස්සේ කොහෙම වෙයිද! මොහු කථා කරන ජාතික ආරක්ෂාව, රටේ ජනතාවගේ ආරක්ෂාව නොව පවුලේ හා ගැත්තන්ගේ ආරක්ෂාවයි.  

මහින්ද රා... ගේ මේ නීති විරෝධි කටවුට් ඉවත් කරන්න බැරි පොලිස් නිලධාරින් නිවටයෝ හින්දා

.

 මුතුටේටිගම, බද්දේගම පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටි සැකකරුවන් උදුරාගේන ගිය විට, එහි ස්ථානාධිපති  නිවටයෙකු ලෙසට පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශක ජේ. පො. අ. අජිත් රෝහණ හැඳින්විය. එ් අනුව පානදුර නගර මාධ්‍යයේ ඉදිකර තිබෙන මහින්ද රා.. ජ. අපේක්ෂකගේ නීතිවිරෝධි කටවුට් ඉවත් කිරීමට බැරිව සිටින්නේ පානදුර දකුණ පොලිසියේ ස්ථානාධිපති, පානදුර පොලිස් වසම බාර ජේ. පො. අ. ප‍්‍රමුඛ උසස් නිලධාරින් නිවටයින් නිසා විය යුතුය.
අති විශාල එක් කටවුට් එකක් ඉදිකර ඇතතේ පානදුර දකුණ පොලීසිය පිටුපස, නගර සභාවට අයත්, දැනට සුපර් පැෂන් සාප්පුවේ රථ ගාලයේය. අනෙක වෙල්ගම ඇමති සිය කාර්යාලය ලෙසට හඳුන්වා ගනු ලබන ස්ථානයේය.
මෙයට අමතරව, නිර්මල විසින් පානදුර නල්ලූරුවේ ඉදිකර තිබෙන කටවුට් එක පොලීසියට නොපෙනුනාට සියල්ලටම පොනේ. 
නීතිය කඩනවිට ඇස් කන් පියාගෙන සිටින පොලීසිය ගරුත්වයක් ඇති එකක් ලෙසට හඳුන්වා ගන්නට තරම් පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශක නිවට වී ඇති සැටියක්.  

සතියක් තුල ‘‘මුස්ලිම්’’ ත‍්‍රස්ථවාදින් 500ක් මරා දාන්න පකිස්ථානය සැරසේ.

දෙසැම්බර් 17 ප‍්‍රහාරයේන මිය ගිය අය සඳහා පවත්වන ලද ඉස්ලාම් ආගමික දේවමෙහයකට එක්වු පිරිස.

එරට සිරගෙවල් වල මරණ දඬුවම නියමවු 3000කට අධික තලෙයිබාන් සංවිධානයේ ‘‘ත‍්‍රස්ථවාදින්’’ සිටින බව ප‍්‍රකාශ කරන ස්වදේශ කටයුතු ඇමති අලි ඛාන්, ඔවුන් සියලූ දෙනාට මරණ දඬවම ක‍්‍රියාත්මක කරන බවත්, ඉදිරි සතිය තුල 500කට මරණ දඬුවම පමූණූවන බවත් කියා තිබේ.
මෙම තීරණය ගන්නා ලද්දේ දෙසැම් 17වන දින පේෂ්වර් හි හමුදා පාසලකට ඇතුලූවු තලෙයිබාන් මරාගෙන මැරෙන කණ්ඩායමක් එහි ඉගෙනුම ලබමින් සිටි දරුවන් 133කු ඇතුලූ 149කු ඝාතනය කිරමෙන් අනතුරුවය. 
ඉස්ලාමීය රජයක් පිහිටුවන්න, වසර 7ක් පුරා සටන් වදින තලෙයිබාන් ත‍්‍රාස්ථවාදීන් විසින් ඝාතනය කරන ලද සංඛ්‍යාව 60,000ක් බව වාර්තා වේ.
දෙසැම්බර් 17 ප‍්‍රහාරයේන මිය ගිය අය සඳහා පවත්වන ලද ඉස්ලාම් ආගමික දේවමෙහයකට එක්වු පිරිස.

මානව අයිතිය ‘‘සැන්ඩ‍්‍රා - ඔරංඋටන්’’ ට තිබෙන බවට ආජන්ටිනාවේ අධිකරණයක් තීරණය කරයි.

එරට සත්වයින් ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනීසිටින නිතිඥ සංගමයක් විසින්, එරට අගනුවර වන බුවනේස්අයිරිස් සත්ව උද්‍යානයේ වසර 20 ක් පුරා රඳවා ගෙන සිටින සැන්ඩ‍්‍රා ලෙසට නම් කර තිබෙන ඔරංඋටන් වෙනු හේබයාස් කොපුස් නියෝගයක් ඉල්ලමින් පවරන ලද නඩුවට, ඉඩ දුන් එරට අධිකරණය, දැනට 29වන වියේ පසුවන සැන්ඩ‍්‍රාව බ‍්‍රසිලයේ වනොද්‍යායකට මුදා හරින ලෙසට නියෝග කළේය. කෙසේ වෙතත් ඉදිරි දින 10 තුල මෙ නියෝගයට විරුධව ඉහළ අධිකරණයට අභියාචනාවක් ඉදිරිපත් කිරිමට සත්ව උද්‍යාන බලධාරින්ට ඉඩ තිබේ.

මෙම නඩුව සත්වයින් ගේ නිදහස අහිමිකර කුඩුකර, නිදහස අහිමි කර මිනිසුන් ගේ විනෝදය සඳහා යෙදවීමේ දුෂ්ඨ ක‍්‍රියාවට එරෙහිව හඬ නගන මිනිසුන්ට ධෛර්යක් ව තිබේ.

මානවයින් ගේ නිදහස අදාලව මුලික අයිතියක් වන ‘‘නිදහස’’ අහිමි කිරිම අදාලව 14වන සියවසේ දි බි‍්‍රතාන්‍යයින් විසින් දිනා ගන්නා ලද අයිතියකි ‘‘හේබයාස් කොපුස්’’ නඩු පැවරීමේ අයිතිය. මේ මගින් ආණ්ඩුව විසින් අත්තනෝමතිකව මිනිසුන් සිරකර නිදහස අහිමි කර අභියොග කිරිමට ඉඩ ලැබින.

මෙම අයිතිය ශි‍්‍ර ලාංකාවේ නීතියට ඇතුලත්ය. අවාසනාවකට එය පොතට සිමාවුවකි. 

රියදුරා , පදිකයින්ව යට කෙරුවේ, අල් හූ අක්බාර් - කියා කෑගසමින්.

ප්‍රංශයේ, ඩිපෝන් නුවර, ඉස්ලාම් ආගමේ, දෙවියන්  ශ්‍රේෂ්ඨ යයි යන අරුත ඇති අල් හූ අක්බාර් පාඨය කෑ ගසමින්, පදිකයින් යට කරගෙන පැදවූ වාහනයේ රියදුරා, මුස්ලිම් භක්තිකයෙකු වන අතර, ඔහු ඉස්ලාම් උම්මත්තකවාදීයෙකු බවද සැකකරනු ලබයි.

මෙම සිද්ධියෙන් පදිකයින් 11කු තුවාල වූ අතර, 02කුගේ තත්වය බරපතල බව වාර්තා වේ.‍

ඩිපෝන් නුවරම මේ ආකාරයටම පිහියක් අත ඇතිව, පිරිසකට එල්ල කරමින් පහර දෙන්නට තැත් කල පුද්ගලයකු වෙඩි තබා මරා දැමීමට ප්‍රංශ පොලිසියට සිදුවූ බවද වාර්තා වේ.

රාජපක්ෂ නීති‍යේ ආධිපත්‍ය රකින හැටි. නිවස උදුරා ගන්න, වැසිකිලිය, ‍ගෙය කඩා දමයි.

වසර හැටකට වඩා ජීවත්වූ නිවසින් ඇද දමන්නට, වැසිකිලිය හා ‍ගේ කඩා දැමීමට එ‍රෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්න, ‍පොලිසිය ඉදිරිපත් ‍නොවී‍මෙන්, රාජපක්ෂ පාලන‍යේ නීති‍යේ ආධිපත්‍ය මැනවින් ‍පෙන්නුම් කර සිටී.

රාමසාමි අංගයි, 66 හැවිරිදි, කාන්තාවකි. ඇය ර‍ටේ ආර්ථිකය ‍ගොඩ දාන්න ‍ලේ දහඩිය වැගිරූ අ‍‍යෙකි. ජීවත්වූ‍යේ, බදුරලිය ‍පොලිස් වස‍මේ කල්ලුම‍ලේ රබර් වත්‍‍‍තේ, ලයිම් කාමරයකය.

මෙම වත්ත අත්පත් කර‍ගෙන සිටින, ‍‍පොලිසිය හා ප්‍රදේශ‍යේ බලවතුන් සමග - කිට්ටු සම්බන්ධයක් ඇති ශ්‍රියානි බස්නායක නැමැත්තිය ඇයව නිවසින් ‍දොට්ට දැමීමට, ‍යොදා ගන්‍‍නේ පොලිසියයි. නීතියට අනුව ‍මෙම ලයින් කාමරය ඇයට උරුමය. ඒ නිසා නීතිය මගින් ඇය නිවසින් එළියට ඇද දැමීමට ‍නොහැක.

ශ්‍රියානි බස්නායක ඒ නිසා, සිය තරුණ සැමියාද, මැරයින්ද එක්කරගෙන, ඇය ‍නොසිටි අවස්ථාවක, වැසිකිලිය කඩා නිවසින් අඩක්ම කඩා දමා ගි‍යේය.

මේ ගැන බදුරලිය ‍පොලිසියට ඇය පැමිණිලි ක‍ළේය. ඒත් නීතිය ක්‍රියාත්මක ‍නොවීය. එයින් පසුව, ඇය මතුගම සහකාර ‍පොලිස් අධිකාරී ‍වෙත ‍ගොස් පැමිණිලි ක‍‍‍ළේය.

බදුරලිය ‍පොලිසිය කියන්‍‍නේ, කැ‍දෙව්වාට ඇය ‍පොලිසියට ‍නොඑන බවයි. සහකාර ‍පොලිස් අධිකාරීවරයාගේ කැදවීමටද ඇය එන්‍‍නේ නැත.

එන්‍‍නේ නැතිනම් අපි ‍මොකද කරන්‍‍නේ කියා, ‍පොලිසිය අසන්‍‍නේ රාමසාමි අංගයි ගෙනි.

අද දක්වාම ‍මේ අපරාධය, මතුගම මහේස්ත්‍රාත්වරයාට වාර්තා කිරීමට ‍පොලිසිය පියවර ‍ගෙන නැත.

මහින්ද රාජපක්ෂ, නීති‍යේ ආධිපත්‍ය රකින බව පවසන්‍‍නේ ‍රෙද්දක් ඇද‍ගෙනද  යන ප්‍රශ්ණය අසන්නට ඇයට සිදුවී ඇත.

ඇය පවසන අන්දමට, ‍මෙම ඉඩමේ තිබෙන බවට කියන, නිදානය හෑරීමට උත්සාහ‍ගෙන ඇතත් ‍මේ දක්වාම ‍පොලිසිය ඒ ගැනද ‍සොයන්‍‍නේ නැත.

ඒ වාගේම බස්නායක‍ගේ ප්‍රථම පුරුෂයාව, මීට වසර 4කට ‍පෙර ඝාතනය කර තිබු‍නේ ‍බෙල්ල කපාය.

ඇය පවසන්‍‍නේ ‍මේ දක්වාම, එම මිනීමැරුම අභිරහසක්ව පවතින බවයි.

කල්ලුම‍ලේ වත්‍‍තේ, ලයිසන් රා - කැන්ටිම

රාජපක්ෂ ‍‍ගේ මතට තිත ‍කෙතරම් දුරට සාර්ථකව පවත්වා‍ගෙන යනවාද කියන එකට ‍හොද උදාහරනයකි කල්ලුම‍ලේ වත්‍තේ රා කැන්ටිම.

ප්‍රදේශවාසීන් පවසන අන්දමට, රාජපක්ෂ ආණ්ඩු‍වේ පූර්ණ සහය ඇතිව, බලපත්‍ර ලබා‍ගෙන පවත්වා‍ගෙන යන මේ රා කැන්ටිම පිහිටා ඇත්‍ තේ, බදුරලිය ‍පොලිස් වස‍මේ, කල්ලුම‍ලේ වත්‍‍තේය.

ගම්මු පවසන අන්දමට ‍මෙවන් රා කැන්ටිමකට අවසර ‍දෙන්‍‍නේ අක්කර 150 කට වැඩි පවුල් 18කට වැඩි වතු වලටය.

නමුත් අක්කර 50ක පවත්වන ‍මේ වත්‍තේ සිටින්‍‍නේ, එක පවුලයි. වත්‍‍තේ හිමි කාරිය ශ්‍රියානි බස්නායක නැමැත්තියකි.

කොන්ක්‍රීට් පාර දැම්‍මේ ‍ගේ යට‍වෙන්න. පළාත් සභා පංත්‍රී නිහාල් ‍‍දේ‍වෙන්ද්‍රගේ ‍නි‍යෝගයක්.

තම නිවස වැසි ජල‍යෙන් යට ‍වෙන ආකාරයට ප්‍රමිති‍යෙන් ‍තොරව පාරට ‍කොන්ක්‍රීට් දැමු‍වේ - හිටපු සභාපති වත්මන් පළාත් සභා මංත්‍රීවර‍යෙක් වන නිහාල් ‍දේ‍‍වේන්ද්‍ර නැමැත්තා බවත්, ඔහු තමාට අසභ්‍ය වචන‍යෙන් බැන වැදුනු බවත් - ලිඛිත පැමිණි‍ල්ලක් මගින් ප්‍රකාශ කර සිටින්‍‍නේ, පානදුර ‍බෙක්කේගම, පද්මලතා මහත්මියයි.

සිය වි‍රෝධතාවය ‍නොතකා, ප්‍රමිති‍යෙන් ‍තොරව පාරට ‍කොන්ක්‍රීට් දැමීම නිසා, ‍මේ දිනවල වැස්සට තම නිවස යටවන බව, පානදුර ප්‍රාදේශීය සභාවට දැනුම් දුන්නද කිසිම පියවරක් ‍නොගන්නා බව ඇය සිය පැමිණිල්ලෙන් කියා සිටී.

66 journalists killed in 2014, murders ‘more barbaric’ – Reporters Without Borders

Still from Youtube video

Tags
Middle East, Ukraine, Violence

At least 66 journalists have been killed this year, says Reporters Without Borders, adding that the murders are becoming increasingly barbaric. Syria, Palestine, Ukraine, Iraq and Libya have been named the deadliest countries for reporters.
“The murders are becoming more and more barbaric and the number of abductions is growing rapidly, with those carrying them out seeking to prevent independent news coverage and deter scrutiny by the outside world,” says a newly released report by Reporters Without Borders (RWB).



The annual report includes data for professional and citizen journalists who were killed in connection with their reporting.
READ MORE: Islamic State militants behead missing American journalist
The report lists the five deadliest countries for journalists: Syria (15 deaths), Palestine (7), Ukraine (6), Iraq (4) and Libya (4). This year’s total brings the number of journalists killed over the last decade to 720.



According to the paper, the beheadings of US and Iraqi journalists by Islamic State militants in 2014 “testified to the scale of the violence that can be used against unwanted witnesses.”
READ MORE: Second American journalist beheaded by ISIS terrorists
“Rarely have reporters been murdered with such a barbaric sense of propaganda, shocking the entire world.”
Also, the watchdog says that a total of 119 journalists were kidnapped this year, “an increase of more than 30 percent on last year’s figure.” Forty journalists are currently being held hostage.



The report states that many journalists were also kidnapped in Ukraine, “mainly in the east of the country, where the conflict continued despite the ceasefire announced there in September.”
Conflict-torn Ukraine has become the worst country for journalists’ abductions, murders and attacks.





Detailing the five most dangerous areas for journalists, the report said that in the territory controlled by Islamic State (in Iraq and Syria) “journalists are closely monitored and often hunted down, kidnapped and killed.”
The ISIS-controlled countries are followed by eastern Libya, Balochistan province in Pakistan and Department of Antioquia (Colombia).
READ MORE: ‘No chance to survive’: Rossiya TV journalists Kornelyuk and Voloshin killed in Ukraine shelling
The Donetsk and Lugansk regions of eastern Ukraine are also among the five top most dangerous places for journalists. RWB says that the “most exposed” are local journalists, who are “threatened, censored and liable to have their offices ransacked.”



READ MORE: Confirmed: Italian journalist killed in Eastern Ukraine
Ukraine tops the list of the countries where most of journalists were arrested this year (47). It was followed by Egypt (46), Iran and Nepal (both 45).
“In Ukraine, both government forces and separatist rebels operate checkpoints in combat zones at which journalists may be detained and taken away in a heavy-handed manner and then freed a few hours later without any explanation being given for their arrest.”
READ MORE: Cameraman for Russia's top broadcaster killed in E. Ukraine
All in all, at least 853 professional journalists were arrested in 2014 – a 3 percent increase on 2013.
“Arrests of journalists are obviously not such grave violations of freedom of information as murders or prolonged abduction, but they obstruct the media’s work and often constitute a form of intimidation, which is unacceptable.”